Ασφυκτικός οικονομικός εκβιασμός, που άρχισε ήδη με την αύξηση της τιμής στο φυσικό αέριο. Απειλή στρατιωτικής εισβολής, με 50.000 Ρώσους στρατιώτες στα ανατολικά σύνορα. Μόνιμη υποδαύλιση απόσχισης, με φιλορώσους αυτονομιστές να κάνουν βίαια επεισόδια στο Ντονέτσκ, το Λουχάνσκ και το Χάρκοβο. Και φεντεραλισμός, η απειλή που έχει πέσει στο τραπέζι της διπλωματίας, με στόχο τον διαμελισμό. Αυτά είναι τα τέσσερα όπλα του «τσάρου» Πούτιν στην κρίση για το μέλλον της Ουκρανίας.
«Η ιδέα της ομοσπονδιοποίησης μπορεί να θεωρηθεί ως το «μεγάλο σχέδιο της Ρωσίας» για να σπάσει την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας – για να διαμελίσει την χώρα, ακόμη περισσότερο από ό,τι με την Κριμαία», λέει μιλώντας στο ΒΗΜΑ ο Ματιέ Μπουλέγκ, ερευνητής στο Ινστιτούτο για την Ασφάλεια στην Ευρώπη (ΙΡSE), στο Παρίσι.
«Η αναίμακτη κατάληψη, και η πολιτική προσάρτηση της Κριμαίας, με τον κρίσιμο ρωσικό στόλο της Μαύρης Θάλασσας, ήταν ένα αριστούργημα γεωστρατηγικής. Στο υπόλοιπο της Ουκρανίας, ο Πούτιν θα αναζητήσει την στρατηγική σταθερότητα της Ρωσίας μέσω της εδαφικής αστάθειας της Ουκρανίας», τονίζει ο Μπουλέγκ.
«Η ενθάρρυνση και η χειραγώγηση των αποσχιστικών τάσεων στην Ανατολική Ουκρανία ανταποκρίνεται σε μια διπλή επιταγή στα μάτια του Πούτιν: Πρώτον, εκτόνωση της έντασης έξω από την Κριμαία, και δεύτερον, αποσταθεροποίηση της κεντρικής κυβέρνησης στο Κίεβο, ακόμη και πριν από τις εκλογές της 25ης Μαϊου», προσθέτει ο συνομιλητής μας.
«Δεν νομίζω ότι ο Πούτιν θα κινηθεί με τον στρατό για να εισβάλει στην ανατολική Ουκρανία. Θα ήταν αντιπαραγωγικό. Αλλά είναι βέβαιο ότι θα συνεχίσει την υπόθαλψη της έντασης, ασκώντας παντός είδους πιέσεις στο Κίεβο, σε μια κυβέρνηση που ακόμη δεν θεωρείται νόμιμη από την Μόσχα», λέει ο Μπουλέγκ.

«Η έννοια της «ομοσπονδιακής» Ουκρανίας θα σήμαινε ότι οι περιφέρειες θα έπαιρναν περισσότερη αυτονομία από το κέντρο και θα αποφάσιζαν για τις πολιτικές επιλογές τους. Σε αυτήν την περίπτωση, θα γινόταν ένας de facto διαχωρισμός μεταξύ των πλουσίων, βιομηχανικών, φιλο- ρωσικών εδαφών στην Ανατολή εις βάρος των φτωχών, των αγροτικών φιλοδυτικών περιοχών, στο Κίεβο, το Λβιβ κλπ. Με απλά λόγια, σε μια τέτοια περίπτωση, η Ρωσία θα πάρει τις αναπτυγμένες περιοχές της Ουκρανίας, και η ΕΕ θα πρέπει να πληρώσει για τους φτωχούς», τονίζει ο Μπουλέγκ.

Η ανατολική και νότια Ουκρανία, με τον μεγαλύτερο ρωσόφωνο και ορθόδοξο πληθυσμό, παράγει πάνω από το 50% της βιομηχανίας, και το 40% του ΑΕΠ της χώρας. Και παρά την κρίση, η Ουκρανία εξακολουθεί να είναι μέσα στις πρώτες 10 χώρες παγκοσμίως στις εξαγωγές όπλων και στην παραγωγή χάλυβα.
Μεγάλο όπλο της Ρωσίας είναι, βέβαια, το φυσικό αέριο. Αρχισε ήδη να εκβιάζει με αύξηση της τιμής, ανάκληση δανείων και περιορισμούς στις εξαγωγές. Η Ουκρανία χρωστάει στην Gazprom 2,2 δισ. δολάρια για το γκάζι. Η εθνική οικονομία, στα πρόθυρα της κατάρρευσης, εξαρτάται τώρα από την γνωστή συνταγή του ΔΝΤ, και από την πίστωση της Μόσχας.
Η Gazprom μόλις αύξησε την τιμή του φυσικού αερίου κατά 80%, ανεβάζοντας τον λογαριασμό στα 485 δολάρια ανά 1.000 κυβικά μέτρα. Την στιγμή που πουλάει φυσικό αέριο στους πελάτες στην πλούσια βόρεια Ευρώπη με 370 δολ. τα 1.000 κυβικά.