Οσο δεν βρίσκεται το αεροπλάνο της Malaysia Airlines που εξαφανίστηκε από τα ραντάρ στις 8 Μαρτίου τόσο φουντώνουν τα σενάρια συνωμοσίας για την τύχη του. Τα πιο τραβηγμένα από αυτά αναμειγνύουν την αμερικανική βάση Ντιέγκο Γκαρσία, που βρίσκεται στη μέση του πουθενά στον Ινδικό Ωκεανό, και δίνουν γεωπολιτικές προεκτάσεις στην εξαφάνιση της πτήσης από την Κουάλα Λουμπούρ στο Πεκίνο.
Συνωμοσιολόγοι ισχυρίζονται στο αμερικανικό κανάλι Fox News ότι ο Μπαράκ Ομπάμα ανατίναξε το Boeing 777 ως μέρος του «αμερικανικού τζιχάντ κατά της Κίνας». Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία οι αμερικανικές υπηρεσίες πήραν με την προηγμένη τεχνολογία τους τον έλεγχο του αεροπλάνου, το οδήγησαν στη βάση Ντιέγκο Γκαρσία και το ανατίναξαν (η πιο ακραία παραλλαγή θέλει να φυγαδεύεται προηγουμένως ο ισλαμιστής πιλότος Ζαχαρία Αχμαντ Σαχ, καθ’ ότι του Ομπάμα, ως «κρυπτομουσουλμάνου», δεν του πήγαινε να τον σκοτώσει).
Το τι συνέβη με την πτήση 370 της Malaysia Airlines περιβάλλεται από μυστήριο που ίσως να μη λυθεί ποτέ. Αλλά και η ίδια η βάση Ντιέγκο Γκαρσία περιβάλλεται από μυστήριο –χαρακτηριστικό είναι ότι δημοσιογράφος έχει να πατήσει το πόδι του εκεί από το 1981. Η μεγάλη αυτή αμερικανική ναυτική και αεροπορική βάση συνδέθηκε με την τύχη του χαμένου αεροπλάνου επειδή τα ραντάρ έδειξαν ότι μία ώρα μετά την απογείωσή του από τη Μαλαισία έκανε στροφή και για ένα διάστημα πετούσε με κατεύθυνση προς τα εκεί.
Η βάση βρίσκεται στην τροπική κοραλλιογενή ατόλη του Αρχιπελάγους Τσάγκος και απέχει 3.650 χλμ. από την ανατολική ακτή της Αφρικής, 1.790 χλμ. από το νότιο άκρο της Ινδίας, 4.720 χλμ. από τη δυτική ακτή της Αυστραλίας και «μόνο» 1.930 χλμ. από τον «γειτονικό» Μαυρίκιο –στον οποίο ανήκε ως το 1965, όταν την αγόρασε η Βρετανία προς 3 εκατ. στερλίνες (εκβιάζοντας τον Μαυρίκιο ότι δεν θα πετύχαινε την ανεξαρτησία του αν δεν συναινούσε στην πώληση).
Ο λόγος ήταν ότι η Βρετανία είχε συνεννοηθεί προηγουμένως με τις ΗΠΑ να χτιστεί εκεί μια αμερικανική βάση. Μόλις το Λονδίνο αγόρασε το Αρχιπέλαγος Τσάγκος, το παραχώρησε στην Ουάσιγκτον ως το 2036. Οι γεωπολιτικοί λόγοι ήταν πολλοί, με κορυφαία την ψυχροπολεμική ανάγκη των ΗΠΑ να έχουν μια παρουσία στον Ινδικό Ωκεανό ως αντίβαρο στη σοβιετική επιρροή στην περιοχή –ενώ σήμερα παραμένει γεωπολιτικά σημαντική, καθώς γειτνιάζει με τις ανερχόμενες Κίνα και Ινδία.
Οι Αμερικανοί έχτισαν μια στρατιωτική βάση στο νησί Ντιέγκο Γκαρσία –που λέγεται ότι πήρε το όνομά του από τον ισπανό θαλασσοπόρο Ντιέγκο Γκαρσία ντε Μογέρ που το ανακάλυψε τον 16ο αιώνα. Η βάση «Αποτύπωμα της Ελευθερίας», όπως είναι η επίσημη ονομασία που της έδωσε το Πεντάγωνο, έχει πολύ αμφιλεγόμενη ιστορία.
Από το 1968 ως το 1973 Βρετανοί και Αμερικανοί απέλασαν βιαίως όλους τους κατοίκους του Αρχιπελάγους Τσάγκος (περί τα 5.000 άτομα), ακόμη και εκείνους που ζούσαν σε νησιά απομακρυσμένα από τη βάση. Αρχικά όσοι έτυχε να λείπουν πληροφορήθηκαν ότι δεν θα μπορούσαν να επιστρέψουν στα σπίτια τους. Στη συνέχεια οι νέοι ιδιοκτήτες του νησιού στέρησαν από τους κατοίκους τρόφιμα και φάρμακα, κατέστρεψαν τις φυτείες τους και σκότωσαν τα κατοικίδιά τους αναγκάζοντάς τους να τα παρακολουθήσουν να πεθαίνουν. Τέλος τούς φόρτωσαν σε πλοία και, υπό άθλιες συνθήκες, τους οδήγησαν στον Μαυρίκιο και στις Σεϋχέλλες, όπου ζουν ως σήμερα φτωχοί και άνεργοι.
Η βάση Ντιέγκο Γκαρσία έπαιξε κορυφαίο ρόλο ως «αβύθιστο αεροπλανοφόρο», σύμφωνα με την έκφραση του Πενταγώνου, στην Ιρανική Επανάσταση και στους πολέμους του Κόλπου, του Αφγανιστάν και του Ιράκ. Εξαιρετικά σκοτεινός είναι ο ρόλος της στις μυστικές ανακρίσεις-βασανισμούς υπόπτων για τρομοκρατία τους οποίους οι Αμερικανοί απήγαγαν από τις χώρες τους και οδήγησαν στο Ντιέγκο Γκαρσία, μακριά από τα ενοχλητικά «μάτια» του διεθνούς δικαίου.


Ντέιβιντ Βάιν
Το μυστικοπαθές νησί της ντροπής

«Μυστικοπαθή» και «ξεχασμένη» χαρακτηρίζει τη βάση Ντιέγκο Γκαρσία και την ιστορία της ο Ντέιβιντ Βάιν, καθηγητής στο American University της Ουάσιγκτον και συγγραφέας του βιβλίου «Island of Shame» («Νησί της ντροπής»). Μιλώντας στο «Βήμα» τηλεφωνικώς από τις ΗΠΑ εξηγεί ότι το νησί της ντροπής είναι εκείνο που φιλοξενεί τη βάση επειδή «στη διάρκεια της ανέγερσής της, οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ και της Βρετανίας απέλασαν διά της βίας τους κατοίκους όχι μόνο του συγκεκριμένου νησιού αλλά και των γειτονικών».
Το βιβλίο που κυκλοφόρησε το 2009 έδωσε νέα ώθηση στον αγώνα των κατοίκων του Αρχιπελάγους Τσάγκος να επιστρέψουν στον τόπο τους. «Οι Τσαγκοσιανοί δεν ζητούν να κλείσει η βάση αλλά να ασκήσουν το δικαίωμά τους να επιστρέψουν στον τόπο τους και να αποζημιωθούν. Θα ήθελαν να εργασθούν στη βάση η οποία καταλαμβάνει μόνο το ένα τρίτο του νησιού, συνεπώς υπάρχει πολύς χώρος για τους κατοίκους».

«Ο πραγματικός λόγος που εκδιώχθηκαν από το νησί ήταν ότι οι ΗΠΑ επιθυμούσαν τον απόλυτο έλεγχο αυτής της στρατηγικής βάσης»
συνεχίζει ο κ. Βάιν. «Δεν ήθελαν να ρισκάρουν να απαιτήσει ο κόσμος κάποια ημέρα «Εξω οι βάσεις!»».

«Η Ντιέγκο Γκαρσία είναι μία από τις πιο μυστικοπαθείς αμερικανικές βάσεις. Αυτό που την ξεχωρίζει από τις υπόλοιπες είναι η πλήρης απομόνωσή της. Κανένας δεν επιτρέπεται να πατήσει το πόδι του εκτός από τους στρατιωτικούς που υπηρετούν εκεί και τους αναδόχους των έργων που κατασκευάζονται»
.
Η απομόνωση της Ντιέγκο Γκαρσία είναι απόλυτη. Ο κ. Βάιν λέει ότι «κανένας δημοσιογράφος δεν έχει πατήσει το πόδι του από τις αρχές της δεκαετίας του ’80, όταν ο τότε πρόεδρος Τζορτζ Μπους έκανε μια στάση στο νησί καθ’ οδόν από την Αυστραλία στις ΗΠΑ. Σε κανέναν ερευνητή δεν έχει επιτραπεί να επισκεφθεί την Ντιέγκο Γκαρσία. Μάταια προσπάθησε ο Ερυθρός Σταυρός να επισκεφθεί τη βάση όπου οδηγήθηκαν μερικοί από τους υπόπτους για τρομοκρατία που απήγαγαν παράνομα οι ΗΠΑ μετά την 11η Σεπτεμβρίου».
Ο κ. Βάιν όμως είναι αισιόδοξος ότι δεν θα αργήσει η στιγμή που οι κάτοικοι των νησιών θα επιστρέψουν στα σπίτια τους διότι «όλο και αυξάνεται η πίεση προς τις κυβερνήσεις των ΗΠΑ και της Βρετανίας, οι οποίες είναι επιπλέον υπόλογες γιατί δεν πλήρωσαν καμία αποζημίωση όταν απέλασαν τους κατοίκους. Πιθανολογώ ότι πρώτα θα τους επιτραπεί να επιστρέψουν στα γύρω νησιά και μετά σ’ εκείνο της βάσης. Αλλά τελικά θα κερδίσουν το δικαίωμα της επιστροφής».

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ