Οι αποτρόπαιες εικόνες από την σύγκρουση με το Ισλαμικό Κράτος πυροδότησαν μια παθιασμένη συζήτηση μεταξύ δημοσιογράφων σε μια τελετή απονομής βραβείων για το πολεμικό ρεπορτάζ.

«Τι θέλουμε εμείς, ως ανταποκριτές, να θυμάται ο κόσμος για τους πολέμους της εποχής μας; Πρέπει να λογοκρίνονται οι πιο σκληρές εικόνες; Και τι γίνεται αν το κοινό αποφασίσει κάτι διαφορετικό;

Αυτό ήταν το θέμα που κυριάρχησε στο μυαλό της εφετινής κριτικής επιτροπής από επιφανείς δημοσιογράφους στα αναγνωρισμένου κύρους βραβεία Μπαγιέ-Καλβαντός για το Πολεμικό Ρεπορτάζ», γράφει το BBC.

Το ερώτημα αποκτά ιδιαίτερη σημασία αν λάβουμε υπ΄όψιν ότι τα δύο από τα τέσσερα βασικά βραβεία απονεμήθηκαν σε δημοσιογράφους του βρετανικού δικτύου ΒΒC, στην τελετή που πραγματοποιήθηκε το βράδυ του Σαββάτου στην πόλη Μπαγιέ της Γαλλίας.
Η κριτική επιτροπή, από δημοσιογράφους διαφόρων εθνικοτήτων, απένειμε το βραβείο τηλεοπτικού ρεπορτάζ σε μια ομάδα δημοσιογράφων του BBC με επικεφαλής τον Πολ Γουντ, για τις ανταποκρίσεις τους για τις βομβιστικές επιθέσεις στην πόλη Κερμπάλα του Ιράκ, τον περασμένο Μάρτιο.
Επίσης, ο Αντριου Χάρντινγκ του ραδιοφώνου του BBC κέρδισε το βραβείο ραδιοφώνου για το ρεπορτάζ του για τις ταραχές στην επαρχία Λίρα της Ουγκάντας και τη σφαγή μιας οικογένειας από την οποία σώθηκε μόνο ένα 13χρονο αγόρι.
Το βραβείο φωτορεπορτάζ κέρδισε ο Ιρακινός Καρίμ Σαχίμπ του Γαλλικού Πρακτορείου για τις φωτογραφίες που τράβηξε με θέμα την συνεχιζόμενη βία στη χώρα του.
Το βραβείο κοινού του Μπαγιέ πήγε σε έναν άλλο φωτορεπόρτερ του Γαλλικού Πρακτορείου, τον Τζαφάρ Αστιγιέχ, για τη δουλειά του σχετικά με τις συγκρούσεις Ισραηλινών και Παλαιστινίων.
«Αλλά ακόμα και ο Τούρκος δημοσιογράφος Εμίν Οζμέν που είχε φωτογραφίσει τον βάναυσο αποκεφαλισμό τεσσάρων Συρίων στρατιωτών από τους ισλαμιστές αντάρτες του IS τον Αύγουστο του περασμένου έτους, εξέφρασε αμφιθυμία στο θέμα της λογοκρισίας των πιο σκληρών εικόνων», γράφει το BBC.

«Δεν ήθελα να κοιτάξω», θυμήθηκε με τρεμάμενη φωνή ο Οζμέν, όταν ανέβηκε στην σκηνή για να παραλάβει το βραβείο του.

Και όμως, όταν η τουρκική εφημερίδα του αρνήθηκε να δημοσιεύσει τις φρικιαστικές εικόνες, εκείνος παραιτήθηκε και πούλησε τις φωτογραφίες του στο Paris Match και στο περιοδικό Time.

«Ήθελα να δει όλος ο κόσμος την θηριωδία του Ισλαμικού Κράτους», είπε.

Αλλοι λένε ότι αυτά δεν είναι ρεπορτάζ, είναι προπαγάνδα. Οι δημοσιογράφοι πρέπει να διερευνούν, να δίνουν προοπτική, να εξακριβώνουν τα πραγματικά περιστατικά.

«Πώς μπορούμε να λέμε ότι δεν πρέπει να δημοσιεύονται ή να μεταδίδονται ανατριχιαστικές εικόνες από τον αποκεφαλισμό των Αμερικανών δημοσιογράφων, αλλά στη συνέχεια να επιτρέπουμε σε αυτές τις φωτογραφίες να παίρνουν βραβεία;» αναρωτήθηκε ένας δυτικός ανταποκριτής που έχει κάνει εκτενή ρεπορτάζ στη Συρία.

Ορισμένοι δημοσιογράφοι μίλησαν για τον ευτελισμό της εικόνας που προκαλείται από την παντοδυναμία των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Αλλοι την απέρριψαν σαν ηδονοβλεψία.

Αλλά κάποιοι είδαν την βράβευση σαν δήλωση ότι η ωμή φρίκη του πολέμου δεν πρέπει, και δεν θα μπορούσε, να κρυφτεί από τα μάτια της διεθνούς κοινής γνώμης.