Οι πολιτικοί μας πλέον εξευτελίζονται δημόσια, αλλά ενώ τους φτύνουν, αυτοί υποκρίνονται ότι… ψιχαλίζει
Η πολιτική ζωή στον τόπο μας έχει φθάσει στο χαμηλότερο σημείο ευτέλειας. Αν κάποιος διατηρεί ακόμη αμφιβολίες, τα ίδια τα πρόσφατα γεγονότα τονίζουν την απόλυτη ανυποληψία των πολιτικών μας. Είδαμε ισπανούς επιχειρηματίες να καταγγέλλουν (δηλαδή να ξεφτιλίζουν) μπροστά στους πρωθυπουργούς Ελλάδας και Ισπανίας ανοικτά και επίσημα τη χώρα μας για ανικανότητα χειρισμού των επενδυτών που προσπαθούν να κάνουν δουλειές στη χώρα μας. Είδαμε τον συγκλονιστικό πατέρα του άτυχου Αυστραλού ο οποίος δολοφονήθηκε από τους μπράβους της Μυκόνου να καταγγέλλει τον υπουργό Υγείας μέσα στο ίδιο του το γραφείο, μπροστά στα κανάλια τα οποία είχε προσκαλέσει ο υπουργός (γιατί άραγε;). Του τόνισε ότι το να αρρωστήσει κανείς στη Μύκονο ισοδυναμεί με αυτοκτονία και κατήγγειλε το συνολικό Σύστημα Υγείας, αλλά και την ελληνική κοινωνία για αποτυχία στο θέμα της δωρεάς οργάνων.
Ξεφτίλισε επίσης και τον υπουργό Δικαιοσύνης, ο οποίος φρόντισε άρον άρον να προφυλακισθούν και οι άλλοι τρεις «λεβέντες» για τον φόνο. Είδαμε τον βρετανό πρέσβη να καταγγέλλει τους «επιχειρηματίες» που σερβίρουν «μπόμπες» στους αφηνιασμένους πιτσιρικάδες τους οποίους κουβαλούν άλλοι αετονύχηδες της νύχτας στα Σόδομα και Γόμορρα του ελληνικού «τουρισμού». Τέλος, είδαμε τον πρόεδρο της ΔΟΕ Ζακ Ρογκ να απονέμει το «χρυσό της ντόπας» στη χώρα μας και τα ξένα έντυπα να χαρακτηρίζουν τη χώρα μας παράδειγμα προς αποφυγήν στην αξιοποίηση της «ολυμπιακής κληρονομιάς»…
Το εκπληκτικό δεν είναι μόνο ότι οι πολιτικοί μας πλέον εξευτελίζονται δημόσια, αλλά το ότι ενώ τους φτύνουν αυτοί υποκρίνονται ότι… ψιχαλίζει. Περιμέναμε την αντίδραση του δυστυχούς κ. Φώλια στο ξεφωνητό των ισπανών επιχειρηματιών, αλλά αυτός έκανε σαν να μην κατάλαβε τίποτε. Κάποιοι ίσως θαύμασαν τον κ. Αβραμόπουλο για την ψυχραιμία του, αλλά αμφιβάλλω αν ένιωσαν «εθνικώς υπερήφανοι» με τις καταγγελίες του αυστραλού πατέρα, και πολλοί μπορεί να την εξέλαβαν και ως θράσος.
Ο κ. Σπηλιωτόπουλος θριαμβολογεί για την… ανθεκτικότητα του τουρισμού μας, καθώς τα αρνητικά δημοσιεύματα για τα Μάλια κτλ. συνεχίζονται στα ξένα έντυπα. Ο κ. Λιάπης, τέλος, ελπίζει στην παροιμιώδη κοντή μνήμη μας για να ξεπεράσει την ξεφτίλα της Siemens, αλλά αφήνει στη ΔΟΕ την πρωτοβουλία για τη δίωξη των υπευθύνων για τον διασυρμό της χώρας μας με τις ιστορίες της ντόπας.
Αν η δημόσια εικόνα των πολιτικών μας (υπάρχουν άπειρα παραδείγματα) δεν αποτελεί την απόλυτη κατάπτωση δεν ξέρω τι άλλο χρειαζόμαστε για να προβληματισθούμε σοβαρά. Σε μια εποχή όπου ο κόσμος ανησυχεί για την επερχόμενη οικονομική κρίση και για μύρια όσα άλλα προβλήματα, είναι αντιμέτωπος με μια κυβέρνηση η οποία δεν δείχνει ικανή να αντιδράσει ακόμη και όταν εκτίθεται δημόσια. Δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι αντάμα, οι πολιτικοί μας επιβεβαιώνουν, έτσι, όσους πιστεύουν ότι αυτή η κυβέρνηση ούτε θέλει αλλά και ούτε μπορεί. Το ζητούμενο είναι η αντίδραση των υγιών κυττάρων της κοινωνίας, αν αυτά υπάρχουν.
Ο κ. Λυκούργος Λιαρόπουλος είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
