Θα είναι ο Τζον Κέλι το επόμενο θύμα στον μακρύ κατάλογο των απολύσεων του Ντόναλντ Τραμπ; Ή θα τον προλάβει και θα παραιτηθεί από μόνος του; Καθώς πληθαίνουν τα σημάδια που δείχνουν ότι ο 67χρονος προσωπάρχης του Λευκού Οίκου είναι στα πρόθυρα της εξόδου, η Washington Post τον χαρακτηρίζει «Ικαρο της Δυτικής Πτέρυγας» που πέταξε ψηλά στην τροχιά του Τραμπ, έκαψε τα φτερά του και κινδυνεύει να συντριβεί ανά πάσα στιγμή.
Οι New York Times γράφουν ότι ο Κέλι «έχει εξοργίσει τον πρόεδρο λέγοντας «όχι» στο αφεντικό πολύ συχνά». Σύμφωνα με την εφημερίδα, ο Τραμπ φέρεται ενοχλημένος επειδή ο Κέλι τον εμπόδισε για πολύ καιρό να επιβάλει δασμούς στις εισαγωγές και να απολύσει τον (υπουργό Εξωτερικών) Ρεξ Τίλερσον. Το CNN μιλάει για «αχαλίνωτες φήμες συγκρούσεων στο Οβάλ γραφείο ανάμεσα στον πρόεδρο και τον προσωπάρχη του. Συχνά οι φωνές τους ακούγονται μέχρι έξω –ενώ ακόμα πιο σημαντικό είναι το γεγονός πως ο Κέλι βρίσκεται σε ημι-ανοικτό πόλεμο με την (κόρη του προέδρου) Ιβάνκα Τραμπ».
Και ο Κέλι φέρεται πως ήταν μέρος ενός «συμφώνου αυτοκτονίας» με τον Τίλερσον και τον υπουργό Άμυνας Τζιμ Μάτις –μιας συμφωνίας ότι αν κάποιος έφευγε ή απολυόταν θα αποχωρούσαν όλοι.
Σχολιαστές στο δεξιό Fox News επιμένουν, πάντως, ότι ο Τραμπ «εξακολουθεί να αγαπάει τους στρατηγούς του» (Κέλι και Μάτις είναι και οι δύο στρατηγοί εν αποστρατεία, σε αντίθεση με τον Τίλερσον, που ήταν πρόεδρος του πετρελαϊκού κολοσσού ExxonMobil).
Όταν ο Τραμπ διόρισε τον Κέλι προσωπάρχη του, πριν από οκτώ μήνες, οι περισσότεροι ένιωσαν ανακούφιση. Ενας στρατηγός ήταν ό,τι πρέπει, έλεγαν, για να μπει επιτέλους μια τάξη και κάποια πειθαρχία. Μόλις επτά μήνες είχε αντέξει ως προσωπάρχης ο Ράινς Πρίμπους, που απολύθηκε στις 28 Ιουλίου 2017. Ο πρώην πρόεδρος της εθνικής επιτροπής των Ρεπουμπλικάνων υποτίθεται ότι θα λειτουργούσε σαν γέφυρα του προέδρου με το κόμμα, αλλά η θητεία του στιγματίστηκε από ίντριγκες, πολιτικές αστοχίες και γενικότερο χάος στον Λευκό Οίκο.
Σήμερα όμως, τόσο η αξιοπιστία όσο και η επιρροή του Κέλι έχουν μειωθεί σημαντικά. Πριν από λίγες μέρες, ο προσωπάρχης ένιωσε τέτοια απογοήτευση που έφτασε να πει «Εφυγα από΄δω, παιδιά!», δήλωση που ερμηνεύθηκε από κάποιους σαν απειλή παραίτησης. Δεν ήταν η πρώτη φορά: από το περασμένο φθινόπωρο, οι εντάσεις μεταξύ προέδρου και προσωπάρχη έχουν κλιμακωθεί και ο Κέλι έχει απειλήσει να παραιτηθεί πολλές φορές. «Είναι ένα είδος εβδομαδιαίου γεγονότος», είπε ένας ανώτερος αξιωματούχος του Λευκού Οίκου στην Washington Post.
Σύμφωνα με πολλές πηγές που μίλησαν ανωνύμως στην εφημερίδα, ο Τραμπ δεν έχει συμβουλευθεί πλήρως τον Κέλι σχετικά με αρκετές πρόσφατες βασικές αποφάσεις για το προσωπικό. Και ο Κέλι έχει χάσει την εμπιστοσύνη και την υποστήριξη κάποιων συνεργατών του προέδρου.
Η εφημερίδα τονίζει, πάντως, ότι κυρίως λόγω των στρατιωτικών διαπιστευτηρίων του, ο Κέλι εξακολουθεί να απολαμβάνει ένα επίπεδο σεβασμού από τον Τραμπ, που μερικές φορές διέφευγε από τον προκάτοχό του Ράινς Πρίμπους. Σε θέματα όπως η εθνική ασφάλεια και η μετανάστευση, ο πρόεδρος συνεχίζει να ακούει τον Κέλι. Και παρά το προφανές χάος, η Δυτική Πτέρυγα χαρακτηρίζεται πλέον από λιγότερες διαμάχες και δυσλειτουργίες από ό,τι στους πρώτους μήνες, όταν ο Τραμπ είχε θέσει τον Πρίμπους σε ισότιμη βάση με τον (επίσης πρώην) σύμβουλο στρατηγικής Στίβεν Μπάνον.
Ολοι συμφωνούν ότι στην αρχή της θητείας του, ο Κέλι σημείωσε κάποιες σοβαρές επιτυχίες. Αρχισε να κλείνει την πόρτα στο Οβάλ Γραφείο και περιόρισε τους συμμετέχοντες στις συναντήσεις, γεγονός που βοήθησε να μειωθούν οι διαρροές στον Τύπο και να είναι πιο αποτελεσματικές οι συνομιλίες. Ο Κέλι εγκαινίασε την «Ώρα της Πολιτικής», συνεδρίες μία ή δύο φορές την ημέρα όπου οι σύμβουλοι παρουσιάζουν και υποστηρίζουν μπροστά στον πρόεδρο τις συχνά αντικρουόμενες απόψεις τους πάνω σε ένα συγκεκριμένο ζήτημα πολιτικής. Αλλά ήδη από τους πρώτους μήνες της θητείας του Κέλι, ο Τραμπ άρχισε να κάνει πάλι τα δικά του: καλούσε προσωπικό και υπουργούς στο Οβάλ Γραφείο χωρίς προγραμματισμένες συναντήσεις και μιλούσε με φίλους και συμβούλους αργά το βράδυ, χωρίς την έγκριση του Κέλι. Ένα πρώιμο σημάδι του προβλήματος; Ο Τραμπ ρωτούσε τους εμπίστους του: «Τι νομίζετε για τον Κέλι; Πώς τα πάει ο Κέλι;»
Για πολλούς λόγους, ύφους και ουσίας, αυτή η συμμαχία έμοιαζε καταδικασμένη από την αρχή. Ως μεγιστάνας πρώην επιχειρηματίας, ο Τραμπ καυχιέται ότι είναι ευέλικτος, και όλοι ξέρουν πόσο επιρρεπής στην παρορμητικότητα και τις ιδιοτροπίες (για να το πούμε ευγενικά). Ως πρώην στρατηγός, ο Κέλι είναι συγκροτημένος και πιστεύει στην ιεραρχία, την αυστηρότητα και την πειθαρχία. Συμπέρασμα; Όλα δείχνουν ότι οι μέρες του στον Λευκό Οίκο είναι μετρημένες.
