H κρίση στη Συρία κινδυνεύει να εξαπλωθεί. Ο Ζεμπάστιαν Ζονς, αναλυτής στο γερμανικό ερευνητικό ινστιτούτο Orient, θεωρεί ότι στις προσπάθειες επίλυσης πρέπει να συμμετάσχει και η Τεχεράνη.
Ένα από τα χαρακτηριστικά της κρίσης στη Συρία είναι ότι όλο και περισσότεροι ετερογενείς παίκτες προσπαθούν να εκμεταλλευθούν τα τεκταινόμενα στη χώρα για να πετύχουν δικούς του στόχους. Σε αυτό το πλαίσιο θα μπορούσε κανείς να εντάξει και τις βομβιστικές επιθέσεις στο Ρεϊνχαλί της Τουρκίας, πίσω από τις οποίες βρίσκονται πιθανότατα τουρκικές αριστερίστικες ακραίες οργανώσεις.
Μιλώντας στην Deutsche Welle o Ζεμπάστιαν Ζονς λέει ότι θεωρεί πως ο εμφύλιος στη Συρία έχει εδώ και καιρό ξεπεράσει τα σύνορα της χώρας. «Στην κρίση έχουν ρόλο και λόγο αρκετοί περιφερειακοί παίκτες, όπως η Τουρκία, η Σαουδική Αραβία και το Κατάρ, οι οποίοι στηρίζουν την σουνιτική αντιπολίτευση, για παράδειγμα με όπλα, με οικονομικά μέσα ή λογιστικά. Μετά έχουμε το Ισραήλ, το οποίο ελπίζει σε επίλυση της κρίσης προς το δικό του συμφέρον. Και είναι και η Ρωσία, η οποία δεν έχει πεισθεί να τερματίσει τη στήριξη του Ασάντ, αλλά και η διεθνής κοινότητα με την Ευρώπη και τις ΗΠΑ, οι οποίες δεν καταφέρνουν να συμβάλλουν στην εκτόνωση της κρίσης ακριβώς επειδή υπάρχουν πολλοί παίκτες έχουν τους δικούς τους στόχους και τα δικά τους συμφέροντα», τονίζει.
Ζητούμενο οι ειλικρινείς διαπραγματεύσεις
Κατά την άποψη του γερμανού ειδικού για να επιτευχθεί η επίλυση της κρίσης θα πρέπει να ξεκινήσει διάλογος και με το Ιράν, που είναι ο σημαντικότερος και ισχυρότερος σύμμαχος του Σύρου προέδρου Ασαντ στην περιοχή.
«Χρειαζόμαστε μια διπλωματική λύση που θα προϋποθέτει ειλικρίνεια όλων των πλευρών. Η διεθνής κοινότητα θα πρέπει να εξετάσει σοβαρά τον διάλογο ακόμα και με την Τεχεράνη. Το Ιράν έχει μεγάλη επιρροή στη Δαμασκό και έχει αρκετούς λόγους να τη στηρίζει. Αν δεν γίνει συγκεκριμένη πρόταση στους Ιρανούς να εγκαταλείψουν τον Ασάντ δεν θα το πράξουν. Είναι γνωστό βέβαια ότι λόγω του ιρανικού πυρηνικού προγράμματος οι ΗΠΑ δεν επιθυμούν την Τεχεράνη στο τραπέζι του διαλόγου. Όμως αν το ξανασκεφθούμε ρεαλιστικά για να έχουμε πιθανότητες επίλυσης του συριακού προβλήματος μέσα στο επόμενο διάστημα θα πρέπει να συμπεριλάβουμε στις προσπάθειες και τους Ιρανούς», λέει ο Ζονς.