Το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel κυκλοφορεί το Σάββατο με φωτογραφία στο εξώφυλλό του την Άνγκελα Μέρκελ ανάμεσα σε ναζί αξιωματικούς μπροστά στον Παρθενώνα, στην Αθήνα της Κατοχής.

«Πώς οι ευρωπαίοι βλέπουν τους Γερμανούς: Η γερμανική υπερδύναμη» είναι ο τίτλος του θέματος.

«To τέταρτο Ράιχ» αναφέρεται στο άρθρο, ενώ στην εισαγωγή υπάρχει μια ζωγραφιά σε τοίχο με την Μέρκελ να φέρει μουστάκι.

Και στην εισαγωγή αναφέρεται: «Η Άνγκελα Μέρκελ με χιτλερικό μουστάκι στο δρόμο για την Αθήνα. Σε ορισμένες χώρες-μέλη ανθούν οι συγκρίσεις με τους ναζί. Οι Γερμανοί επέστρεψαν ως δύναμη, αλλά είναι μια περισσότερο αδύναμη δύναμη, παρα ένας ισχυρός ηγεμόνας στην ευρωπαϊκή ήπειρο.»

Το εκτενές αφιέρωμα ξεκινά από τον ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ και ζωντανό σύμβολο της ελληνικής αντίστασης κατά των ναζί, Μανώλη Γλέζο, ο οποίος σχολιάζει ότι «αυτή τη φορά δεν είναι στρατιώτες, αλλά επιχειρηματίες και πολιτικοί αυτοί που κρατούν τους Έλληνες στην μέγγενη.

«Το γερμανικό κεφάλαιο κυριαρχεί στην Ευρώπη, αποκομίζει κέρδος από τη μιζέρια στην Ελλάδα» λέει ο Μανώλης Γλέζος, υπογραμμίζοντας ότι «δεν αναφέρεται στο γερμανικό λαό αλλά στα κυρίαρχα στρώματα».

Ο ευρωβουλευτής θυμάται ένα κείμενο του υπουργού Προπαγάνδας των ναζί, Γιόζεφ Γκέμπελς, στο οποίο προέβλεπε ένα ευρωπαϊκό μέλλον υπό γερμανική ηγεσία το 2000.

«Ο Γκέμπελς έπεσε έξω στους υπολογισμούς του μόλις κατά δέκα χρόνια» σχολιάζει ο Μανώλης Γλέζος, επισημαίνοντας ότι «η γερμανική κυριαρχία ξεκίνησε το 2010, στη χρηματοοικονομική κρίση».

Το γερμανικό περιοδικό υπογραμμίζει ότι «μέχρι σήμερα ήταν κυρίως οι Γερμανοί αυτοί που ακούραστα κοίταζαν πίσω στο ναζιστικό παρελθόν. Εδώ και λίγο καιρό το κάνουν και άλλοι λαοί της Ευρώπης. Η Μέρκελ με χιτλερικό μουστάκι, γερμανικά άρματα μάχης καθοδόν προς το Νότο -υπάρχει ένας χείμαρρος γελοιογραφιών με τέτοια μοτίβα, στην Ελλάδα, την Ισπανία, τη Βρετανία, την Πολωνία, την Ιταλία, την Πορτογαλία.

»Σε κάθε διαμαρτυρία εναντίον της πολιτικής για το ευρώ ξεπροβάλλει εγγυημένα κάποιο ναζιστικό σύμβολο. Γίνεται λόγος για ένα ‘Τέταρτο Ράιχ’ κατά το πρότυπο του Τρίτου Ράιχ του Αδόλφου Χίτλερ».

Όπως γράφει το περιοδικό, «αυτό ακούγεται παράλογο, καθότι η Ομοσπονδιακή Γερμανία είναι μια επιτυχημένη δημοκρατία, χωρίς ίχνος εθνικοσοσιαλισμού και η Μέρκελ είναι στο σημείο αυτό υπεράνω πάσης υποψίας. Ωστόσο, θα μπορούσε κανείς να κάνει σκέψεις γύρω τη λέξη Ράιχ (σ.σ. αυτοκρατορία). Σημαίνει κάτι περισσότερο από ένα εθνικό κράτος, μία περιοχή επικυριαρχίας με κεντρική εξουσία, η οποία επιβάλλεται σε πολλούς λαούς. Κατά τον ορισμό αυτό θα ήταν λάθος να μιλήσει κανείς για μια γερμανική αυτοκρατορία στο πεδίο της οικονομίας;» διερωτάται το Spiegel.

Διατυπώνεται μια σοβαρή κατηγορία κατά της Γερμανίας, προερχόμενη «από την Ελλάδα, την Ισπανία, την Ιταλία, τη Γαλλία, αλλά και από τη Βρετανία και τις ΗΠΑ: ότι κυριαρχεί οικονομικά μέσω του ευρώ στον ευρωπαϊκό Νότο, του στερεί το οξυγόνο στο πλαίσιο της κρίσης ώστε να επιβάλει τις αρχές της».

Ωστόσο, όπως παρατηρεί το γερμανικό περιοδικο, «ενώ η Γερμανία κυριάρχησε οικονομικά κατά την εξέλιξη της ευρωκρίσης, παρέμεινε ένας νάνος στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής».

Το γερμανικό περιοδικό υπενθυμίζει την επικείμενη συνάντηση του Αλέξη Τσίπρα με την Μέρκελ τη Δευτέρα, στην οποία, όπως γράφει, θα αποτελέσει θέμα και «η εθνικοσοσιαλιστική ιστορία της Γερμανίας. Οι Ελλάδα ζητά επανορθώσεις για όσα υπέστη από τη Γερμανία στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Βεβαίως πρόκειται σε μεγάλο βαθμό και για την απελπισία μιας κυβέρνησης που έδρασε έως τώρα ερασιτεχνικά. Αλλά θα ήταν λάθος να θεωρήσει κανείς την Ιστορία ως κεφάλαιο που έκλεισε» σχολιάζει το γερμανικό περιοδικό.

Το Spiegel αναφέρεται μάλιστα με ξεχωριστό δημοσίευμα στις ελληνικές διεκδικήσεις πολεμικών αποζημιώσεων από τη Γερμανία θέτοντας το ερώτημα:

«Χρωστά η Γερμανία ακόμη χρήματα στην Ελλάδα εξαιτίας της κατοχής από τους ναζί; Μία νέα μελέτη από την Αθήνα φέρνει το Βερολίνο στο ζήτημα του αναγκαστικού δανείου του 1942 σε δύσκολη θέση».

Το περιοδικό αναφέρεται σε έκθεση του ελληνικού υπουργείου Οικονομικών, η οποία συντάχθηκε κατ’ εντολή της προηγούμενης κυβέρνησης και καταδεικνύει μεταξύ άλλων ότι το αναγκαστικό δάνειο που απέσπασαν οι ναζί από την Τράπεζα της Ελλάδος αποτελεί ξεχωριστό κεφάλαιο, το οποίο δεν μπορεί να ενταχθεί στο γενικότερο πλαίσιο των «κλασικών πολεμικών αποζημιώσεων» όπως σημειώνει χαρακτηριστικά.