«Η Ελλάδα μπορεί να βασίζεται στα κρασιά» της είναι ο τίτλος αρθου της «Wall Street Journal» (6 Μαρτίου) που αναφέρεται στην υψηλή ποιότητα και μεγάλη ποικιλία των ελληνικών κρασιών.
Η Ελλάδα, γράφει ο Will Lyons, ο οινολόγος συντάκτης της εφημερίδας, «έχει εκατοντάδες ποικιλίες σταφυλιών και μερικές, όπως λ.χ. το Ασύρτικο, της δίνουν τη δυνατότητα να γίνει πραγματικά πρώτης τάξεως οινοπαραγωγός».
Καμιά φορά ακόμη και ο πιο έμπειρος δοκιμαστής κρασιών μένει έκπληκτος από το άρωμα και την ποιότητα αυτού που δοκιμάζει και «αυτό μου συνέβη πριν δυο βδομάδες», γράφει. «Κρατούσα ένα ποτήρι λευκό κρασί και το δοκίμαζα, είχε ελαφρό κιτρινωπό χρώμα, άρωμα λουλουδιών, ήταν μαλακό στον ουρανίσκο, δροσιστικό και απολαυστικό, τόσο που μου κίνησε το ενδιαφέρον. Δεν ήταν ασφαλώς το καλύτερο κρασί που δοκίμασα ποτέ. Ήταν το ότι είχε μια ιδιαίτερα ασυνήθιστη και ευχάριστη γευση. Και ήταν από την Ελλάδα».
Και ο Lyons προσθέτει: «Ήπια μια δεύτερη γουλιά και τότε σκέφτηκα πως αν η Ελλάδα μπορέσει να συνεχίσει να παράγει κρασιά τέτοιας ποιότητας το εξαγωγικό εμπόριο ενός τουλάχιστον είδους θα έχει λαμπρό μέλλον».
Το κρασί που δοκίμασε ήταν Ασυρτικο Σαντορίνης. «Όταν μου αποκαλύψαν την προέλευση του κόντεψε να μου πέσει το ποτήρι από το χέρι». Διηγήθηκα το γεγονός στον ειδικό Robert Parker της ιστοσελίδας Wine Advocate. «Είναι σπουδαίο» μου ειπε. «Μην αμφιβάλεις, η Ελλάδα είναι η αναδυόμενη σε κρασιά περιοχή. Η Ελλάδα είναι μια μεγάλη αναπαραγωγική περιοχή. Δεν κάνουν όμως πολλά ως τώρα να το δείξουν».
Ο Lyons πιστεύει ότι υπάρχουν μερικές ποικιλίες σταφυλιού «όπως το Ασυρτικοι που έχουν τη δυνατότητα να γίνουν πραγματικά παγκόσμιου επιπέδου αλλά λίγοι μερακλήδες στο κρασί θα το ανακαλύψουν και αυτό είναι το υπ’ αριθμον ένα πρόβλημα της Ελλάδας. Λέξεις όπως Μαλαγκουσια, Ξινόμαυρο και Λημνιό δεν είναι εύκολο να προφερθούν όπως Σαρντονέ και Μερλό». Και προσθέτει: «Αλλά για οποίον έχει παθιασμένο ενδιαφέρον για κρασί η Ελλάδα είναι μια εκπληκτική χώρα για να την εξερευνήσει».
Ο οινολόγος-δοκιμαστής της εφημερίδας περιγράφει σε συνέχεια διάφορες ποικιλίες ερυθρών ελληνικών κρασιών με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους, το Αγιωργίτικα, το Λημνιό με τον υψηλό βαθμό σε οινόπνευμα, το Ξινόμαυρο που έχει «έναν πολύ ελκυστικό γευστικό χαρακτήρα» και τα αρωματικά Μοσχοφιλερο και Ροδίτη. Αναφέρει σε συνέχεια την «απέραντη γεωγραφική παρουσία ποικιλιών σταφυλιού» και στέκεται στη Σαντορίνη σημειώνοντας: «Το ηφαιστειογενές έδαφος και οι άνεμοι από τις ακρογιαλιές παράγουν κρασιά εντυπωσιακών συνδυασμών και έντονης λεπτότητας που εντυπωσιάζουν κάθε δοκιμαστή κρασιών».
Ένας από αυτούς, ο Hugh Johnson έγραψε στην ιστοσελίδα του, «Συνέχισε πάντα έτσι Ελλάδα και θα πιω στο να περάσουν όλα σου τα βάσανα». Νομίζω ότι θα τον μιμηθώ, καταλήγει το άρθρο του Will Lyons το οποίο συμπληρώνουν πληροφορίες για τα κρασιά «Θαλασσιτης» Ασυρτικο 2013 της Γαία, «Τετραμυθος», μαύρο Καλαβρυτινό 2013 και «2013 Domaine» Σιγαλας Ασυρτικο.
