Η ψηφοφορία για την Αναθεώρηση του Συντάγματος έγινε με ονομαστική, φανερή ψηφοφορία, με μηχανογραφημένα ψηφοδέλτια που περιείχαν τις αναθεωρητέες διατάξεις και δίπλα «κουτάκια» που οι βουλευτές συμπλήρωναν με ένα «χ» ανάλογα με την προτίμησή τους: «ναι», «όχι» ή «παρών». Το ψηφοδέλτιο έφερε το όνομα του βουλευτή και έπρεπε να υπογράφεται και στις δύο σελίδες του τόσο από τον ίδιο όσο και από τον ψηφολέκτη που το παραλάμβανε, ενώ η ψηφοφορία γινόταν με ηλεκτρονικό σύστημα σάρωσης. Εξ αυτών των λόγων θεωρείται, από κυβερνητικής πλευράς, ότι δεν ήταν δυνατή η λαθροχειρία, και ότι η όλη «κινητικότητα» που εμφανίζεται στα επίμαχα DVD κατά κύριο λόγο μεταξύ των κκ. Αγοραστού, Τραγάκη και της κυρίας Πατριανάκου οφειλόταν στα λάθος συμπληρωμένα ψηφοδέλτια που κατέθεταν κάποιοι βουλευτές για να τα διορθώσουν. Το ερώτημα όμως που προκύπτει είναι γιατί δεν ίσχυσε το αυτονόητο, το οποίο μάλιστα είχε ανακοινωθεί από μικροφώνου στις 27 Μαΐου του 2008 από τον κ. Σιούφα: να καλείται δηλαδή ονομαστικά ο βουλευτής που είχε ψηφίσει λάθος να διορθώσει το ψηφοδέλτιό του, αντί να αναλαμβάνουν να το πράξουν αυτό άλλοι εξ ονόματός τους. Ο Πρόεδρος της Βουλής είχε ζητήσει τότε, όπως προκύπτει από τα πρακτικά, σε περίπτωση λάθους να γίνεται αμέσως πρόσκληση του βουλευτή και διόρθωση σε συνεννόηση με τους ψηφολέκτες και μονογραφή των ψηφοδελτίων.