«Η ιδέα ότι η Ελλάδα είναι εν μέρει άξια της τύχης της απηχεί μια τάξη πραγμάτων όπου ο πλούτος νικάει την δημοκρατία. Πρέπει να αγωνιστούμε κατά ενός αφηγήματος που μας κάνει όλους πιο αδύναμους», γράφει η Ζόϊ Γουίλιαμς, σε άρθρο γνώμης στον Guardian, με τίτλο «Πρέπει να αντισταθούμε στην ηθική σταυροφορία κατά της Ελλάδας».
«Αυτή είναι η πολιτική εναλλακτική λύση μας απέναντι στον νεοφιλελευθερισμό και στην νεοφιλελεύθερη διαδικασία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης: δημοκρατία, περισσότερη δημοκρατία και ακόμα πιο βαθιά δημοκρατία», δήλωσε ο Αλέξης Τσίπρας στις 18 Ιανουαρίου 2014, σε μια συζήτηση που διοργανώθηκε από το Ολλανδικό Σοσιαλιστικό Κόμμα στο Αμερσφορτ. Δυστυχώς, η επιλογή των Ελλήνων στο δημοψήφισμα της Κυριακής θα είναι ανάμεσα σε μια ατελείωτη λιτότητα και σε ένα άμεσο χάος. Το όραμα με το οποίο ανέβηκε στην εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ότι αν πεις την αλήθεια στην τρόικα ξεκάθαρα και στο φως της ημέρας, οι πιστωτές θα πρέπει να αναγνωρίσουν ότι η λιτότητα προκαλεί ασφυξία στην Ελλάδα. Δεν αναγνώρισαν τίποτα τέτοιο» γράφει η Γουίλιαμς.
Και τονίζει: «Αλλά, ό,τι άλλο και αν πει κανείς για την αντιμετώπιση της κρίσης, και το μέλλον του ευρώ, η Κυριακή θα είναι η στιγμή που η ασταμάτητη δημοκρατία θα συναντήσει την άκαμπτη άνωθεν επιβαλλόμενη δημοκρατία. Το eurogroup έχει ήδη κερδίσει: οι Eλληνες μπορούν να ψηφίσουν με όποιον τρόπο θέλουν – αλλά αυτό που θέλουν, δεν μπορούν να το πάρουν. Και αυτό μας φέρνει στο επίκεντρο του προγράμματος της τρόικας: ποιο είναι το νόημα να γκρεμιστεί μέσα σε ερείπια η Ελλάδα; Η δηλωμένη πρόθεση κατά την έναρξη του πακέτου λιτότητας ήταν να αποκαταστήσει την τάξη: να προκαλέσει μια σύντομη ραγδαία μείωση του ΑΕΠ της χώρας προς το συμφέρον της οικοδόμησης μιας ισχυρότερης, πιο ισορροπημένης οικονομίας σε μακροπρόθεσμη βάση. Καθώς κατέστη σαφές ότι η ανάπτυξη δεν αποκαταστάθηκε και ότι ακόμα και με τους δικούς του όρους – οι πιστωτές έρχονται πρώτοι – το σχέδιο απέτυχε, η γραμμή άλλαξε. Εγινε μια ηθική σταυροφορία, μια συλλογική τιμωρία των Ελλήνων».
«Το ΔΝΤ δεν προσέφερε λύση, αλλά ένα αφήγημα: οι Ελληνες ήταν σε αυτή την κατάσταση επειδή ήταν κακοί άνθρωποι. Ηθελαν ένα γενναιόδωρο κράτος, αλλά δεν ήθελαν να πληρώσουν τους φόρους για την δημιουργία του.
Το ΔΝΤ ήταν απλώς το μέσο της πειθαρχίας που ήταν οπωσδήποτε απαραίτητη. Αυτή η ιδέα έχει επικρατήσει σε μεγάλο βαθμό – οι οφειλέτες παρουσιάζονται ως ηθικά ασθενέστεροι από τους πιστωτές. Αν τους δώσουμε οποιεσδήποτε παραχωρήσεις θα είναι σαν να ανταμείβουμε την τεμπελιά και τον εγωισμό τους. Τί σημαίνει αυτό; Οτι ο ισχυρότερος παίρνει τον έλεγχο. Προς το παρόν, η Γερμανία γνωρίζει καλύτερα από όλους. Πώς ξέρουμε ότι η Γερμανία ξέρει καλύτερα; Επειδή είναι η πλουσιότερη» καταλήγει η αρθρογράφος.
