Η πίστη στην Ορθοδοξία και στο ρωσικό έθνος, που ο Σολζενίτσιν πάντοτε υποστήριζε με φανατισμό, προκάλεσε πολλές αντιδράσεις στη Δύση. Ο ίδιος έλεγε ότι η τελευταία δεν θα πρέπει να τα αντιμετωπίζει εχθρικά, διότι ο μεγάλος εχθρός ήταν το καθεστώς της αθεΐας που επέβαλε το κομμουνιστικό καθεστώς και το οποίο υπήρξε η ρίζα κάθε κακού: της ανελευθερίας, της καταπίεσης και της εγκληματικής συμπεριφοράς των σοβιετικών ηγετών. Αλλά και προς τη Δύση, όποτε έκρινε ότι αυτή αδικούσε κατάφωρα ορθόδοξους λαούς, υπήρξε αγρίως επικριτικός. Ετσι, δεν δίστασε να δηλώσει κατά τη διάρκεια του βομβαρδισμού της Σερβίας από το ΝΑΤΟ ότι «δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο ΝΑΤΟ και στον Χίτλερ».

Ιστορική έχει μείνει η κατηγορία που απηύθυνε εναντίον ενός άλλου τιμημένου με το βραβείο Νομπέλ ρώσου συγγραφέα, πιστού υποστηρικτή του σοβιετικού καθεστώτος, του Μιχαήλ Σόλοχοφ. Σύμφωνα με τον Σολζενίτσιν, το μεγάλο επικό μυθιστόρημα του Σόλοχοφ «Ο ήρεμος Ντον» γράφτηκε από αντικομμουνιστή Κοζάκο, τον Φιοντόρ Κριούκοφ, ο οποίος πέθανε το 1920. Ο Σόλοχοφ, αναφέρει, βρήκε το χειρόγραφο του βιβλίου και απλώς το δημοσίευσε με το όνομά του. Για χρόνια η διεθνής κοινότητα των γραμμάτων προσπαθούσε να βρει την αλήθεια. Ως σήμερα η κατηγορία του Σολζενίτσιν δεν έχει αποδειχθεί. Ωστόσο δεν είναι τυχαίο ότι την υιοθέτησε και ένας άλλος ρώσος νομπελίστας, ο Γιόζεφ Μπρόντσκι.