Οι υπουργοί Εξωτερικών της Γαλλίας και της Γερμανίας κ.κ. Λοράν Φαμπιούς και Φρανκ-Βάλτερ Σταϊνμάγερ έσπευσαν να εκδηλώσουν νωρίς την περασμένη Δευτέρα τη «χαρά και ικανοποίησή» τους για την επισημοποίηση της υποψηφιότητας της Χίλαρι Κλίντον για την προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών. Ασφαλώς οι δύο υπουργοί δεν θα είχαν υπόψη τους κάποιες δηλώσεις της τον περασμένο Ιούλιο που τους αφορούσαν. «Δεν μπορεί να καταλάβει» έλεγε σε ομάδα δημοσιογράφων στη Νέα Υόρκη η «ισχυρή κυρία της Αμερικής» «την έλλειψη φαντασίας και ρεαλισμού» των ευρωπαίων υπουργών. «Με κάποιο πρόσχημα αρνούνται να επεκτείνουν τις κυρώσεις» εναντίον της Ρωσίας και «δυσφορούν» όταν η αμερικανική κυβέρνηση «επικρίνει τη στάση τους, πολύ απαλά δυστυχώς, καθώς συνεχίζουν οι χώρες τους να διατηρούν τις οικονομικές – εμπορικές σχέσεις με τον Πούτιν», ιδιαίτερα η Γερμανία και η Γαλλία.
Φυσικά, όσα λέγονται από υποψηφίους προεκλογικά δεν σημαίνει ότι θα οδηγούν τις πολιτικές κατευθύνσεις τους και μετά τις εκλογές. Εστω και αν αυτός που τα εκστομεί προεκλογικά είναι πρόσωπο με εξαιρετική πολιτική εμπειρία καθώς η Χίλαρι Κλίντον χρημάτισε υπουργός Εξωτερικών στην πρώτη τετραετία του προέδρου Μπαράκ Ομπάμα, γερουσιαστής της Πολιτείας της Νέας Υόρκης και σύζυγος προέδρου με τόσο σοβαρή επιρροή πάνω του και στον Λευκό Οίκο ώστε να κυκλοφορεί ένα ανέκδοτο –αν το θυμάμαι καλά: Ο πρόεδρος Μπιλ Κλίντον έλεγε σε όσους επέκριναν την πολιτική του: «Γιατί φωνάζετε; Ψηφίσατε έναν και πήρατε δύο».
Οι αναλυτές δεν μπορούν όμως να αγνοήσουν τι έλεγε και τι έδειχνε ότι πίστευε ως πρόσφατα ένα πρόσωπο το οποίο έχει μεγάλες πιθανότητες να είναι η 45η πρόεδρος των ΗΠΑ και να κατευθύνει την εξωτερική και την αμυντική πολιτική της υπερδύναμης. Αν το παρελθόν αποτελεί κάποιον δείκτη, τότε η εξωτερική πολιτική της Χίλαρι Κλίντον θα οδηγήσει μοιραία σε μεγάλη διεθνή ένταση. Συμφωνούν σ’ αυτό αμερικανοί και άλλοι πολιτικοί αναλυτές. Η «έντονα ανταγωνιστική ρητορεία» της εναντίον της Ρωσίας θα καταστήσει αδύνατη μια συνεργασία «ακόμη και σε τομείς που ενδιαφέρουν» την Ουάσιγκτον, προεξοφλεί το «American Concervative». Οι «New York Times» με όσο το δυνατόν πιο ήπιους τόνους υπενθυμίζουν ότι η Χίλαρι Κλίντον ως υπουργός Εξωτερικών είχε «αποφασιστικά επιμείνει» προς τον πρόεδρο Ομπάμα να μην αρχίσει διαπραγματεύσεις με το Ιράν για το πυρηνικό πρόγραμμά του. Την περασμένη Τρίτη η ισραηλινή «Jerousalem Post» βεβαίωνε ότι «κατά βάση» η κυρία Κλίντον «συμφωνεί» με τους Χένρι Κίσινγκερ και Τζορτζ Σουλτς ότι η συμφωνία της Λωζάννης με το Ιράν «μάλλον εντείνει την απειλή» στην περιοχή της Μέσης Ανατολής.
Η Μέση Ανατολή φαίνεται ότι θα είναι «ένα από τα πρώτα» προβλήματα εξωτερικού σχεδιασμού που θα αντιμετωπίσει η (πρόεδρος) Χίλαρι Κλίντον. Η περιοχή είναι το ασθενές σημείο της. Ρεπουμπλικανοί γερουσιαστές την κατηγορούν ότι ως υπουργός όχι μόνο δεν βοήθησε την Αραβική Ανοιξη να ανθήσει αλλά η πολιτική που εφάρμοσε είχε «οδυνηρές συνέπειες για τους λαούς της περιοχής, με νεκρούς και για τις ΗΠΑ». Η σιωπή της σε ερώτηση αιγυπτίου δημοσιογράφου πριν από ενάμιση μήνα για το αν θα συνεχίσει την τακτική του προέδρου Ομπάμα για μια σταδιακή συρρίκνωση της αμερικανικής παρουσίας στη Μέση Ανατολή ήταν πολύ εύγλωττη. Η Χίλαρι Κλίντον έχει δεσμούς και εκτός πολιτικής με την περιοχή. Η Σαουδική Αραβία, το Ομάν και τα Εμιράτα είναι γενναίοι και σταθεροί δωρητές στο (οικογενειακό) Ιδρυμα Κλίντον, το οποίο αποτελεί και νομιμοφανή δίοδο για τη διόγκωση του ταμείου της προεκλογικής εκστρατείας της. Οπως βεβαιώνει ο πρώην γερουσιαστής Γκάρι Χαρτ, στόχος του ταμείου είναι να φθάσει το ένα δισεκατομμύριο δολάρια.
Η Κίνα δεν φαίνεται να απασχολεί ιδιαίτερα τη Χίλαρι Κλίντον, την πρώτη γυναίκα που είναι πιθανόν να εισέλθει ως πρόεδρος στον Λευκό Οίκο λίγο προτού συμπληρωθεί αιώνας από τότε που, το 1920, οι Αμερικανίδες απέκτησαν δικαίωμα ψήφου. Κατά τον βρετανικό «Guardian», η πολιτική φιλοσοφία της Χίλαρι Κλίντον για τα διεθνή στοχεύει στο «να δημιουργήσει όσο το δυνατόν περισσότερα προβλήματα στις σχέσεις Πεκίνου – Μόσχας» ώστε να «εξουθενώσει» τον πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν, αλλά «κρατώντας πάντοτε σε απόσταση» την Κίνα από την Ιαπωνία και με ισχυρή «αμερικανική πολιτική και στρατιωτική παρουσία στην περιοχή του Ινδοειρηνικού ωκεανού». Η εφημερίδα προβλέπει ότι «η Απω Ασία και ως ένα σημείο η Κεντρική Ασία» θα είναι οι γεωγραφικές περιοχές όπου «δεν θα ανατραπεί η (εξωτερική) πολιτική Ομπάμα».
Αντίθετα, η πολιτική της Χίλαρι Κλίντον έναντι της Ρωσίας και σε επέκταση της Ευρώπης «ας περιμένουμε ότι θα είναι μια άρνηση» της πολιτικής Ομπάμα, «χωρίς όμως να διαφαίνεται κάτι ως αντικατάστατο» προειδοποιεί ο αρθρογράφος του αμερικανικού «Nation». Ακόμη και αν ξεχάσουμε τον «παραλληλισμό του Πούτιν με τον Χίτλερ» που διέπραξε η Χίλαρι τον περασμένο Ιούνιο –και ανάγκασε τον υπουργό Τζον Κέρι να ζητήσει συγγνώμη -, οι απόψεις της υποψήφιας των Δημοκρατικών φαίνεται να συγκλίνουν στο ότι Αμερική και Ευρώπη «πρέπει να περικυκλώσουμε (τη Ρωσία) και να πνίξουμε την επιθετικότητα του Πούτιν, ο οποίος απειλεί τα συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών» είχε δηλώσει τον περασμένο Οκτώβριο.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
