«Η ψήφος της Ελλάδας την σπρώχνει προς την έξοδο από το ευρώ, αλλά η Οδύσσεια απέχει πολύ από το τέλος», γράφει o Λάρι Ελιοτ, αρχισυντάκτης του οικονομικού ρεπορτάζ στον Guardian. Ακολουθούν αποσπάσματα από την ανάλυση:
«Οι πιστωτές μπορούν πλέον να μπουν στον πειρασμό να αφήσουν την Ελλάδα να ζήσει για λίγο σε μια οικονομία χωρίς μετρητά, αλλά για να αποφύγουν την τραγωδία ενός Grexit θα πρέπει να προσπαθήσουν να της φερθούν με λιγότερο μαστίγιο και περισσότερο καρότο.
Υπάρχουν διάφοροι τρόποι με τους οποίους θα μπορούσαν να εξελιχθούν τα γεγονότα.

Παρά το αποφασιστικό αποτέλεσμα, οι εταίροι της Ελλάδας στην ευρωζώνη δεν θα προσφέρουν σημαντικά ευνοϊκότερους όρους από αυτούς που ήταν στο τραπέζι, όταν ο Τσίπρας αποχώρησε από τις διαπραγματεύσεις πριν από μόλις μία εβδομάδα. Η Μέρκελ, ιδίως, θα είχε σοβαρό πολιτικό πρόβλημα, αν το έκανε αυτό.

Ο πειρασμός για τους πιστωτές θα ήταν να αφήσουν τους Ελληνες να ιδρώσουν για λίγο για να δούν αν μια-δυο εβδομάδες μιας οικονομίας χωρίς μετρητά θα κάνουν ό,τι δεν έκανε το δημοψήφισμα: θα προκαλέσουν κυβερνητική αλλαγή.

Ο Τσίπρας θα μπορούσε να βρεθεί υπό πίεση να παραιτηθεί και να προκηρύξει νέες εκλογές, αν η οικονομία επιδεινωθεί, και αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει στην εκλογή μιας πιο δεκτικής κυβέρνησης.

Αλλά μια τέτοια τακτική είναι επικίνδυνη. Η Ελλάδα μπορεί να αναγκαστεί να βγει από το ευρώ προτού πειστεί να παραιτηθεί ο Τσίπρας, τόσο απελπιστικά δύσκολη είναι η οικονομική κατάστασή της. Αυτό που οι πιστωτές θα πρέπει να κάνουν είναι να σεβαστούν το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, να συνειδητοποιήσουν ότι πρέπει να δοθεί στην Ελλάδα κάτι για να μην κλιμακωθεί εκτός ελέγχου η κρίση, και να αναγνωρίσουν ότι η ελάφρυνση του χρέους θα πρέπει να αποτελέσει αναπόσπαστο τμήμα ενός πακέτου χρηματοδότησης στο πιο αδύναμο μέλος της ευρωζώνης μέσα στην επόμενη διετία.

Με απλά λόγια, θα πρέπει να χρησιμοποιήσουν λιγότερο μαστίγιο και περισσότερο καρότο.

Θα το πράξουν; Μένει να δούμε. Πράγματι, η αδυσώπητα κακή διαχείριση της Ελλάδας από τότε που φούντωσε για πρώτη φορά η κρίση το 2010 δείχνει ότι η μια γκάφα θα ακολουθήσει την άλλη. Δεν βοηθάει ότι οι σχέσεις ανάμεσα στην Ελλάδα και τα άλλα 18 μέλη της ευρωζώνης είναι πλέον τόσο ξινές. Οι πιθανότητες εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ κατά λάθος, ακριβώς όπως η Lehman Brothers κατέρρευσε κατά λάθος το 2008, είναι αρκετά υψηλές.

Ολες οι επιλογές παραμένουν προς το παρόν ανοιχτές. Η Ελλάδα θα μπορούσε να κάνει ό,τι έκανε η Κύπρος: να κάνει στάση πληρωμών σε κάποια από τα χρέη, παραμένοντας στο ευρώ. Ο Τσίπρας θα μπορούσε να αποφασίσει να δεχθεί τις φορολογικές αυξήσεις και τις περικοπές στις συντάξεις που απαιτούν οι πιστωτές, λαμβάνοντας μόνο μικρές και αόριστες παραχωρήσεις όσον αφορά την ελάφρυνση του χρέους. Η Ελλάδα θα μπορούσε να ξεμείνει από χρήματα και να βρεθεί εκτός ευρώ μέσα σε 24 ώρες.

Αλλά μερικά πράγματα είναι σαφή. Πρώτον, οι Ελληνες είπαν όχι στη λιτότητα, δεν είπαν ναι στη δραχμή. Ο Τσίπρας δεν έχει εντολή να φέρει πίσω τη δραχμή, έστω και αν εκεί μπορεί να καταλήξουν όλα.
Δεύτερον, το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος σημαίνει οικονομικό και πολιτικό χάος. Αναπόφευκτα, η Ελλάδα βρίσκεται αντιμέτωπη με μια νέα περίοδο μεγάλου οικονομικού πόνου. Θα χρειαστούν μήνες, αν όχι χρόνια, για να αναρρώσει από τα γεγονότα της περασμένης εβδομάδας, ακόμη και αν υπάρξει μια ταχεία επίλυση της κρίσης.
Τρίτον, οποιαδήποτε λύση για την ελληνική κρίση με περισσότερη λιτότητα χωρίς μέτρα για την ανάπτυξη και για την βιωσιμότητα του χρέους θα είναι μια πύρρειος νίκη.

Ετσι, αυτή η υπόθεση δεν έχει τελειώσει. Στην επική ιστορία του Ομήρου, ο Οδυσσέας έκανε 10 χρόνια για να επιστρέψει στην Ιθάκη χάνοντας όλους τους άνδρες του στο δρόμο. Η σύγχρονη Οδύσσεια της Ελλάδας, ομοίως, έχει τελειώσει μόνο κατά το ήμισυ. Το επόμενο κεφάλαιο αρχίζει την Δευτέρα».