Οι σχέσεις με την Κίνα είναι αναγκαίες.
Αλλά όχι και ο εξευτελισμός των αξιών της ελευθερίας και των δικαιωμάτων του ανθρώπου
Τα ταμ ταμ της προπαγάνδας μας το βεβαιώνουν: θα μας «προσφερθεί» από αύριο και από το Πεκίνο ένα ολυμπιακό υπερθέαμα. Προσπαθούν όμως με κάθε τρόπο να μας κρύψουν τι υπάρχει πίσω από αυτό το «υπερθέαμα».
Το πρώτο, που αφορά τους πάντες, είναι ότι οι σύγχρονοι Ολυμπιακοί δεν έχουν καμία σχέση με το (υποθετικό) «αρχαίο πνεύμα το αθάνατο». Οι διεθνείς οργανωτές τους, ορισμένοι αμφίβολης ποιότητας, δεν ελέγχονται από κανέναν, ο ένας διορίζει τον άλλον, αυτοί διαπραγματεύονται με τα κράτη και τις εταιρείες και, στο όνομα του «αθλητισμού», γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια την ειρήνη, τη δημοκρατία, τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ίδια τη δεοντολογία του αθλητισμού. Το καταφέρνουν γιατί τους το επιτρέπουμε και τους προτρέπουμε: σαν τους Ρωμαίους, αξιώνουμε το «υπερθέαμα».
Ολοι γνωρίζουμε, αλλά κάνουμε πως το ξεχνάμε, ότι οι ολυμπιακές φιέστες συνδέθηκαν συχνά με τα χειρότερα καθεστώτα, έφτασαν και ως το αίμα, και συνδέονται με τη γεωπολιτική. Υπάρχουν εξαιρέσεις, όπως η δική μας του 2004: το πιο σωστό θα ήταν να μιλούσαμε για άλλοθι. Αναγκαίο για να καλυφθεί τότε ηθικά η απαράδεκτη από κάθε άποψη ανάθεση των επόμενων Αγώνων στην Κίνα.
Ολοι γνωρίζουμε ότι ο πρωταθλητισμός, σε αυτό το επίπεδο, και σε αντίθεση με τον αθλητισμό, είναι στην πραγματικότητα επαγγελματικός, ότι εξυπηρετεί ορισμένα καθεστώτα και ορισμένες βιομηχανίες που τον χρηματοδοτούν και ότι βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με τους πιο απλούς κανόνες υγείας. Γνωρίζουμε ακόμη ότι η αγωγή, και η πιο απάνθρωπη, πολύ συχνά δεν αρκεί: χρειάζεται και η παρέμβαση της χημείας. Ενας από τους πιο λαμπρούς ευρωπαίους επιστήμονες ο Αξέλ Καν δήλωσε πρόσφατα (για τον ποδηλατικό γύρο της Γαλλίας) ότι ο αγώνας διεξάγεται ανάμεσα σε ντοπαρισμένους που αποκαλύπτονται και ντοπαρισμένους που δεν αποκαλύπτονται. Η δήλωσή του αυτή ισχύει και για τους Ολυμπιακούς. Με εξαιρέσεις; Να το δεχτούμε. Οχι μόνο γιατί γίνονται έλεγχοι. Αλλά και γιατί υπάρχουν σίγουρα νέοι και νέες που δεν θέλουν, ακόμη και για ένα μετάλλιο, να τελειώσουν τη ζωή τους πρόωρα ή σακάτηδες. Πάντως αυτή τη χρονιά το μέγα σκάνδαλο είναι ότι οι Ολυμπιακοί φοράνε χειροπέδες. Γίνονται στην Κίνα. Πίσω από τις γιορτές βρίσκονται τα κάτεργα μιας στυγνής δικτατορίας, η κατάπνιξη στο αίμα των πιο στοιχειωδών αιτημάτων του θιβετιανού λαού, η απίστευτη έξωση δεκάδων χιλιάδων φτωχών ανθρώπων από τα σπίτια τους για να γίνουν από σκλαβάκια τα ολυμπιακά έργα, η λογοκρισία: συγκινήθηκαν πολλοί για την απειλή ελέγχου του τόσο χρήσιμου για τους απεσταλμένους ανταποκριτές Ιnternet αλλά πολύ λιγότερο για τους φυλακισμένους κινέζους δημοσιογράφους…
Ναι, η Κίνα είναι η συνεχώς ανερχόμενη νέα υπερδύναμη, αλλά με μεσαιωνικές κοινωνικές συνθήκες. Οι σχέσεις μαζί της είναι αναγκαίες. Αλλά όχι και ο εξευτελισμός των αξιών της ελευθερίας και των δικαιωμάτων του ανθρώπου. Σε αυτόν επιδίδονται, ο καθένας με τον τρόπο του και εμείς με τις εθνικές υπερβολές μας, οι ηγέτες που επιλέγουμε. Δεν μάθαμε τίποτε το 1936, με τους λαμπρούς χιτλερικούς Ολυμπιακούς στο Βερολίνο;
somerit@otenet.gr
