Διμέτωπη επίθεση κάνει ο Βλαντίμιρ Πούτιν στην Ουκρανία, λένε τρεις ειδικοί με τους οποίους μίλησε το ΒΗΜΑ. Με τους φιλορώσους αυτονομιστές να αρνούνται να καταθέσουν τα όπλα, λίγες ώρες μετά την διεθνή συμφωνία χθες στη Γενεύη, όλα είναι ανοιχτά. Το μόνο βέβαιο; Η Μόσχα κλιμακώνει τις πιέσεις.
«Οι πληροφορίες που έρχονται από την περιοχή είναι αντιφατικές. Εχουμε ήδη νεκρούς στη Μαριούπολη, και είναι αδύνατο να γνωρίζουμε, σε αυτό το σημείο, αν θα αποτραπεί νέα αιματοχυσία», τονίζει.
«Πολυάριθμες πληροφορίες των μέσων ενημέρωσης και καταθέσεις αυτοπτών μαρτύρων δείχνουν ότι αυτονομιστές στην ανατολική Ουκρανία ενεργούν σε στενή συνεργασία με τις ρωσικές υπηρεσίες. Οι αυτονομιστές είναι οπλισμένοι με ρωσικά όπλα. Επιπλέον, Ρώσοι των μυστικών υπηρεσιών του στρατού είναι παρόντες στην ανατολική Ουκρανία.
Πρώτον, η βία εναντίον των αυτονομιστών μπορεί να οδηγήσει σε πλήρη κατάρρευση του ελέγχου που ασκεί το Κίεβο στις ανατολικές περιοχές, και στην εμφάνιση ενός φιλορωσικού κράτους – μαριονέτας, που θα μοιάζει με την αυτοανακηρυχθείσα αυτόνομη Δημοκρατία της Υπερδνειστερίας στη Μολδαβία.
Δεύτερον, και πιο αιματηρό. Οι ανατολικές περιφέρειες μπορεί να αυτοανακηρυχθούν σε «αυτόνομες» με την ρωσική υποστήριξη, και να ξεκινήσουν στη συνέχεια μια επίθεση εναντίον της κεντρικής κυβέρνησης στο Κίεβο για να αποκατασταθεί η «νόμιμη» προεδρία του Βίκτορ Γιανουκόβιτς.
Το σενάριο έχει παιχθεί άλλη μια φορά το 1918, όταν οι Μπολσεβίκοι δημιούργησαν μια «ουκρανική» κυβέρνηση στο Χάρκοβο για να ανατρέψουν την κυβέρνηση της Εθνικής Δημοκρατίας της Ουκρανίας (1918-1920) στο Κίεβο. Το κύριο πλεονέκτημα του σεναρίου αυτού είναι ότι θα εμφανίσει έναν ρωσο-ουκρανικό πόλεμο σαν εμφύλιο.
Η τρίτη επιλογή που αντιμετωπίζει σήμερα η ουκρανική κυβέρνηση είναι να υποκύψει στην πίεση και τον εκφοβισμό και να αποδεχθεί ένα ευρύ φάσμα συνταγματικών και διοικητικών αλλαγών σχεδιασμένων από το Κρεμλίνο, ώστε να μετατραπεί η Ουκρανία σε μια χαλαρή και εξαιρετικά ευάλωτη ομοσπονδία.
«Ο Πούτιν προετοιμάζει μια στρατιωτική επέμβαση στην Ουκρανία εδώ και μερικά χρόνια – αυτά που βλέπουμε δεν είναι κινήσεις ad hoc», λέει στο ΒΗΜΑ η Ιρίνα Βούσκο, καθηγήτρια ιστορίας στο Hunter College της Νέας Υόρκης.