Η επίσκεψη λίγων ωρών του Νικολά Σαρκοζί στην Αθήνα (το αν θα την παρατείνει ή όχι στη Μύκονο ή αλλού είναι ιδιωτική του υπόθεση) έχει φυσικά ενδιαφέρον και για τη Γαλλία και για την Ελλάδα. Για πολλούς λόγους.

Ο πρώτος λόγος είναι «ευρωπαϊκός». Η Γαλλία αναλαμβάνει την προεδρία της Ευρωπαϊκής Ενωσης για το δεύτερο εξάμηνο του έτους.

Ο γάλλος πρόεδρος, που επισκέπτεται σχεδόν όλες τις χώρεςμέλη της Ενωσης και όταν δεν προλαβαίνει στέλνει, σε μικρές χώρες όπως η Κύπρος και η Μάλτα, τον πρωθυπουργό του, έχει επενδύσει πολλά στην προεδρία αυτή.

Για να προωθήσει τον ευρωπαϊκό του ρόλο που δεν είναι πρωταγωνιστικός όσο θα ήθελε. Και για να βελτιώσει με ευρωπαϊκές επιτυχίες το ίδιο του το κύρος στη γαλλική πολιτική σκηνή.

Η καθημερινή παρεμβατικότητά του σε όλα δεν του επέτρεψε το τελευταίο διάστημα να ανατρέψει το αρνητικό κλίμα που οι δημοσκοπήσεις τον αναγκάζουν να διαπιστώνει. Είναι πάντα το ίδιο δυναμικός (και αντιφατικός), αλλά έχει χάσει την εμπιστοσύνη του κόσμου, της Δεξιάς περιλαμβανομένης.

Οι δημοσκοπήσεις τού χάριζαν πριν από έναν χρόνο τη συναίνεση του 70% περίπου των πολιτών. Το ποσοστό αυτό δεν υπερβαίνει τώρα το 35%. Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση φάσκει και αντιφάσκει.

Ο κ. Σαρκοζί είχε επενδύσει πολλά (βιαστικά όμως) στην ιδέα οργάνωσης μιας «Μεσογειακής Ενωσης». Συνάντησε μεγάλες αντιδράσεις κυρίως από τις βόρειες χώρες, με πρώτη τη Γερμανία που φοβήθηκαν ότι η Ενωση αυτή, θεσμικά εξωπραγματική, θα είχε κυρίως γαλλικό χαρακτήρα. Αλλαξε έτσι τίτλο- και έγινε «Ενωση για τη Μεσόγειο»-, συνεταίρους (όλοι μετέχουν) και περιεχόμενο: το σχέδιο δεν ξεχωρίζει σε τίποτε από τις πολιτικές που η Ευρωπαϊκή Ενωση έχει αποφασίσει από χρόνια για τη συνεργασία με τις μη ευρωπαϊκές μεσογειακές χώρες, ενώ τα εμπόδια παραμένουν τεράστια (Μέση Ανατολή, Τουρκία κ.ά.).

Μπορεί το γνωστό σύνθημα του 1974: «Ελλάς- Γαλλία, Συμμαχία» να φαντάζει σήμερα εξωπραγματικό, η αλήθεια είναι όμως ότι οι σχέσεις μας με τη Γαλλία είναι πάντα ιδιαίτερα φιλικές ως συμμαχικές σε όλα τα επίπεδα. Προσοχή όμως: τα περί «ελληνικής καταγωγής» του κ. Σαρκοζί που εξηγεί, λένε, τη στάση του για το θέμα του ονόματος της πΓΔ της Μακεδονίας ή για το πρόβλημα της τουρκικής ένταξης στην Ευρωπαϊκή Ενωση ανήκουν περισσότερο στην κατηγορία των βολικών μύθων. Θα δοθεί η ευκαιρία να δούμε αν οι μύθοι αυτοί ανταποκρίνονται σε αμοιβαία συναισθήματα- που αν υπάρχουν η πολιτική τα παραμερίζει- διαπιστώνοντας το τι συμβαίνει ακριβώς με τα όσα λέγονται για σημαντικές παραγγελίες πολεμικού υλικού στη γαλλική βιομηχανία: τις εύχονται μόνον οι Γάλλοι και τελείως φυσιολογικά πιέζουν για να υπάρξει ανταπόκριση ή συμφέρουν και την ελληνική πλευρά με ή χωρίς γαλλικά διπλωματικά ανταλλάγματα; Πάντως, η επίσκεψη Σαρκοζί πρέπει να «πάει καλά». Εχουν περάσει χρόνια χωρίς μια τέτοια διμερή συνάντηση εδώ, στην Αθήνα, και αυτό δεν είναι θετικό: η θεωρία «μάτια που δεν βλέπονται…» ισχύει και για τις διακρατικές αγάπες, κυρίως σε σχέση με την κοινή γνώμη.

somerit@otenet.gr