Αύριο 24 Ιουλίου γίνεται η καθιερωμένη δεξίωση στον κήπο του Προεδρικού Μεγάρου για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Ετσι εξηγείται, λοιπόν, γιατί οι αρχηγοί των δύο μεγάλων κομμάτων πέρασαν το περασμένο Σαββατοκύριακο ανταλλάσσοντας ύβρεις που θύμιζαν Ιούλιο του 1965. Η όξυνση ήταν στο πλαίσιο του εορτασμού της επετείου- ας πούμε, κάτι σαν πυροτεχνήματα…

Για περισσότερο από πέντε χρόνια, επί δικτατορίας Πινοσέτ (1973-1989), το εκπαιδευτικό ιστιοφόρο του πολεμικού ναυτικού της Χιλής «Εσμεράλντα» χρησιμοποιήθηκε ως χώρος κράτησης, βασανισμού και δολοφονίας των αντιπάλων του δικτατορικού καθεστώτος. Από το 1989 και έπειτα η δημοκρατία στη Χιλή σταδιακά αποκαταστάθηκε και οι Χιλιανοί έκριναν (καλώς ή κακώς, είναι δικό τους θέμα) ότι το συγκεκριμένο ιστιοφόρο έπρεπε να συνεχίσει να χρησιμοποιείται ως εκπαιδευτικό πλοίο.

Από χθες το ιστιοφόρο έχει καταπλεύσει στο λιμάνι του Πειραιά και για τον λόγο αυτόν ο ΣΥΡΙΖΑ διαμαρτύρεται προς την κυβέρνηση. Οι βουλευτές Θ. Δρίτσας και Π. Λαφαζάνης , με μία επίδειξη βερμπαλισμού, ερωτούν τους αρμοδίους υπουργούς «για ποιους λόγους και με ποιες σκοπιμότητες η κυβέρνηση αποδέχεται και επιτρέπει τον κατάπλου του πλοίου αυτού στα ελληνικά λιμάνια». Μα η απάντηση είναι προφανής: επειδή δεν της πέφτει λόγος! Το ζήτημα αφορά αποκλειστικά τη Χιλή και κανέναν άλλο.

Πώς θα φαινόταν, φερ΄ ειπείν, στους κυρίους του ΣΥΡΙΖΑ, αν χιλιανοί βουλευτές, έπειτα από επίσκεψή τους στην Ελλάδα, ζητούσαν από τη δική τους κυβέρνηση να προβεί σε διάβημα προς την ελληνική, επειδή λειτουργεί εστιατόριο στον χώρο του Πάρκου Ελευθερίας ή επειδή χρησιμοποιείται από κρατική υπηρεσία (από το υπουργείο Πολιτισμού) το κτίριο της οδού Μπουμπουλίνας; Ας απευθύνουν τις διαμαρτυρίες τους στην κυβέρνηση της Χιλής. Ας διαδηλώσουν μπροστά από το σημείο όπου έδεσε το ιστιοφόρο. Αλλά η ελληνική κυβέρνηση (η όποια ελληνική κυβέρνηση) δεν έχει κανένα λόγο να επέμβει στα εσωτερικά της Χιλής.

Ο παραλογισμός του ΣΥΡΙΖΑ στο περί ου ο λόγος θέμα αναδεικνύει το αντιπαθητικότερο γνώρισμα ορισμένων ακροαριστερών: την αμφισβήτηση της ελεύθερης βούλησης των άλλων. Δεν τους αρκεί, δηλαδή, να θέλουν να αλλάξουν τη δική τους ζωή, αλλά επιδιώκουν την επέμβαση και στις ζωές των άλλων (για να θυμηθούμε την ομώνυμη ταινία…) Ως προς αυτό δεν διαφέρουν σε τίποτε από τους φανατικούς ισλαμιστές και τον Παναγ(ρ)ιότατο Θεσσαλονίκης…

Ο Ράντοβαν Κάρατζιτς και το γκροτέσκο είναι δύο έννοιες στενά συνδεδεμένες.

Ετσι δεν μου κάνει καμία εντύπωση ότι ο συλληφθείς, κρυμμένος πίσω από την πλαστή ταυτότητά του, συνεργαζόταν τακτικά με το περιοδικό του Βελιγραδίου «Υγιεινή Ζωή». Ο Κάρατζιτς έχει συμβάλει όσο λίγοι στην προαγωγή του ιδεώδους της υγιεινής ζωής, υπό την έννοια ότι η απόλυτα υγιεινή ζωή είναι μόνο η αιώνια, την οποία εκείνος φρόντισε να εξασφαλίσουν μερικές χιλιάδες βόσνιοι μουσουλμάνοι στη Σρεμπρένιτσα…

Θα στενοχωρήσω τους αναρίθμητους θαυμαστές του, αλλά η προσπάθεια τους τέως υφυπουργού Υγείας Αθανάσιου Γιαννόπουλου να εκλεγεί καθηγητής της ιατρικής ναυάγησε. Ο φάκελος της υποψηφιότητάς του κρίθηκε ανεπαρκής, οπότε η κρίση αναβλήθηκε επ΄ αόριστον ώσπου να συμπληρωθεί ο φάκελος.

Κατόπιν τούτου προβλέπω ένταση της εσωκομματικής αντιπολίτευσης στη ΝΔ. (Μερικοί άνθρωποι είναι εντελώς διάφανοι…)

Αμεση ήταν η αντίδραση του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου Ελλάδος, έπειτα από τη δημοσίευση χθες στο «Βήμα» της άρνησης του δημοτικού συμβουλίου της Θεσσαλονίκης- και μάλιστα με επιχειρήματα αισχρά και καταγέλαστα- να ενταχθεί η πόλη στο «Δίκτυο των Μαρτυρικών Πόλεων και Χωριών της Ελλάδας περιόδου 1940-1945».

Μαθαίνω ότι σχετική επιστολή διαμαρτυρίας, που υπογράφεται από τον πρόεδρο του ΚΙΣ Μωυσή Κωνσταντίνη και τον γενικό γραμματέα Αβραάμ Ρεϊτάν, απεστάλη στον δήμαρχο και στον πρόεδρο του δημοτικού συμβουλίου Θεσσαλονίκης. Στην επιστολή αναφέρονται έργα ελλήνων ιστορικών, αλλά και οι Πράξεις των Αποστόλων, ως αποδεικτικά της παρουσίας των εβραίων στη Θεσσαλονίκη ήδη από τον 1ο μ.Χ. αιώνα.

Αμφιβάλλω όμως αν οι παραπομπές στην ιστορική έρευνα θα πιάσουν τόπο. Φοβάμαι ότι οι αποδέκτες της επιστολής διαβάζουν μόνο Λιακόπουλο…

Τελικά ο Νικολά Σαρκοζί τα κατάφερε. Η συνταγματική μεταρρύθμιση που είχε εισηγηθεί και με την οποία ενισχύεται ο ρόλος του Κοινοβουλίου (αν και οι επικριτές του υποστηρίζουν ότι, στην πραγματικότητα, ενισχύονται οι εξουσίες του προέδρου) κέρδισε τις ψήφους των τριών πέμπτων της Βουλής συν μία ψήφο. Αυτή η μία ψήφος, που έδωσε εν τέλει στον γάλλο πρόεδρο την πολυπόθητη νίκη, ήταν του εικονιζόμενου στο σημερινό σκίτσο Τζακ Λανγκ, υπουργού Πολιτισμού των κυβερνήσεων Μιτεράν, αν θυμάστε- εκτός αν προσπαθείτε να ξεχάσετε όπως ο ίδιος ο Λανγκ…

pandora@dolnet.gr