Η παραοικονομία αντιπροσωπεύει τουλάχιστον 30% του εθνικού εισοδήματος, περίπου 15 δισ. ευρώ
Η χώρα χρόνια τώρα συγκλονίζεται από πρωτοφανείς αποκαλύψεις σκανδάλων, στα οποία φέρονται ως εμπλεκόμενα πρόσωπα της πολιτικής και οικονομικής ζωής. Οι αποκαλύψεις αυτές δεν συντελούνται δυστυχώς στο πλαίσιο της διαδικασίας εξυγίανσης του δημοσίου βίου μέσω των θεσμικών οργάνων της συντεταγμένης πολιτείας, αλλά εντάσσονται στο παιχνίδι της πολιτικής αντιπαράθεσης· αποτελούν συνήθως ενέργειες αντιπερισπασμού ή αθέμιτου ανταγωνισμού παραγόντων που διεκδικούν οικονομικά ή πολιτικά οφέλη.
Το χείριστο δε όλων είναι ότι οι παραβατικές αυτές πράξεις αποκαλύπτονται επιλεκτικά από παράγοντες που παρασιτούν στις παρυφές της πολιτικής και οικονομικής ζωής και αναδεικνύονται στον βαθμό που εξυπηρετούν τα δικά τους συμφέροντα και κατά συνέπεια κατασκευάζονται στα δικά τους μέτρα. Η διαδικασία αυτή, η οποία στοχεύει στην αντεκδίκηση προσώπων ή αντιπάλων συμφερόντων και όχι στο πρόβλημα καθεαυτό, δεν θεραπεύει τις αιτίες, αλλά επιδεινώνει τα συμπτώματα. Και τα συμπτώματα αυτά, οι παράμετροι δηλαδή της λεγόμενης διαπλοκής, είναι οικονομικά και κοινωνικά.
Η οικονομική παράμετροςτης διαπλοκής εκφράζεται από το μαύρο χρήμα- προϊόν της αθέμιτης συναλλαγής που κυκλοφορεί χωρίς ταυτότητα μέσω των σκοτεινών διαδρόμων και ατραπών για να καταλήξει τελικά σε αντιπαραγωγικούς προορισμούς ή στο εξωτερικό. Το φαινόμενο έχει δυσμενείς δημοσιονομικές συνέπειες. Το άλλο συστατικό στοιχείο της αθέμιτης συναλλαγής είναι οι περίφημες μίζες, οι οποίες αυξάνουν το τίμημα της συναλλαγήςμε αποτέλεσμα να επιβαρύνεται ο κρατικός προϋπολογισμός, γεγονός που συντελεί στην αύξηση των δημοσίων δαπανών και κατά συνέπεια στη μείωση των επενδύσεων ή εναλλακτικά στην αύξηση της φορολογίας. Η τοποθέτηση του προϊόντος της παράνομης συναλλαγής στο εξωτερικό επιβαρύνει στην ουσία το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών. Επίσης, η τοποθέτηση του μαύρου χρήματος σε πολυτελείς και καταναλωτικούς προορισμούς λειτουργεί παρελκυστικά στην παραγωγικότητα της οικονομίας, αφού δημιουργεί ζήτηση σε μη παραγωγικά αγαθά και αυξάνει τον πληθωρισμό. Ο φαύλος κύκλος της διαπλοκής συντίθεται από τη γραφειοκρατία, την πολυνομία, την έλλειψη ελεγκτικών μηχανισμών, τον ανελέητο κομματικό ανταγωνισμό για την εξουσία που οδηγεί στην ανάγκη εξεύρεσης χρημάτων, τη μίζα.
Ενα άλλο πολύ σημαντικό μέτρο θα ήταν η κατάργηση της γραφειοκρατίας, η οποία ενισχύει τη διαφθορά. Η θωράκιση της διαφάνειας των συναλλαγών της δημόσιας διοίκησης με την ιδιωτική οικονομία με αδιάβλητους ελεγκτικούς μηχανισμούςθα συνέβαλλε επίσης αποφασιστικά στην περιστολή του φαινομένου. Τo αποφασιστικό χτύπημα θα ήταν η ευρεία συναίνεση όλου του πολιτικού φάσματος. Δυστυχώς όμως τα πολιτικά μας ήθη βρίσκονται στην εποχή του homo cannibalis.
Η παραοικονομία αντιπροσωπεύει τουλάχιστον το 30% του εθνικού εισοδήματος, περίπου 15 δισ. ευρώ. Αν τα χρήματα αυτά από τα υπόγεια κανάλια της παραοικονομίας διοχετεύονταν στον χώρο της υγιούς οικονομίας θα άλλαζε η όψη της χώρας. Ας τα αναλογιστούν αυτά οι έχοντες την ευθύνη και οι κατέχοντες την εξουσία.
Ο κ. Αλ. Κωστόπουλος είναι πρόεδρος του Συνδέσμου Ελλήνων Οικονομικών Διευθυντών (ΣΕΟΔι).
