Το συριακό καθεστώς εντατικοποιεί τις επιθέσεις ενάντια στο Ισλαμικό Κράτος, με την υποστήριξη χρημάτων από το Ιράν και σιιτών μαχητών από το εξωτερικό, όπως χώρες της Κεντρικής Ασίας, αναφέρεται σε ρεπορτάζ του αμερικανικού περιοδικού Foreign Policy. Με τις δυνάμεις των ανταρτών και του Ισλαμικού Κράτους να παρελαύνουν στη Συρία και τις οργανώσεις της αντιπολίτευσης να προωθούνται στο νότιο και στο βόρειο τμήμα της χώρας, το καθεστώς του Μπασάρ αλ Άσαντ βρίσκεται σε ασφυκτικό κλοιό.
Μπορεί ο Άσαντ και οι ιρανοί σύμμαχοί του δυσκολεύονται όλο και πιο πολύ να συγκεντρώσουν αρκετές δυνάμεις για την προστασία στρατηγικά σημαντικών περιοχών, παρ’ όλα αυτά, σύμφωνα με το δημοσίευμα του FP, έχουν καταφέρει να αποτρέψουν την πτώση του καθεστώτος. Με χρήματα αλλά και καταναγκασμό, ο Άσαντ έχει εξαπολύσει μία εκστρατεία ενίσχυσης των στρατιωτικών δυνάμεων αλλά και της αφοσίωσής τους στο καθεστώς. Την περασμένη εβδομάδα, η συριακή κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι προσβλέπει σε δάνειο ύψους ενός δισ. δολαρίων από τη Τεχεράνη προκειμένου να συνεχίσει τον αγώνα της κατά του Ισλαμικού Κράτους. Επιπροσθέτως, η στρατολόγηση ξένων μαχητών με την υποστήριξη του Ιράν έχει αυξηθεί δραματικά.
Όπως αναφέρεται στο άρθρο, έχουν δρομολογηθεί εξελίξεις που θα επιτρέψουν στο καθεστώς όχι μόνο να αποτρέψει την περαιτέρω προώθηση ανταρτών αλλά και να τους οδηγήσει σε οπισθοχώρηση, αναφέρει το FP. Στις αρχές του 2014, η ανάπτυξη φιλοκαθεστωτικών ξένων μαχητών στη Συρία περιορίστηκε όταν χιλιάδες ιρακινοί σιίτες πολιτοφύλακες επέστρεψαν στο Ιράκ μετά την προώθηση του Ισλαμικού Κράτους εκεί. Ωστόσο, η ναυαρχίδα του ιρακινού «proxy» δικτύου, η λιβανέζικη παραστρατιωτική οργάνωση Χεζμπολάχ, σύντομα έλαβε δράση. Η στρατολόγηση της οργάνωσης αυξήθηκε, τόσο μέσα στον Λίβανο αλλά και σε γειτονικά κράτη.
Παράλληλα αύξησε την επιρροή της, στρατολογώντας όχι μόνο σιίτες μουσουλμάνους αλλά και άλλες μειονότητες, όπως δρούζους και χριστιανούς, σχηματίζοντας παραστρατιωτικές οργανώσεις στα πρότυπα της Χεζμπολάχ. Οι στρατιωτικές ενέργειες της οργάνωσης στο εσωτερικό της Συρίας επεκτείνονται όσο αυξάνεται ο αριθμός των μελών της. Διατηρεί συμβουλευτικό ρόλο στις φιλοκαθεστωτικές πολιτοφυλακές της Συρίας αλλά έχει και σημαντική στρατιωτική παρουσία σε στρατηγικές περιοχές. Πρωταγωνίστησε στην εκστρατεία στη νότια Συρία, κοντά στην πόλη Νταραά και σε περιοχές στα Υψώματα του Γκολάν, ενώ υπάρχουν αναφορές ότι υπέστη και απώλειες στη Λατάκεια.
Ωστόσο, η Χεζμπολάχ φέρεται να είναι πιο ενεργή στην ορεινή και στρατηγικά νευραλγική περιοχή Καλαμούν στα σύνορα Λιβάνου – Συρίας. Την ίδια στιγμή, η Τεχεράνη στρέφεται σε πολλές άλλες κοινότητες ξένων μαχητών, όπως στον πληθυσμό των αφγανών Χαζάρα στο Ιράν, προκειμένου να ενισχύσει το καθεστώς Άσαντ. Υπάρχουν αναφορές ότι ιρανοί διοικητές χρησιμοποιούν κατά κόρον στη μάχη εγκληματίες σιίτες Αφγανούς, πληρώνοντάς τους ευτελή ποσά. Αυτοί δραστηριοποιούνται κυρίως στην οροσειρά Καλαμούν, στη Δαμασκό, στη Λατάκεια, στη Νταραά και στο Αλέπο. Επιπλέον πιστεύεται ότι στη Συρία δραστηριοποιούνται και πακιστανοί σιίτες, ήδη από το 2013, ενώ ιρακινές σιιτικές οργανώσεις κλιμακώνουν την στρατολόγηση πακιστανών σιιτών.
Αυτοί οι Σιίτες δεν είναι απλά αναλώσιμοι μαχητές που το Ιράν χρησιμοποιεί για να υποστηρίξει το καθεστώς Άσαντ: η Τεχεράνη τους χρησιμοποιεί για να αυξήσει την περιφερειακή επιρροή της. Η παρουσία τους εκεί υπογραμμίζει την επιθυμία του Ιράν να διατηρήσει την επιρροή του στις κοινότητες της Κεντρικής Ασίας και ειδικά την επιρροή του στο Πακιστάν, στενού συμμάχου της χώρας. Το καθεστώς Άσαντ προσπαθεί επίσης να ενισχύσει τις δυνάμεις που έχει στον άμεσο έλεγχό του, μέσω μίας σειράς κινήτρων και τιμωριών. Στα τέλη του 2014, η συριακή κυβέρνηση ξεκίνησε διώξεις κατά των ανυπότακτων, ενώ οργανώσεις των ανταρτών υποστήριζαν ότι ο Άσαντ εξαπατά νέους άνδρες προκειμένου να ενταχθούν στις ένοπλες δυνάμεις. Αυτές οι ενέργειες απαιτούν χρήματα και το Ιράν εκτός από το ότι πληρώνει και στέλνει στη Συρία χιλιάδες μαχητές, προσφέρει και δισεκατομμύρια δολάρια στο καθεστώς Άσαντ. Από την πλευρά του ο Άσαντ φροντίζει να εξασφαλίζει προνόμια μόνο σε εκείνους που προστατεύουν ενεργά το καθεστώς.