Τη βεβαιότητά του πως η Γερμανία «ξέρει τι χρειάζεται να κάνει» στην υπόθεση της Deutsche Bank εκφράζει ο ιταλός πρωθυπουργός Ματέο Ρέντσι και υπογραμμίζει πως η Ρώμη στηρίζει το Βερολίνο «να πράξει τα δέοντα».

Όπως ήταν αναμενόμενο, η υπόθεση έχει προκαλέσει μεγάλο ενδιαφέρον στην Ιταλία, εξαιτίας της πρόσφατης διένεξης με τη Γερμανία για τα προβλήματα των ιταλικών τραπεζών, και η Ρώμη παρακολουθεί από στενά τι «παράδειγμα» θα δώσει το Βερολίνο.

Μιλώντας την Παρασκευή, ο Ρέντσι υπογράμμισε ότι είναι «σίγουρος πως οι γερμανικές αρχές θα κάνουν οτιδήποτε είναι αναγκαίο για να αποφευχθεί επιδείνωση της κρίσης στην Deutsche Bank».

«Πάντοτε λέγαμε πως, στο θέμα της οικονομίας, η ΕΕ πρέπει να κάνει οτιδήποτε εξυπηρετεί στο να μπει τάξη στην κατάσταση με τις τράπεζες» συνέχισε με νόημα.

«Οπότε, υποστηρίζουμε πλήρως τη γερμανική κυβέρνηση με την ελπίδα και την πεποίθηση ότι ξέρει τι να κάνει ώστε να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα της Deutsche Bank» κατέληξε χαρακτηριστικά ο Ρέντσι.

Η υπόθεση της Deutsche Bank αρχίζει να γίνεται από πολλούς αντιληπτή σε Ρώμη και Μιλάνο ως δοκιμασία των ευρωπαϊκών κανονισμών για τις παρεμβάσεις στο τραπεζικό τοπίο, οι οποίοι στα μάτια των Ιταλών προέρχονται σε μεγάλο τμήμα τους από το Βερολίνο.

Ενδεικτικό για αυτήν την αντίληψη είναι άρθρο την Παρασκευή στη Repubblica, με τον τίτλο «όταν οι δικαστές γίνονται κατηγορούμενοι».

Το άρθρο ξεκινά (καθώς ο όρος… Schadenfreude δεν έχει άμεσο αντίστοιχο στα ιταλικά) τονίζοντας ότι υπογραμμίζοντας ότι «αν δεν ήταν το τεράστιο συστημικό ρίσκο από την αδυναμία της Deutsche Bank, θα μπορούσε να χαμογελάσει κανείς βλέποντας τη Γερμανία στα ίδια προβλήματα που η Ιταλία προσπαθούσε για καιρό να επιλύσει υπό το μάτι ελέγχου του Βερολίνου».

Για την οπτική του άρθρου, η υπόθεση της Deutsche Bank γίνεται δοκιμασία των νέων ευρωπαϊκών κανονισμών: «Αν πράγματι η Γερμανία καταφέρει να λύσει το πρόβλημα χωρίς να παρακάμψει τους κανονισμούς του bail-in, και οι υπόλοιπες χώρες -της Ιταλίας συμπεριλαμβανομένης- θα πρέπει να αποδεχθούν αυτή τη λογική, η οποία είναι πρωτίστως πολιτική παρά οικονομική».

«Εάν αντιθέτως το Βερολίνο χρειαστεί να καταφύγει σε κάποια μορφή κρατικής παρέμβασης, όσο καλά «μασκαρεμένη» κι αν είναι, είναι γεγονός πως οι υπουργοί θα πρέπει να αναθεωρήσουν έναν κανονισμά που θα έχει αποδειχθεί μη λειτουργικός» καταλήγει το ιταλικό άρθρο.