«Εκείνοι που προσπαθούν να ξεφύγουν από τον θάνατο και από το πρόσωπο του πολέμου στη Συρία δέχονται επιθέσεις και ξυλοδαρμούς από τραμπούκους συνοριακούς φύλακες» στα Σκόπια, γράφει ο Ρόμπερτ Φισκ στον Independent.
Ακολουθούν αποσπάσματα από το ρεπορτάζ του βετεράνου ανταποκριτή της βρετανικής εφημερίδας:
«Ηρθα στην Ελλάδα για να καλύψω την ντροπή της Ευρώπης – την πιθανή αποχώρηση ενός μέλους της ΕΕ από την μεγάλη μεταπολεμική ενοποίηση της ευρωπαϊκής ηπείρου. Αλλά βρήκα την ντροπή της Ευρώπης στα σύνορα ανάμεσα στην Ελλάδα και την πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, όταν μια ομάδα νεαρών ανδρών από το Χαλέπι μου έδειξαν τις φουσκάλες, τις πληγές και τις μελανιές που υπέστησαν στα χέρια των τραμπούκων στα σύνορα της πΓΔΜ.
Ας μην τους αποκαλούμε φύλακες, παρ΄όλο που τα φορτηγά τους έγραφαν «πολιτοφυλακή». Μερικοί ήταν ημίγυμνοι, κάνοντας ηλιοθεραπεία στα διαλείμματα μεταξύ ξυλοδαρμών. Μερικοί κρατούσαν γκλομπ. Αλλοι μιλούσαν σε κινητά τηλέφωνα. Και μπροστά τους – στις σιδηροδρομικές γραμμές, στις άκρες των δρόμων, στα χωράφια – ήταν οι Άραβες.
Οι άνδρες και οι γυναίκες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα κινούνταν ανάμεσά τους, δείχνοντας την ανθρωπιά που δεν θα τους δώσει η Ευρώπη. Υπήρχε φαγητό και καθαρό νερό και επίδεσμοι και, υποθέτω, η διαβεβαίωση ότι δεν θα τους γυρίσουν την πλάτη όλοι οι Ευρωπαίοι. Αλλά ήταν ένα μέρος δυστυχίας και δακρύων.
Ανδρες και γυναίκες από τη Συρία, ως επί το πλείστον, από το Χαλέπι, φυσικά, αλλά και από το Ντέιρ εζ-Ζουρ, την Ντεράα και την Ντούμα, ένα προάστιο της Δαμασκού. Πολλοί είχαν ταξιδέψει μαζί – διαμαρτύρονταν για ληστές σε όλους τους δρόμους – και είχαν αρχηγούς που φαίνονταν Σύριοι, αλλά ήταν επίσης διακινητές ανθρώπων, αρκετοί προφανώς από άλλες αραβικές χώρες και από το Πακιστάν.
Υπήρχαν νεαρές γυναίκες με τρομερά εγκαύματα στα πόδια τους, εκεί που είχαν ζεματιστεί στο αυτοσχέδιο μαγείρεμα με γκάζι, και άνδρες και γυναίκες που είχαν περπατήσει επί ώρες μέσα στη ζέστη, στους δρόμους της βόρειας Ελλάδα, γιατί δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιούν τα λεωφορεία».