Μια πλατεία τόση δα, αλλά τα προβλήματά της τεράστια. Ως το τέλος Σεπτεμβρίου πρέπει να έχει ολοκληρωθεί η πλατεία Μοναστηρίου, προκειμένου το έργο να βρίσκεται εντός των προθεσμιών της χρηματοδότησής του από το Γ΄ ΚΠΣ. Αυτό όμως είναι εξαιρετικά δύσκολο, καθώς η ανάδειξη του νέου τμήματος της κοίτης του Ηριδανού, το οποίο αποκαλύφθηκε πριν από μερικούς μήνες, προϋποθέτει εργασίες για την υλοποίηση των οποίων επιβάλλεται να παραμείνει ένα τμήμα της πλατείας (ένας διάδρομος) χωρίς επίστρωση. Ο λόγος είναι ότι από εκεί θα διέρχεται ο γερανός που είναι απαραίτητος για τη διαμόρφωση του σκάμματος όπου βρίσκεται ο Ηριδανός, αλλά και για τη συντήρηση της εγκιβωτισμένης κοίτης του, ακόμη και των μαρμάρινων αρχιτεκτονικών μελών που είχαν τοποθετηθεί από την αρχαιότητα σε δεύτερη χρήση, προκειμένου να τον σκεπάσουν.

Το γεγονός ότι η πλατεία Μοναστηρίου αναδείχθηκε σε Βατερλό για την Εταιρεία Ενοποίησης Αρχαιολογικών Χώρων είναι πλέον επιβεβαιωμένο. Κακός σχεδιασμός, κακός προγραμματισμός και κακή εκτέλεση. Τι άλλο να προσθέσει κανείς; Οτι δεν είναι μόνο οι τουρίστες και οι έλληνες περαστικοί της πλατείας που ταλαιπωρούνται, αλλά και το σύνολο των εμπόρων της περιοχής, οι οποίοι διαμαρτύρονται δικαίως για την απώλεια ολόκληρης της τουριστικής περιόδου.

Εν τω μεταξύ στου Ηριδανού την… ποδιά οι διαφωνίες καλά κρατούν. «Οχι» λένε οι αρχιτέκτονες που σχεδίασαν την πλατεία Μοναστηρίου στην απόφαση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου να καλύψει το τμήμα του Ηριδανού που ήλθε στο φως πριν από λίγους μήνες με γυαλί. «Πιστεύουμε ότι οι κάτοικοι και οι επισκέπτες της Αθήνας έχουν το δικαίωμα να βλέπουν και να ακούν τον Ηριδανό και να έρχονται σε επαφή μαζί του,κάτι το οποίο σημαίνει επαφή με την ιστορία και τον πολιτισμό τους και με το κρυμμένο φυσικό της τοπίο» αναφέρουν με ανακοίνωσή τους ο κ. Νίκος Καζέρος και οι κυρίες Χριστίνα Παρακεντέ και Ελένη Τζιρτζιλάκη της μελετητικής ομάδας της πλατείας.