Οι ΗΠΑ μεταξύ Κλίντον Νο 2 και Μπους Νο 3

Δεν άφησε το «New Yorker» τον Ντόναλντ Τραμπ να χαρεί το σημαντικό προβάδισμα που του έδωσε η δημοσκόπηση της περασμένης Δευτέρας στην κούρσα για το προεδρικό χρίσμα των Ρεπουμπλικανών. «Πρόκειται για κάτι εντελώς εφήμερο», το οποίο οφείλεται «περισσότερο στον θόρυβο που προκαλεί η παρουσία του παρά σε κάτι που να σχετίζεται με την πολιτική» έγραψε στην ιστοσελίδα του το περιοδικό. Ο βαθύπλουτος αλλά και πολλαπλώς αμφιλεγόμενος υποψήφιος συγκέντρωσε την υποστήριξη του 24% των Αμερικανών έναντι μόλις 12% του Τζεμπ Μπους. Τρεις προηγούμενες δημοσκοπήσεις όμως δεν έδωσαν στον Τραμπ περισσότερο από 14%, με τον Μπους Νο 3 να προηγείται (από 18% ως 21%) και τον κυβερνήτη του Γουισκόνσιν Σκοτ Γουόκερ να ακολουθεί με 16%.

Η βασιλεία των οικογενειών

Δεκαέξι Ρεπουμπλικανοί πολιτικοί και πολιτευόμενοι διαγωνίζονται να εξασφαλίσουν το χρίσμα του κόμματος και σε συνέχεια τον Λευκό Οίκο –τέσσερις γερουσιαστές και πέντε πρώην ή νυν κυβερνήτες Πολιτειών ανάμεσά τους -, αλλά σύμφωνα με ορισμένες ενδείξεις και τα προγνωστικά των επαγγελματιών εκλογολόγων της Ουάσιγκτον, αν δεν εμφανιστεί κάποια νέα σοβαρή προσωπικότητα, στις προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου 2016 υποψήφιος των Ρεπουμπλικανών θα είναι ο Τζεμπ Μπους. Και έτσι θα έχουμε κάτι που, με αρκετό αυτοσαρκασμό, άρχισαν να σημειώνουν όχι μόνο στην Αμερική αλλά και σε άλλες χώρες. Αν αντίπαλός του στο στρατόπεδο των Δημοκρατικών θα είναι, όπως δείχνουν όλες οι δημοσκοπήσεις, η Χίλαρι Κλίντον, τότε θα έχουμε τη συνέχεια της μάχης μεταξύ των συγγενών δύο πολιτικών οικογενειών. Ηδη ο καθηγητής Κίσενγκ Φαγκ του Πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια κατέγραψε στο δίκτυο Politico ότι οι προεδρικές εκλογές «θα κριθούν μεταξύ Κλίντον Νο 2 και Μπους Νο 3». Δηλαδή η Αμερική, η οποία «κοκορεύεται για τη δημοκρατία της (…) επί τρεις συνεχείς δεκαετίες, θα κυβερνάται από δύο οικογένειες».

Το ενδεχόμενο να διαδεχθεί τον πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα ο Τζεμπ Μπους ή η Χίλαρι Κλίντον είχε κάποιον απρόβλεπτο απόηχο στην Ασία, ιδιαίτερα στην Κίνα, στη Βόρεια Κορέα και στην Ταϊλάνδη μέχρι στιγμής. Και στις τρεις χώρες η πολιτική ηγεσία είναι –σε άλλες αποκλειστικά, σε άλλες όχι –οικογενειακή υπόθεση. Η κυβερνητική εξουσία στο Βασίλειο της Ταϊλάνδης βρίσκεται επί 18 συνεχή χρόνια στα χέρια δύο οικογενειών που συγγενεύουν –των Σαναγουάτρα – και στη Βόρεια Κορέα ο Κιμ Γιονγκ Ουν είναι ο τρίτος κατά σειρά Κιμ. Τα κυβερνητικά ΜΜΕ της Ταϊλάνδης δεν βρίσκουν τίποτε το αφύσικο στο ενδεχόμενο Μπους – Κλίντον, αφού πρόκειται για «σοβαρά, έμπειρα και ηθικώς άξια» πρόσωπα. Στην Πιονγκγιάνγκ το αγνόησαν. Αντίθετα το Πεκίνο δίνει σημασία. Εφημερίδες και ΜΜΕ δίνουν ιδεολογική βάση –«όλο και περισσότερο μικραίνει ο κύκλος των ανθρώπων της εξουσίας» στην Αμερική, έγραψε η εφημερίδα «Λαϊκή Ημερησία».

Σχολιάζοντας πρόσφατα την πιθανότητα να εκλεγεί πρόεδρος της Αμερικής η Κλίντον ή ο Μπους Νο 3, ένας πολιτικός αναλυτής του ΒΒC σημείωνε ότι στις δυτικές δημοκρατίες δεν συμβαίνουν παρόμοια «φαινόμενα». Στη Γαλλία αποτελεί «καθιερωμένη αρχή» να μη βρίσκονται στην κυβέρνηση πρόσωπα που είναι στενοί συγγενείς, ενώ στη Βρετανία θεωρείται «αδιανόητο» να βρίσκονται δύο συγγενείς στην κυβέρνηση, υπάρχουν μάλιστα «ηχηρές περιπτώσεις», όπως της οικογένειας των Τσάμπερλεν, όπου μέλος της ούτε σε διάδοχη κυβέρνηση μπορούσε να μετέχει.

Το «φαινόμενο» Κλίντον Νο 2 – Μπους Νο 3 δίνει όμως και επιχειρήματα στους αντιπάλους τους, ιδιαίτερα στους Δημοκρατικούς. Οι άνθρωποι του ανεξάρτητου Μπέρνι Σόντερς, ο οποίος σε δημοσκοπήσεις συγκεντρώνει ως και 17,5% (με τη Χίλαρι Κλίντον 57,2%), κυκλοφορούν προεκλογικά σλόγκαν στα οποία σημειώνεται, μεταξύ άλλων, ότι «η δημοκρατία καταστρέφεται» αν οι Αμερικανοί έχουν να διαλέξουν «λουλούδια από το ίδιο φυτό» («flowers of the same plant»).

Το παράπονο των άλλων

Κάτι παραπλήσιο διοχετεύουν σε τηλεοπτικά σποτ οι Ρεπουμπλικανοί γερουσιαστές Τεντ Κρουζ και Ραντ Πόουλ (ποσοστά 5,2% και 6,2% αντίστοιχα). «Η Αμερική έχει να προσφέρει ηγεσία και από μη πατριαρχικές οικογένειες» έγραψε στο περιοδικό «Weekly Standard» ο υποδιευθυντής της προεκλογικής εκστρατείας του Κρουζ. Πιο συγκεκριμένος, ένας «οπαδός της ρεπουμπλικανικής ηθικής», όπως υπογράφει σε επιστολή του στους «Washington Times», πιστεύει ότι η αμερικανική κοινωνία «έχει βαρεθεί» να βλέπει «τα ίδια πρόσωπα (…) να βγαίνουν στον Κήπο των Ρόδων» (του Λευκού Οίκου) και αναρωτιέται καταλήγοντας: Μήπως «τα παιδιά μου θα έχουν (να διαλέξουν) ανάμεσα στα παιδιά» των οικογενειών Μπους και Κλίντον;