Οι Ηνωμένες Πολιτείες εγκαταλείπουν σταδιακά την στρατηγική της απομάκρυνσης του Μπασάρ αλ Άσαντ από την εξουσία, καθώς συνειδητοποιούν ότι το συριακό καθεστώς είναι προτιμότερο από το Ισλαμικό Κράτος, γράφει σε άρθρο του στην βρετανική εφημερίδα The Independent, ο Ρόμπερτ Φισκ. «Κουράζομαι να διαβάζω για αυτή τη «συμμαχία συριακών δυνάμεων με επικεφαλής τις ΗΠΑ» και το πλεονέκτημά τους έναντι του Ισλαμικού Κράτους. Η «συμμαχία» τους είναι κυρίως Κούρδοι –και γι’ αυτό τον λόγο, υποθέτω, οι Αμερικανοί μίλησαν για Βόρεια Συρία όταν ανακοίνωσαν την επίσκεψη του στρατηγού Τζόζεφ Βότελ, στο μικρό κουρδικό θύλακα» ξεκινάει ο Φισκ.
Και συνεχίζει: «Είναι ενδιαφέρον να παρακολουθείς έναν αμερικανό στρατηγό να διασχίζει τα σύνορα για να υποστηρίξει τους συμμετέχοντες σε έναν εμφύλιο πόλεμο. Το ίδιο κάνει ο αμερικανικός στρατός στο Ιράκ , όπου υποστηρίζει τις σιιτικές πολιτοφυλακές που πολεμούν έξω από τη Φαλούτζα και προσφέρει αεροπορική υποστήριξη στις δυνάμεις της επικίνδυνα αδύναμης κυβέρνησης της Βαγδάτης. Το Ιράκ πλέον πληροί πολλά από τα κριτήρια του εμφυλίου πολέμου. Ωστόσο, στη Συρία, οι Αμερικανοί ξεκίνησαν υποστηρίζοντας της «δημοκρατικές δυνάμεις» που πολεμούσαν για να ανατρέψουν τον Μπασάρ αλ Άσαντ και μυστηριωδώς υποστήριξαν τους ίδιους άνδρες (και γυναίκες) όταν ήταν έτοιμοι να πολεμήσουν το Ισλαμικό Κράτος στο Αϊν αλ Αράμπ (ή Κομπάνι για όσους προτιμούν την κουρδική εκδοχή του ονόματος)».
Πώς προέκυψε λοιπόν αυτή η εναλλαγή συμμαχιών; διερωτάται ο γνωστός αρθρογράφος. «Υποτίθεται ότι οι Κούρδοι θα φθάσουν πολεμώντας μέχρι τη Ράκα και όταν το Ισλαμικό Κράτος το βάλει στα πόδια και περάσει στο Ιράκ, θα πολεμήσουν στη συνέχεια τον στρατό της συριακής κυβέρνησης και τους λιβανέζους συμμάχους τους και τους ιρανούς συμμάχους τους; Έχει δει ποτέ κανείς στη βόρεια Συρία έναν χάρτη; Και πιστεύουν οι Κούρδοι ότι η Τουρκία θα επιτρέψει στο μίνι-κράτος τους να επιβιώσει;» γράφει.
Όταν ο στρατηγός Βότελ λέει ότι «πρέπει οπωσδήποτε να προχωρήσουμε με ό,τι έχουμε», έχει δίκαιο, σύμφωνα με τον Φισκ. Τι σημαίνει αυτό; Ότι η στρατηγική που ήθελε την απομάκρυνση του Άσαντ αλλάζει και αυτό είναι εμφανές τόσο από τις δηλώσεις όσο και από τις ενέργειες της Ουάσινγκτον. «Υποψιάζομαι ότι η εκστρατεία «ο Άσαντ πρέπει να φύγει» θα εγκαταλειφθεί με προσοχή –χάρη στο Ισλαμικό Κράτος φυσικά, το οποίο μισεί την Αμερική περισσότερο από τη συριακή κυβέρνηση της Δαμασκού» υποστηρίζει ο βρετανός αρθρογράφος.
Και καταλήγει: «Αν το Ισλαμικό Κράτος κατατροπωθεί, θα πρέπει να υπάρξει πρόνοια για εκείνους τους Σύριους που πολέμησαν και στις δύο πλευρές. Οι Σύριοι είναι ειδικοί στις επιτροπές διαμεσολάβησης αλλά θα χρειαστεί κάτι περισσότερο από αυτό. Και τι έχουμε; Τη Τουρκία να απειλεί το Ισλαμικό Κράτος, τη Νούσρα και το Ισλαμικό Κράτος να συνεχίζουν να απειλούν τη Μέση Ανατολή, τη Σαουδική Αραβία να υποστηρίζει το Ισλαμικό Κράτος και το Κατάρ τη Νούσρα, και τη Χεζμπολάχ να υποστηρίζει το καθεστώς. Οι Αμερικανοί δείχνουν να έχουν αφήσει τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς στους Ρώσους (αφού πρώτα διαμαρτυρήθηκαν) και ο Πούτιν δεν διστάζει να λέει το προφανές: ότι η κυβέρνηση της Δαμασκού είναι καλύτερη από το Ισλαμικό Κράτος. Θα δείξει ποιος θα νικήσει. «Πρέπει οπωσδήποτε να προχωρήσουμε με ό,τι έχουμε». Αυτό λίγο πολύ συνοψίζει την κατάσταση».