Δημόσιες εκτελέσεις, βασανιστήρια, ταπεινώσεις στο κέντρο του προαυλίου, ως και δολοφονίες βρεφών μέσα στα κελιά: αυτή είναι η καθημερινή σκληρή πραγματικότητα των φυλακών της Βόρειας Κορέας, σύμφωνα με μαρτυρίες πρώην κρατουμένων σε αυτές ενώπιον μιας Επιτροπής Ερευνας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών που άρχισε πριν από λίγες ημέρες το έργο της στην πρωτεύουσα της Νότιας Κορέας Σεούλ.
Η Επιτροπή άκουσε μαρτυρίες από αποστάτες διαφωνούντες που ζουν σήμερα στη Νότια Κορέα για τη φρίκη των στρατοπέδων κράτησης –επονομαζομένων και «γκουλάγκ της Βόρειας Κορέας» –και την καταπάτηση κάθε ανθρώπινου δικαιώματος.
Για τον Σιν Ιν Γκεούν, που σήμερα ζει στη Νότια Κορέα με το νέο του όνομα Σιν Ντονγκ Χιουκ, το «Στρατόπεδο 14» δεν ήταν απλώς μια φυλακή αλλά ολόκληρος ο κόσμος του. Οπως ο ήρωας της αμερικανικής κινηματογραφικής ταινίας «Τruman show», έτσι και ο Χιουκ γεννήθηκε και μεγάλωσε μέσα σε αυτό πληρώνοντας με τον τρόπο αυτόν τις «αμαρτίες» συγγενών του που δεν συμμορφώθηκαν στο σταλινικό καθεστώς της Βόρειας Κορέας.
Ο Χιουκ έμαθε να σκοτώνει και να τρώει αρουραίους για να σιτιστεί, ενώ η χειρότερη εμπειρία του ήταν όταν του έπεσε στο πάτωμα μια ραπτομηχανή. «Νόμιζα ότι όλο το χέρι μου θα κοβόταν στον καρπό, έτσι ένιωσα ευτυχής και ευγνώμων που μου έκοψαν μόνο ένα δάχτυλο» επισημαίνει με διάθεση… ευγνωμοσύνης απέναντι στους δυνάστες του.
«Εδειξε» τους γονείς του στο απόσπασμα
Στον δυστοπικό κόσμο των φυλακών η προδοσία ήταν απαραίτητος όρος επιβίωσης: στα 13 του χρόνια ο Χιουκ, αφού πρώτα κατέδωσε στη διεύθυνση των φυλακών τη μητέρα του και τον αδελφό του προκειμένου να επιβιώσει, αναγκάστηκε κατόπιν να παρακολουθήσει την εκτέλεσή τους. «Σχεδίαζαν να δραπετεύσουν. Ετρεμα ότι θα με εκτελούσαν αν μάθαιναν ότι γνώριζα και σιώπησα» θα πει ο ίδιος πολλά χρόνια μετά, με τις τύψεις να βαραίνουν τη συνείδησή του.
Η Τζι Χίον-α είπε στην Επιτροπή ότι την πρώτη ημέρα της φυλάκισής της ανακάλυψε ότι τα παστά βατράχια ήταν ένα από τα ελάχιστα πράγματα που υπήρχαν για να φάει. «Ολοι έμοιαζαν σαν ζώα. Βατράχια ήταν κρεμασμένα από τα κουμπιά των ρούχων τους, σε πλαστικές σακούλες, με το δέρμα γδαρμένο. Ετρωγαν παστά βατράχια και το ίδιο έκανα κι εγώ» δήλωσε η 34χρονη Τζιν προτού περιγράψει λεπτομερειακά πώς μια μητέρα αναγκάστηκε να σκοτώσει το ίδιο της το παιδί. «Ηταν η πρώτη φορά που έβλεπα νεογέννητο και ένιωθα χαρούμενη. Αλλά ξαφνικά ακούστηκαν βήματα και ένας φρουρός μπήκε και είπε στη μητέρα να αναποδογυρίσει το βρέφος και να το τοποθετήσει μέσα σε ένα μπολ με νερό. Η μητέρα εκλιπαρούσε τον φρουρό να τη λυπηθεί αλλά εκείνος συνέχισε να τη χτυπάει. Ετσι η μητέρα, με τα χέρια να τρέμουν, έβαλε το μωρό με το πρόσωπο προς κάτω μέσα στο νερό. Το κλάμα του σταμάτησε και μια φυσαλίδα έφθασε στην επιφάνεια καθώς πέθαινε» ανέφερε.
Είναι η πρώτη φορά που εξετάζεται η κατάσταση όσον αφορά την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Βόρεια Κορέα από μια επιτροπή ειδικών και ο Χιουκ πιστεύει πως η Επιτροπή αυτή του ΟΗΕ είναι ο μόνος τρόπος να βελτιωθούν τα ανθρώπινα δικαιώματα στην απομονωμένη και φτωχή χώρα. «Λόγω του ότι ο λαός της Βόρειας Κορέας δεν μπορεί να υψώσει ανάστημα παίρνοντας τα όπλα, όπως στη Λιβύη και στη Συρία, νομίζω ότι αυτή είναι η πρώτη και η τελευταία ελπίδα που απέμεινε» προσέθεσε ο Χιουκ που το 2005, στα 23 του, δραπέτευσε από αυτό το ανθρώπινο κολαστήριο. Είναι ο μοναδικός από τους περίπου 200.000 βορειοκορεάτες πολιτικούς κρατουμένους που κατάφερε να διαφύγει, να μπει παράνομα στην Κίνα και να λάβει πολιτικό άσυλο στη Νότια Κορέα. Οι εμπειρίες του συγκεντρώνονται στο βιβλίο με τίτλο «Escape from Camp 14: One man’s remarkable Odyssey from North Korea to Freedom in the West» («Απόδραση από το Στρατόπεδο 14: Η αξιοσημείωτη οδύσσεια ενός άνδρα από τη Βόρεια Κορέα προς την ελευθερία στη Δύση») του Μπλέιν Χάρντεν.
Αξιος απόγονος δικτατόρων
Επειτα από ενάμιση χρόνο κατά τον οποίο κυβερνά τη Βόρεια Κορέα ο 30χρονος Κιμ Γιονγκ Ουν δεν έχει αφήσει να διαφανεί καμία πρόθεση να αλλάξει τα σκληρά και αδυσώπητα χαρακτηριστικά του καθεστώτος των προγονών του.
Ισα ίσα που τα πράγματα έγιναν χειρότερα μετά τον θάνατο του πατέρα του Κιμ Γιονγκ Ιλ, οπότε ο νέος ηγέτης, αντιμετωπίζοντας την πιθανότητα της μαζικής φυγής αντιφρονούντων, ανακοίνωσε ότι η κυβέρνηση θα τιμωρεί ως και τρεις γενιές μιας οικογένειας όταν ένα μέλος της αυτομολεί.
Τουλάχιστον πέντε στρατόπεδα συγκέντρωσης λειτουργούν στη χώρα των 24 εκατομμυρίων κατοίκων. Υπολογίζεται ότι στις φυλακές και σε στρατόπεδα κρατουμένων στη Βόρεια Κορέα είναι έγκλειστοι 180.000-200.000 άνθρωποι και οι περισσότεροι εξ αυτών πεθαίνουν από τις κακουχίες προτού κλείσουν τα 50 τους χρόνια.
HeliosPlus
