Ποιος θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί ότι ένα αίσθημα νοσταλγίας θα κυριαρχούσε σήμερα στην Ουάσιγκτον για τον πρώην πρόεδρο Τζορτζ Μπους τον νεότερο; Κι όμως, μόλις εννέα χρόνια μετά την αποχώρησή του από τον Λευκό Οίκο, πολλοί συντηρητικοί νιώθουν αυτό ακριβώς. Πως το …καλό παλιό αγόρι από το Τέξας λείπει.

Και λείπει πολύ. Στο βαθμό μάλιστα που η αρθρογράφος Ροξάν Ρόμπερτς της Washington Post αναφέρει σε ένα ευφυολόγημα ότι «ίσως τελικά ο νυν πρόεδρος Τραμπ να είναι ό,τι καλύτερο έχει συμβεί ποτέ στον Μπους», υπονοώντας, ότι σε σχέση με τον σημερινό ένοικο του Οβάλ Γραφείου, ο νυν Ρεπουμπλικανός πρόεδρος κάνει τον προκάτοχό του να φαντάζει …άγιος!
Από την εποχή που ο Μπους εκστόμισε την περιβότητη φράση «Αποστολή εξετελέσθη» το 2003, κατά την διάρκεια του πολέμου στο Ιράκ, φράση που τον καταδίωξε για το υπόλοιπο της προεδρικής του καριέρας, φαίνεται πως έχει περάσει ένας ολόκληρος αιώνας.
Τα όσα μεσολάβησαν εξάλλου, κυρίως στη Μέση Ανατολή, ήταν πολλά.
Το Ιράκ καθόρισε την προεδρία του και το πολιτικό κόστος ήταν τεράστιο για τις Ηνωμένες Πολιτείες, ενώ στοίχειωσε την αμερικανική κοινή γνώμη. Η πολύχρονη κατοχή της πολύπαθης χώρας ήταν άλλωστε πολύ πιο αιματηρή από τον ίδιο τον πόλεμο. Όταν τελείωσε η θητεία του, η δημοτικότητά του έφθανε μόλις το 33%.
Σήμερα η εικόνα αυτή έχει αλλάξει. Μια νέα δημοσκόπηση του αμερικανικού δικτύου CNN που ήρθε στο φως τον περασμένο Ιανουάριο, έδειξε πως το ποσοστό των Αμερικανών, ανάμεσα σε αυτούς και Δημοκρατικοί ή ανεξάρτητοι, που έχουν θετική γνώμη για τον πρώην πρόεδρο, που φθάνει στο 61%.
«Τα πράγματα αλλάζουν»
Ιδιαίτερα τα πρώτα χρόνια μετά την προεδρία του, η εικόνα του Μπους δεν ήταν και η καλύτερη. Εμπειρογνώμονες της εξωτερικής πολιτικής τον χαρακτήρισαν ως έναν αφελή οπαδό των νεοσυντηρητικών με κραυγαλέες αποτυχίες στο παθητικό του, κυρίως τα ναρκοπέδια του Ιράκ και του Αφγανιστάν τα οποία όχι μόνο έπληξαν το κύρος του, αλλά ακύρωσαν την όποια βούληση είχε η Ουάσιγκτον για την αναμόρφωση της Μέσης Ανατολής.
Άρα τι άλλαξε; Και προς τι η νοσταλγία στο πρόσωπό του; «Είναι νοσταλγία για τα προσωπικά χαρακτηριστικά του» δηλώνουν Ρεπουμπλικανοί. Για τον ίδιο τον χαρακτήρα του. Ο Μπους ήξερε να συμπεριφέρεται σαν πρόεδρος, πίστευε στο Σύνταγμα, στις νόρμες της προεδρικής συμπεριφοράς, ήξερε να φέρεται απέναντι στη γυναίκα του, φαινόταν ένας κύριος της πολιτικής, ένας καλός άνθρωπος. Μ’ ένα λόγο ό,τι ακριβώς δεν αντιπροσωπεύει ο Τραμπ.
Φίλοι του Μπους αναφέρουν ότι ο ίδιος μισεί τη λέξη «κληρονομιά» και απορρίπτει τις περισοτερες συνεντεύξεις αναφορικά με τη δική του. Θεωρεί ότι όσο ο χρόνος περνά, η προσέγγιση των πραγμάτων αλλάζει, τα πάθη καταλαγιάζουν και όσα πράγματα τη στιγμή που εξελίσσονται φαίνονται μεγάλα, συχνά ξεθωριάζουν με την πάροδο του χρόνου. Το ίδιο και οι πολιτικές που χαράσσει ο εκάστοτε πρόεδρος.
«Διαφωνούσαμε συχνά για θέματα πολιτικής» αναφέρει στο νέο της βιβλίο η πρώην διπλωμάτης και πρώην υπουργός Εξωτερικών επί προεδρίας Κλίντον Μάντλιν Ολμπράιτ. «Ωστόσο» _ συμπληρώνει _ «πάντα θαύμαζα την αισιοδοξία του και την ευπρέπειά του. Αρετές που τις συναντάς ολοένα και πιο σπάνια στον δημόσιο βίο».
Ο Μπους ήταν από τους από τους ηγέτες που «αναγνώριζαν ότι το εθνικό συμφέρον» _ καταλήγει η Ρόμπερτς _ «είναι πάνω από το προσωπικό» και οι παραλληλισμοί είναι αναπόφευκτοι. Όπως και το συμπέρασμα ότι πλέον, με τον Τραμπ στην ηγεσία, δύσκολα αναγνωρίζει κανείς το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα. Αυτό πιστεύει μεγάλη μερίδα οπαδών του.