Για τρίτη φορά στην μεταπολιτευτική ιστορία της Ισπανίας, ένα κόμμα της Αντιπολίτευσης καταθέτει πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης. Αυτή τη φορά το κάνουν οι Podemos, με μηδαμινές πιθανότητες επιτυχίας, αφού το κόμμα του Ιγκλέσιας είναι και πάλι διχασμένο.
Στην Ισπανία, χρειάζονται 35 βουλευτές για να κατατεθεί μια πρόταση μομφής. Οι Podemos έχουν 71, επομένως δεν ήταν δύσκολο. Χρειάζεται επίσης να κατατεθεί και το όνομα ενός εναλλακτικού υποψήφιου για την πρωθυπουργία. Αυτό δεν κατατέθηκε.
Παρά το γεγονός ότι η πρόταση κατατίθεται για να ελεγχθεί η κυβέρνηση και να καταψηφιστεί ο πρωθυπουργός, ο τελευταίος δεν είναι υποχρεωμένος να εμφανιστεί προσωπικά για να δώσει εξηγήσεις. Μπορεί να το πράξει οποιοσδήποτε υπουργός του.
Ο ίδιος πάντως αποφάσισε να δώσει το «παρών».
Για να γίνει δεκτή η πρόταση απαιτούνται 176 ψήφοι, η απόλυτη πλειοψηφία του Σώματος. Θεωρητικά τα «κουκιά» βγαίνουν, αφού η κυβέρνηση Ραχόι είναι μειοψηφίας.
Το Λαϊκό Κόμμα έχει 137 βουλευτές και κυβερνά με τη στήριξη των Ciudadanos (32) και μίας βουλευτού από τα Κανάρια Νησιά. Σύνολο 170 έδρες.
Οι Podemos έχουν 71 έδρες, άρα χρειάζονται άλλες 105. Δεν είναι εύκολο να τις συγκεντρώσουν, αφού οι Σοσιαλιστές του Πέδρο Σάντσεθ με τους 85 βουλευτές έχουν ήδη δηλώσει ότι δεν θα ψηφίσουν υπέρ. Κατά της πρότασης τάσσεται και το βασκικό PNV με 5 έδρες. Σύνολο 90 έδρες. Οι υπόλοιπες πλέον (από περιφερειακά κόμματα της Καταλονίας, της Βαλένθια και της Γαλικίας) δεν φτάνουν.
Το πρόβλημα όμως για τον Πέδρο Ιγκλέσιας προέρχεται, για μια ακόμα φορά, από το ίδιο του κόμμα. Το γεγονός ότι η πρόταση μομφής έχει να κάνει και με την απόφαση της καταλανικής κυβέρνησης να προχωρήσει μονομερώς σε δημοψήφισμα, έχει διχάσει τους Podemos.
Η πλέον αριστερή πτέρυγα τάσσεται υπέρ της απόφασης της Βαρκελώνης, όμως ο Ιγκλέσιας παγίως έχει την άποψη ότι το δημοψήφισμα πρέπει να γίνει σε συμφωνία με την Μαδρίτη.
«Δεν μπορεί να είναι παράνομο σε μια Δημοκρατία να στήνεις κάλπες» είπε ο ίδιος στο πρακτορείο ειδήσεων Efe.
Βέβαια την άποψη του Ιγκλέσιας δεν συμμερίζεται το Συνταγματικό Δικαστήριο της Ισπανίας, το οποίο έχει αποφανθεί σχετικά.
Σε κάθε περίπτωση ο Πάμπλο Ιγκλέσιας θα επιχειρηματολογήσει υπέρ του συμφωνημένου δημοψηφίσματος και θα καταγγείλει την κυβέρνηση για τον αυταρχισμό της.
Ενδιαφέρουσα θα είναι και η τοποθέτηση του νέου αρχηγού των Σοσιαλιστών (PSOE), Πέδρο Σάντσεθ, του ανθρώπου που έχασε από τους βαρώνους του κόμματος την ηγεσία και επανήλθε στις πρόσφατες εσωκομματικές εκλογές.
Παρά το γεγονός ότι ο Σάντσεθ ήταν (και θα είναι) σκληρός απέναντι στον Ραχόι, δεν θα επιθυμούσε σε καμία περίπτωση να φανεί και πάλι ότι «τρέχει» πίσω από τις πρωτοβουλίες του Ιγκλέσιας, που εδώ και καιρό θέλει να γίνει το κυρίαρχο κόμμα της Αντιπολίτευσης.
Το στοίχημα για το PSOE είναι να γίνει και πάλι το κυρίαρχο κόμμα της κεντροαριστεράς, ο δρόμος όμως για την επιτυχία είναι δύσκολος και μακρύς.
Για την ιστορία οι προηγούμενες προτάσεις μομφής είχαν κατατεθεί το 1980 και το 1987.
Η πρώτη από τον νεαρό τότε ηγέτη των Σοσιαλιστών Φελίπε Γκονθάλεθ κατά του κεντρώου πρωθυπουργού Αδόλφο Σουάρεθ -από τους πλέον αγαπητούς πολιτικούς που πέρασαν ποτέ από τη χώρα, όπως δείχνουν διάφορες έρευνες της κοινής γνώμης.
Απέτυχε, αλλά σε κάθε περίπτωση, το 1982 ο Γκονθάλεθ ήρθε στην εξουσία και παρέμεινε μέχρι το 1996.
Η δεύτερη πρόταση μομφής κατατέθηκε από τον Ερνάντεθ Μάντσα, τότε ηγέτη της Λαϊκής Συμμαχίας (ο πρόδρομος του Λαϊκού Κόμματος) κατά του πρωθυπουργού Γκονθάλεθ. Απέτυχε και εκείνη.
