Πόσοι δήμαρχοι παραθαλάσσιων και νησιωτικών περιοχών έχουν κατανοήσει την ανάγκη υποδομών για τη φιλοξενία σκαφών αναψυχής;
«Είχα ακούσει ότι οι μισοί Ελληνες έχουν σκάφος αναψυχής και οι άλλοι μισοί έχουν κάποιο φίλο με σκάφος αναψυχής.Δεν μπορώ να καταλάβω, όμως, γιατί στα περισσότερα νησιά σας λείπουν οι στοιχειώσεις υποδομές για να φιλοξενήσουν τον θαλασσινό ταξιδιώτη» παρατήρησε εύστοχα φίλος από την αλλοδαπή μετά την πρώτη του καλοκαιρινή επίσκεψη στα νησιά του Αιγαίου. Του φαινόταν αδιανόητο να στριμώχνονται τα σκάφη σε διπλή και τριπλή σειρά, σε μικρολίμανα φτιαγμένα για τις τοπικές ψαρόβαρκες χωρίς τις στοιχειώδεις υποδομές και με ανύπαρκτη εξυπηρέτηση.
«Λες και στο Αιγαίο λειτουργούν διαφορετικά οι νόμοι της προσφοράς και της ζήτησης» ήταν η δεύτερη παρατήρησή του.
«Ηξερα για το ρουσφέτι για μια θέση στο Δημόσιο, ξέρω για το “γρηγορόσημο” στις δημόσιες υπηρεσίες, για το “φακελάκι” στα νοσοκομεία, ακούω- και φρίττω – για τα αγορασμένα,χωρίς εξετάσεις, διπλώματα οδήγησης.Δεν ήξερα όμως για το πανηγύρι που γίνεται στις μαρίνες,τους χώρους ελλιμενισμού σκαφών αναψυχής, όπου χρειάζεται μέσον για να αποκτήσεις μια θέση- την οποία βεβαίως και πληρώνεις πανάκριβα. Και δεν ήξερα ότι η Ελλάδα, την οποία θεωρούμε εξαιρετικό προορισμό για τους απανταχού ιστιοπλόους και λοιπούς ταξιδευτές της θάλασσας, διαθέτει λιγότερες από 10.000 θέσεις για σκάφη αναψυχής,αριθμός που θεωρείται αμελητέα ποσότητα για τη σημερινή ζήτηση στη Μεσόγειο. Αντίστοιχα η Γαλλία διαθέτει 227.000 θέσεις, η Ισπανία 107.000 και η Ιταλία – η οποία άργησε να πάρει είδηση τις νέες τάσεις στον τουρισμό- σχεδιάζει την κατασκευή 60 μαρινών, αυξάνοντας τη δυναμικότητά της σε 200.000
θέσεις ως το 2014.Η δε γείτων Τουρκία,βασικός πλέον ανταγωνιστής της Ελλάδας στον θαλάσσιο τουρισμό,διαθέτει 25.000
θέσεις».
Αλήθεια, πόσοι δήμαρχοι παραθαλάσσιων και νησιωτικών περιοχών έχουν υπολογίσει το μέγεθος της οικονομικής απώλειας από τη έλλειψη υποδομών φιλοξενίας των σκαφών αναψυχής; Και πόσοι έχουν προχωρήσει σε έργα ώστε και πέραν της οικονομικής πλευράς να ενισχύσουν τη φήμη των τουριστικών περιοχών που διαχειρίζονται, καθώς και να μειώσουν τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις από τη χωρίς κανόνες κίνηση και τον ελλιμενισμό των σκαφών αναψυχής; Δυστυχώς ελάχιστοι.
Με δεδομένο, λοιπόν, ότι οι ξένοι επισκέπτες μας δεν είναι εξοικειωμένοι με τα «πάρε- δώσε» του ρουσφετιού, δεν είναι περίεργο που όλο και περισσότεροι προτιμούν τα παράλια και τις μαρίνες της Ιωνίας, αλλά και της Δαλματίας και εσχάτως της Αλβανίας. Εκεί βρίσκουν και υποδομές και εξυπηρέτηση και ασφάλεια, με αποτέλεσμα αυτές οι περιοχές να καρπώνονται σημαντικό εισόδημα καθ΄ όλη τη διάρκεια του έτους. Ας τους μιμηθούμε προτού είναι αργά.
