Σε ένα ευμετάβλητο σκηνικό ανατροπών και εκπλήξεων, ο φόβος για την επικράτηση ακραίων φωνών ηχεί απειλητικά. Τα σενάρια των πολιτικών μονομαχιών στον δεύτερο γύρο των γαλλικών εκλογών πολλά και η νευρικότητα έντονη σε μια Γαλλία που καλείται να αποφασίσει για το μέλλον της υπό τη σκιά του Brexit, των πολιτικών λιτότητας, της τρομοκρατίας. Στο εκλογικό παζλ και ο ευρωσκεπτικισμός που συχνά μεταφράζεται ως αντισυστημική ψήφο εκδίκησης.
Μια πιθανή μονομαχία των ευρωσκεπτικιστών Ζαν – Λικ Μελανσόν και Μαρίν Λεπέν, μοιραία θα ενεργοποιούσε το φόβο διατάραξης των ισορροπιών στους κόλπους της ΕΕ προκαλώντας, αν μη τι άλλο, πονοκέφαλο στη Γερμανία. Με έκδηλη ανησυχία παρακολουθούν τις εξελίξεις οι υπέρμαχοι της ενωμένης Ευρώπης, τη στιγμή που κρύος ιδρώτας λούζει τις αγορές στη σκέψη μιας επόμενης ημέρας με βασικούς συντελεστές τους ευρωσκεπτικιστές.
Οι υποψήφιοι για τις προεδρικές εκλογές της Γαλλίας
Εμανουέλ Μακρόν
Με διαφορά δύο, περίπου, ποσοστιαίων μονάδων από την Μαρίν Λεπέν, εμφανίζει σταθερό προβάδισμα (23% – 24%) στις τελευταίες δημοσκοπήσεις έναντι των άλλων υποψηφίων και η επόμενη ημέρα με τον Μακρόν στον θώκο της γαλλικής προεδρίας εξετάζεται ως το πιο πιθανό σενάριο. Ο 39χρονος πρώην υπουργός στην κυβέρνηση του Μανουέλ Βαλς, παραιτήθηκε για να δημιουργήσει το δικό του κίνημα με τίτλο En Marche! («Εμπρός»).
Θεωρείται νέο πρόσωπο στη γαλλική σκηνή και εάν κατακτήσει την εκλογική νίκη, θα αποσπάσει, μετά τον Ναπολέοντα, τον τίτλο του νεότερου προέδρου της Γαλλίας. Επενδύει στην προσέλκυση ψήφων τόσο από την δεξιά όσο και την αριστερή πλευρά, αποφεύγοντας να εγκλωβιστεί σε μια συγκεκριμένη ιδεολογία. Με τους Σοσιαλιστές διχασμένους και τον Φιγιόν μπλεγμένο σε σκάνδαλο διαφθοράς, το γεγονός ότι ο Μακρόν αποτελεί φαβορί δεν είναι δύσκολο να ερμηνευτεί.
Έχει εργαστεί στην επενδυτική τράπεζα Rothschild. Ο «Μότσαρτ των οικονομικών», όπως τον έχουν αποκαλέσει, δεν άργησε να δώσει τροφή για σχόλια που τον ήθελαν κάποια στιγμή να διεκδικεί την προεδρία όταν εντάχθηκε στην κυβέρνηση Ολάντ, το 2012, και κατέλαβε τη θέση του υπουργού Οικονομίας.
Με το προφίλ του κεντρώου πολιτικά, σε μια περίοδο που η άνοδος της ακροδεξιάς είναι φανερή στον δυτικό κόσμο, αποφεύγει τα κηρύγματα ενάντια στη μουσουλμανική πίστη και ενδυμασία. Όσον αφορά στο προσφυγικό ζήτημα, τάσσεται υπέρ μιας κοινής ευρωπαϊκής πολιτικής ασύλου.
Υποστηρικτής μιας ενωμένης ΕΕ και του οικονομικού φιλελευθερισμού, παρουσιάζει ως έναν από τους βασικούς σκοπούς του την περικοπή στις δημόσιες δαπάνες και την εδραίωση ενός κλίματος φιλικού για τις επιχειρήσεις. Προκρίνει φοροελαφρύνσεις για τους χαμηλόμισθους και επίδομα της τάξης των 500 ευρώ για τους νέους με το οποίο θα μπορούν να έχουν πρόσβαση στην παρακολούθηση πολιτιστικών δρώμενων.
Για την Ελλάδα πιστεύει στη συνέχιση της εφαρμογής των μεταρρυθμίσεων και στην παραμονή της στην Ευρωζώνη.
Φρανσουά Φιγιόν
Ξεκίνησε ως φαβορί στην γαλλική προεκλογική εκστρατεία, τα ποσοστά του όμως συρρικνώθηκαν σημαντικά, με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις να του δίνουν 19% – 21%.
Κατηγορήθηκε για την καταβολή εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ στην σύζυγό του από τα κρατικά κονδύλια με τη δικαιολογία της εργασίας της στο πολιτικό του γραφείο, αλλά δεν αποσύρθηκε από την εκλογική κούρσα υπό την πίεση του Penelope Gate. Ο 63χρονος Φρανσουά Φιγιόν που κέρδισε το χρίσμα των Ρεπουμπλικάνων προκρίνοντας, μεταξύ άλλων, μεγάλες περικοπές στον δημόσιο τομέα, απαντώντας στους επικριτές του τονίζει: «Ραντεβού στις κάλπες, ο λαός θα μιλήσει».
Η διαδρομή του στην πολιτική ξεπερνά τα 30 έτη. Οι θέσεις τις οποίες πρεσβεύει ανήκουν στον συντηρητικό χώρο, κινούμενες σε αντίθετη κατεύθυνση με αυτό που θα ονόμαζε κανείς αντισυστημική ψήφο. Τάσσεται υπέρ της μείωσης του ποσοστού φορολόγησης των επιχειρήσεων. Χωρίς να καταδικάζει πολιτικές λιτότητας και χωρίς να μιλά για επανεξέταση των όρων παραμονής της Γαλλίας στην ΕΕ, ανήκει στους υποψηφίους εκείνους που δεν προκαλούν «πονοκέφαλο» στη Γερμανία.
Ο επί πέντε χρόνια (2007 – 2012) πρωθυπουργός της κυβέρνησης Σαρκοζί, πριν από λίγες ημέρες, μετά την τελευταία τηλεμαχία των υποψηφίων για τη γαλλική προεδρία, βρέθηκε και πάλι στο στόχαστρο των επικρίσεων επειδή άφησε να εννοηθεί ότι η δημοσιογράφος του France 2, Λέα Σαλαμέ, δεν γνώριζε πρότασή του λόγω απουσίας της από τη δουλειά με άδεια εγκυμοσύνης. Δεν άργησαν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να πάρουν «φωτιά» και τα σχόλια περί μισογυνισμού να «στολίσουν» τον Φιγιόν.
Έχει γνωστοποιήσει την αντίθεσή του στον γάμο ανάμεσα σε άτομα του ιδίου φύλου, που νομιμοποιήθηκε μετά από υπογραφή του γάλλου προέδρου Φρανσουά Ολάντ.
Στο μέτωπο του προσφυγικού, εμφανίζεται υπέρμαχος της αυστηρής φύλαξης των συνόρων, ενώ αναφέρεται στον φόβο του «ισλαμικού ολοκληρωτισμού» και ζητά την στενή παρακολούθηση των τζαμιών και την αναθεώρηση των σχέσεων της Γαλλίας με χώρες όπως η Σαουδική Αραβία και το Κατάρ.
Μαρίν Λεπέν
Σε ένα κλίμα απογοήτευσης και φόβου, τα ποσοστά της σημείωσαν άνοδο (21,5% – 22,5%) και η ανησυχία για μια ενδεχόμενη νίκη της στις εκλογές άρχισε να αποκτά λογική εξήγηση. Η 49χρονη επικεφαλής του ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου εμφανίζεται ενισχυμένη δημοσκοπικά μετά την ένοπλη τρομοκρατική επίθεση στη Λεωφόρο των Ηλισίων Πεδίων.
Σύμφωνα με τελευταία δημοσκόπηση, είναι εκείνη που ενδέχεται να εξασφαλίσει εισιτήριο για το δεύτερο γύρο σε πιθανή μονομαχία με τον Εμμανουέλ Μακρόν.
Ο πύρινος, ωστόσο, λόγος της και οι αντισημιτικές της δηλώσεις προβληματίζουν μια αποδυναμωμένη ΕΕ. Μετά το αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος και την εκλογή Τραμπ, η ψήφος στην ευρωσκεπτικιστική Λεπέν θα μεταφραζόταν ως ψήφος εκδίκησης.
Η υποψήφια για τις γαλλικές εκλογές, που από τα 18 της χρόνια ακολουθεί την ιδεολογική κατεύθυνση του πατέρα της Ζαν-Μαρί Λε Πεν οι σχέσεις με τον οποίο είχαν διαρραγεί, προτάσσει ως βασικά σημεία της ατζέντας της την επαναφορά του εθνικού νομίσματος, τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την παραμονή ή όχι της Γαλλίας στην ΕΕ, την επιβολή εισαγωγικών δασμών, την επιβολή φόρων στις συμβάσεις εργασίας ξένων εταιρειών, τη μείωση της ηλικίας συνταξιοδότησης και την αύξηση των επιδομάτων κοινωνικής πρόνοιας με ταυτόχρονη μείωση της φορολογίας εισοδήματος.
Προτείνει το δικαίωμα της δωρεάν εκπαίδευσης να εκχωρείται μόνο στους Γάλλους, και υποστηρίζει φανατικά τον περιορισμό της μετανάστευσης. Επιθυμεί, ακόμη, την αποχώρηση της χώρας της από το NATO.
Σε μια Γαλλία όπου η στοχοποίηση της μεγάλης μουσουλμανικής κοινότητας συντελείται συχνά χωρίς δεύτερη σκέψη μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις, η ρητορική της Λεπέν βρίσκει όλο και περισσότερο γόνιμο έδαφος.
Οι θέσεις της, δε, για τη μεταναστευτική πολιτική οδηγούν, σύμφωνα με αναλυτές, στη σύγκριση με τη ρητορική του Τραμπ.
Η πολιτικός αν και κρατά φανερή απόσταση από τις ναζιστικές απόψεις του πατέρα της περί μη αποδοχής του Ολοκαυτώματος, δεν έχει αλλοιώσει τη βασική θεματική του Εθνικού Μετώπου.
Δημοψήφισμα για την επαναφορά της θανατικής ποινής και πρόταση για απομάκρυνση των μεταναστών μετά από ένα χρόνο ανεργίας, είναι δύο ακόμη σημεία της ακροδεξιάς της ατζέντας.
Χαρακτηρίζει «μαχαίρι» και μέσο εξαναγκασμού το ευρώ, τη στιγμή που οι περισσότερες ομιλίες της δείχνουν ξεκάθαρη αποστροφή για την Ευρωζώνη.
Ζαν – Λικ Μελανσόν
Ο επικεφαλής του συνασπισμού «Ανυπότακτη Γαλλία» που υποστηρίζεται από τα Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα, μέσα σε λιγότερο από ένα μήνα αύξησε τα ποσοστά του κατά 3,5 μονάδες, διατηρώντας σημαντικό προβάδισμα έναντι του υποψηφίου του Σοσιαλιστικού κόμματος Μπενουά Αμόν. Στην τελευταία δημοσκόπηση, ωστόσο, τα ποσοστά του εμφανίζονται ελαφρώς μειωμένα (18% – 19,5%).
«Χωρίς τη Γαλλία, δεν υπάρχει Ευρώπη», έχει διαμηνύσει εκτιμώντας πως σε όσα πρόκειται να προτείνει, αν εκλεγεί, για τις αλλαγές στις συνθήκες της ΕΕ, η Γερμανία δεν θα μπορέσει να αντιταχθεί. Έχει υποστηρίξει, δε, πως σε περίπτωση αρνητικής απάντησης στα αιτήματά του από τη Γερμανία, θα βάλει στο τραπέζι το θέμα του «Frexit». Η κριτική του για την πολιτική της γερμανίδας καγκελαρίου δεν φαίνεται να περιορίζεται μόνο στο επίπεδο της οικονομίας.
Ορισμένοι αναλυτές υποστηρίζουν ότι η ρητορική του θυμίζει εκείνη της Μαρίν Λεπέν με την οσμή του εθνικισμού. «Δεν τάσσομαι υπέρ της απόλυτης ελευθερίας στην μετακίνηση», είχε δηλώσει στο παρελθόν ο Μελανσόν που, όπως υποστηρίζει, προτιμά η χώρα του να υποδεχθεί 100 γιατρούς, παρά μια μάζα ανθρώπων. Έχει δηλώσει, δε, για τους τους αλλοδαπούς εργαζόμενους πως «κλέβουν το ψωμί των Γάλλων».
Ο θαυμαστής του εκλιπόντα ηγέτη της Κούβας Φιντέλ Κάστρο, έχει δεσμευτεί πως αν εκλεγεί θα επενδύσει 100 δισεκατομμύρια ευρώ σε έργα ανέγερσης κατοικιών και ανανεώσιμων πηγών ενέργειας προκειμένου να τονώσει την οικονομική ανάπτυξη και την αγορά εργασίας. Στην ατζέντα του η επιβολή υψηλού φόρου, 90%, σε όσους δηλώνουν εισοδήματα μεγαλύτερα των 400.000 ευρώ ετησίως, η εθνικοποίηση βασικών τομέων της οικονομίας, όπως τα αεροδρόμια και οι αυτοκινητόδρομοι, η δημιουργία κρατικού τραπεζικού κολοσσού και η νομιμοποίηση της κάνναβης.
Έχει, ακόμη, δεσμευθεί να εγκαταλείψει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και να αποσύρει τη Γαλλία από το ΝΑΤΟ.
Αφήνοντας σαφείς αιχμές για τους πολιτικούς χειρισμούς του έλληνα πρωθυπουργού το θερμό πολιτικά καλοκαίρι του 2015, έχει δηλώσει πως αντίθετα με τον Αλέξη Τσίπρα δεν θα διαπραγματευόταν 17 ώρες με ανθρώπους που τον προσέβαλαν.
Διετέλεσε υπουργός Επαγγελματικής Εκπαίδευσης από το 2000 μέχρι το 2002, στη κυβέρνηση συνεργασίας του Λιονέλ Ζοσπέν. Εγκατέλειψε, όμως, το Σοσιαλιστικό Κόμμα το 2008, με αρχηγό του κόμματος τον Φρανσουά Ολάντ. «Η χώρα μας χρειάζεται μια διαφορετική αριστερή φωνή», είχε δηλώσει κατά την αποχώρησή του.
Μπενουά Αμόν
Θεωρήθηκε έκπληξη της προεκλογικής εκστρατείας, υπερισχύοντας του πρώην πρωθυπουργού της Γαλλίας Μανουέλ Βαλς. Ως ασπίδα χρησιμοποιεί τις ριζοσπαστικές του θέσεις σε μια προσπάθεια απομάκρυνσης από το παρελθόν του Σοσιαλιστικού Κόμματος που στιγματίστηκε από την διακυβέρνηση Ολάντ και την πρωτοφανώς χαμηλή δημοτικότητά του.
Η απόφαση του γάλλου προέδρου να μην διεκδικήσει για δεύτερη θητεία την προεδρία άνοιξε το δρόμο στον 49χρονο Αμόν.
Ο πρώην υπουργός στην κυβέρνηση Ολάντ, εντάσσεται στις αριστερές φωνές του Σοσιαλιστικού Κόμματος, με βασικούς άξονες τη χορήγηση μηνιαίου εισοδήματος από το κράτος στους ενήλικες πολίτες, την αύξηση του βασικού μισθού και των επιδομάτων. Έχει δεσμευτεί να μειώσει τις ώρες εργασίας εβδομαδιαίως σε 32, και καταδικάζει την ισλαμοφοβία.
«Είναι ανεπίτρεπτο η πίστη εκατομμυρίων συμπατριωτών μας να δημιουργεί πρόβλημα στη Δημοκρατία», δήλωσε μετά το σάλο που είχε ξεσπάσει για την απαγόρευση του ολόσωμου μαγιό μπουργκίνι.
Ο πολιτικός που θεωρείται αουτσάιντερ της προεδρικής αναμέτρησης (7,5% – 8%), τάσσεται υπέρ της νομιμοποίησης της κάνναβης, όπως ο Ζαν – Λικ Μελανσόν, τον οποίο συναντά απέναντί του ως βασικό αντίπαλο.
Όσον αφορά στη μεταναστευτική πολιτική, προτείνει την έκδοση αδειών εργασίας για τους αιτούντες άσυλο, και όταν η συζήτηση φτάνει στην ΕΕ ζητά ενιαία πολιτική σε ζητήματα φορολογίας, κοινωνικής πολιτικής και άμυνας.
Σε μεταρρύθμιση του εκλογικού συστήματος προτίθεται να προχωρήσει εάν εκλεγεί, καθιερώνοντας μια θητεία διάρκειας επτά ετών.
Ναταλί Αρτό
Η 47χρονη υποψήφια του κόμματος «Εργατική Πάλη», εμφανίζεται φιλικά προσκείμενη προς το κομμουνιστικό σύστημα. Καθηγήτρια οικονομίας της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, ζητά υψηλότερη φορολογία για τις επιχειρήσεις και στις προεδρικές εκλογές του 2012 είχε λάβει ποσοστό 0,5%.
Φρανσουά Ασελινό
Ο 59χρονος υποψήφιος της «εθνικής απελευθέρωσης», επιθυμεί η Γαλλία να ακολουθήσει το παράδειγμα της Βρετανίας και να αποχωρήσει από την ΕΕ. Τοποθετημένος στη δεξιά πολιτική πλευρά, τάσσεται υπέρ της αποχώρησης της Γαλλίας από το ΝΑΤΟ, θεωρώντας ότι η Συμμαχία διασφαλίζει τα συμφέροντα των ΗΠΑ έναντι της Ρωσίας.
Ζαν Λασάλ
Πρώην βοσκός, κατέληξε στο νοσοκομείο μετά από πολυήμερη απεργία πείνας διαδηλώνοντας κατά της μεταγκατάστασης εργοστασίου από την περιφέρειά του, που θα κόστιζε την απώλεια θέσεων εργασίας. Ο 61χρονος βουλευτής της νοτιοδυτικής περιφέρειας Πυρηναίων Ατλαντικού, τάσσεται υπέρ της αύξησης των δημοσίων δαπανών.
Νικολά Ντιπόν-Ενιάν
Μέλος της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης και δήμαρχος προαστίου του Παρισιού, ο 56χρονος πρόεδρος του κινήματος «Debout la France» παρουσιάζει μια σαφώς βελτιωμένη εικόνα σε σχέση με τις προεδρικές εκλογές του 2012, με τις δημοσκοπήσεις να του δίνουν ποσοστό της τάξεως του 4%. Ως ακροδεξιός ευρωσκεπτικιστής, προσβλέπει στην έξοδο της Γαλλίας από την Ευρωζώνη.
Φιλίπ Πουτού
Ο 50χρονος υποψήφιος του «Νέου Αντικαπιταλιστικού Κόμματος» χρησιμοποιεί αριστερή, αντικαπιταλιστική ρητορική. Συνδικαλιστής και εργαζόμενος στον κλάδο της αυτοκινητοβιομηχανίας, ξιφουλκεί κατά της διαφθοράς. Εντύπωση προκάλεσε η πρόχειρη ενδυμασία του στις προεκλογικές τηλεμαχίες. Αναμένεται να αυξήσει ελαφρώς το ποσοστό του 1% που κατέλαβε στις εκλογές του 2012.
Ζακ Σεμινάντ
Ο 75χρονος πρώην δημόσιος υπάλληλος τάσσεται υπέρ της αποχώρησης της Γαλλίας από την Ευρωζώνη και την ΕΕ. Ο υποστηρικτής του Frexit συγκέντρωσε το 0,25% των ψήφων το 2012.
Ελισάβετ Σταμοπούλου
