Τα αποθέματα πετρελαίου μπορούν να αγοράσουν 11 φορές τις 500 μεγαλύτερες εταιρείες των ΗΠΑ
Αναμφίβολα στην εποχή της πιστωτικής κρίσης, του αυξημένου κόστους κεφαλαίου και της χρηματιστηριακής καχεξίας οι εξαγωγείς πετρελαίου αποτελούν έναν από τους λίγους κερδισμένους της περιόδου. Ενα μέρος μάλιστα των 2,1 τρισ. πετροδολαρίων που κερδίζουν ετησίως τοποθετήθηκε σε τεράστια κρατικά επενδυτικά κεφάλαια, τα επονομαζόμενα Sovereign Wealth Funds (SWFs), ώστε να διαχειριστούν τις «επιπλέον» αυτές πηγές. Σχεδόν τα 2/3 των SWFs έχουν στηθεί από χώρες που έχουν σημαντικές εισροές, οι οποίες προέρχονται από εμπορεύματα και κυρίως από πετροδολάρια, ενώ το υπόλοιπο 1/3 προέρχεται από χώρες οι οποίες εξάγουν πολύ περισσότερο από ό,τι εισάγουν, δημιουργώντας πλεόνασμα και αυξανόμενα αποθέματα σε ξένο συνάλλαγμα.
Η διαφορά από τα επίσημα αποθέματα συναλλάγματος είναι ότι τα SWFs επενδύουν όχι μόνο σε κυβερνητικά ομόλογα αλλά και σε μετοχές και σε εναλλακτικές επενδύσεις. Το ενεργητικό τους σήμερα κυμαίνεται στα 4 τρισ. δολάρια, ποσό που προβλέπεται να κυμανθεί στα 15 τρισ. δολάρια το 2015. Καθώς οι πρόσφατες επενδύσεις τους σε τράπεζες δεν ήταν μέχρις στιγμής επιτυχημένες, στο μέλλον εκτιμάται πως ένα μέρος των κεφαλαίων θα ανατεθεί σε εξωτερικούς διαχειριστές, ενώ ένα άλλο θα επενδυθεί απευθείας, αγοράζοντας θέσεις μειοψηφίας σε μεγάλες επιχειρήσεις.
Το 1999, με τις τιμές του πετρελαίου στα 11 δολάρια το βαρέλι και τον πολλαπλασιαστή κερδών (Ρ/Ε) των μετοχών στο 30, ένα βαρέλι πετρέλαιο μπορούσε να αγοράσει 0,40 σεντς από τα ετήσια κέρδη των εταιρειών. Σήμερα με τις τιμές του μαύρου χρυσού στα ύψη και το μέσο Ρ/Ε των μετοχών κάτω του 14, ένα βαρέλι πετρελαίου αγοράζει 8 δολάρια από τα ετήσια κέρδη των εταιρειών. Για να μην είναι ελκυστική μια τέτοια επένδυση θα πρέπει ή τα κέρδη/μετοχή των εταιρειών να υποχωρήσουν ακόμη ένα 80% ή οι τιμές του πετρελαίου να πέσουν κάτω από τα 20 δολάρια. Καθώς τα παγκόσμια αποθέματα πετρελαίου υπολογίζονται σε 135 τρισ. δολάρια, τα κεφάλαια αυτά μπορούν να αγοράσουν 11 φορές τις 500 μεγαλύτερες εταιρείες των ΗΠΑ του δείκτη S&Ρ 500, ενώ η παραγωγή μόνο ενός έτους (3,3 τρισ. δολάρια) μπορεί να αγοράσει όλες τις μετοχές του δείκτη αναδυομένων αγορών της ΜSCΙ. Φυσικά θα πρέπει να εξεταστούν και άλλοι παράμετροι, όπως το κόστος παραγωγής κτλ. Ωστόσο, σε μια περίοδο διατραπεζικής καχεξίας όπου λίγοι μπορούν να παίξουν τον ρόλο των χορηγών παγκόσμιας ρευστότητας και σε μια στιγμή όπου κανείς δεν φαίνεται διατεθειμένος να αγοράσει επιθετικά μετοχές, τα κεφάλαια αυτά δείχνουν ότι έχουν την ιστορική ευκαιρία να βγουν πολλαπλά κερδισμένα από την κρίση.
