Ακριβώς έναν χρόνο μετά τη μετακόμισή του στο Μέγαρο των Ηλυσίων, ο Φρανσουά Ολάντ τα έχει βρει «μπαστούνια» από όλους: κατ’ αρχάς, τη Γερμανία που απαιτεί συνεχώς «λιτότητα» και «μεταρρυθμίσεις». Κατόπιν, από την πιο αριστερή μερίδα του ίδιου του Σοσιαλιστικού Κόμματος, που «βράζει» καταλογίζοντάς του ατολμία και υποχωρητικότητα απέναντι στην πανίσχυρη γερμανίδα καγκελάριο Ανγκελα Μέρκελ. Και τρίτον, από τον ίδιο τον γαλλικό λαό, καθώς η δημοτικότητά του έχει καταβυθιστεί στο ντροπιαστικό 25%, το χειρότερο ποσοστό για πρόεδρο της Γαλλίας εδώ και 50 χρόνια.

Είναι φανερό πως ο Φρανσουά Ολάντ, ο «κ. νορμάλ», δεν διανύει και τις καλύτερες μέρες του: μόνο ο ένας στους τέσσερις Γάλλους τον εμπιστεύεται, οι αριστεροί ψηφοφόροι –ακόμη και του δικού του κόμματος –θεωρούν «προδοσία» τις μεταρρυθμίσεις του στα εργασιακά δικαιώματα, η δεξιά αντιπολίτευση είναι εξοργισμένη από την απόφασή του να νομιμοποιήσει τους γάμους μεταξύ ομοφυλοφίλων, ενώ όσα γαλλικά ΜΜΕ στο παρελθόν τον υπερασπίζονταν, πλέον τον κατηγορούν ως ανίκανο να υλοποιήσει τη βασική προεκλογική του δέσμευση: να υψώσει τη σημαία της πανευρωπαϊκής αντίστασης ενάντια στις συνταγές του Βερολίνου.

Τα πράγματα χειροτέρεψαν μετά τη διαρροή, από την εφημερίδα «Le Monde», ενός εσωτερικού κειμένου των Σοσιαλιστών, που χαρακτηρίζει τη Μέρκελ «καγκελάριο της λιτότητας» και την κατηγορεί για «εγωιστική αδιαλλαξία». Αλλά ο Ολάντ το… βιολί του: αρνείται να μπει σε τροχιά σύγκρουσης με το Βερολίνο και κάνει λόγο για «φιλικές εντάσεις» με την ηγέτιδα της Γερμανίας, αποφεύγοντας τη «δημοκρατική σύγκρουση» –μια τακτική που υποστήριξε ως και ο πρόεδρος της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης, Κλοντ Μπαρτολόν.

«Το μόνο που μετράει είναι τα αποτελέσματα. Εδωσα υποσχέσεις και θα κριθώ για αυτές. Ελπίζω να συσπειρώσω το έθνος και να αποκαταστήσω την εμπιστοσύνη. Αυτό θα πάρει χρόνο, αλλά είναι ο μόνος μου στόχος» δήλωσε ο Ολάντ, ανακοινώνοντας μια δέσμη μέτρων για την τόνωση της επιχειρηματικότητας, όπως τη σύσταση μιας Δημόσιας Τράπεζας Επενδύσεων (BPI) που θα στηρίξει την «πραγματική οικονομία» σε υποβαθμισμένες συνοικίες.
Ωστόσο μια ή δυο διορθωτικές κινήσεις δεν αλλάζουν τη συνολική εικόνα μιας κυβέρνησης που αποδεικνύεται «λίγη» σε όλα τα επίπεδα. «Τόσο στο πεδίο της ευρωπαϊκής όσο και σε αυτό της εθνικής πολιτικής, ο Ολάντ είναι αδύναμος. Ηθελε να εκπροσωπεί μια ανανεωμένη Σοσιαλδημοκρατία που θα χαρακτηρίζεται από ένα ισχυρό κράτος, από έναν φιλικό προς τις επιχειρήσεις παρεμβατισμό και από μια αριστερή φορολογική πολιτική, αλλά αυτή η πολιτική απέτυχε» γράφει ο Κριστόφ Μπαρμπιέ, δημοσιογράφος στο πολιτικο-οικονομικό περιοδικό «L’ Express».
Ηδη οι φωνές μέσα στη Γαλλία για την υιοθέτηση μιας πιο σκληρής στάσης απέναντι στη Μέρκελ πληθαίνουν, με πολλούς να φέρνουν ως παράδειγμα την πρόσφατη κίνηση του Βελγίου: οι υπουργοί Οικονομίας και Εργασίας της χώρας υπέγραψαν και έστειλαν στην Κομισιόν μια επιστολή κατά της Γερμανίας, καταγγέλλοντας χαρακτηριστικά ότι γερμανικές εταιρείες δίνουν στους εργαζομένους 3 ως 4 ευρώ την ώρα χωρίς ασφάλιση, ενώ εξαιρούνται και από τις εργοδοτικές εισφορές.

Απολογισμός
Ενας χρόνος στην προεδρία

Γκέι γάμοι και αντιδράσεις

Η Εθνοσυνέλευση ψήφισε τον πολυσυζητημένο νόμο που επιτρέπει τους γάμους αλλά και τις υιοθεσίες παιδιών μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου. Ηταν προεκλογική δέσμευση του Ολάντ και έχει διχάσει εδώ και έξι μήνες τη γαλλική κοινή γνώμη, βγάζοντας στους δρόμους εκατοντάδες χιλιάδες συντηρητικούς διαδηλωτές (φωτογραφία).
Offshore και ξερό ψωμί

Η εφημερίδα «Le Monde» αποκάλυψε πως ο πρώην υπουργός Προϋπολογισμού Ζερόμ Καϊζάκ διατηρούσε μυστικές καταθέσεις 15 εκατομμυρίων ευρώ στο εξωτερικό, ενώ ο επικεφαλής επί των οικονομικών της προεκλογικής εκστρατείας του Ολάντ, ο Ζαν-Ζακ Οζιέ, συμμετέχει σε δύο υπεράκτιες εταιρείες στα νησιά Κέιμαν στην Καραϊβική.
Προς ύφεση ολοταχώς

Επί προεδρίας Ολάντ η ανάπτυξη στη Γαλλία δεν σημείωσε άνοδο, αλλά πτώση και κατά τον υπουργό Οικονομικών Πιερ Μοσκοβισί μπορεί να φτάσει τελικώς το 2013 το 0,1%, έναντι της επίσημης πρόβλεψης για 0,8%. Με τη γαλλική ανταγωνιστικότητα διαρκώς να μειώνεται, η χώρα θα χάσει φέτος τον στόχο μείωσης του ελλείμματος στο 3% του ΑΕΠ.
Ανεργία στο κόκκινο

Η ανεργία αυξάνεται σταθερά εδώ και δυο χρόνια και έχει φτάσει το 10,6% του ενεργού πληθυσμού. Κλονίζονται και ευαίσθητοι τομείς: σύμφωνα με νέο πενταετές σχέδιο, από το 2014 ως το 2019 μόνο το υπουργείο Αμυνας θα απολύσει περίπου 34.000 υπαλλήλους.
«Μεσαίωνας» στα εργασιακά

Το νομοσχέδιο για την εργασιακή μεταρρύθμιση αλλάζει διατάξεις-κλειδιά του εργατικού δικαίου για 18 εκατομμύρια εργαζομένους στον ιδιωτικό τομέα, ενώ καθιστά ευκολότερη την πρόσληψη εργαζομένων με συμβάσεις ορισμένου χρόνου και την αυξομείωση του ωραρίου. Τα συνδικάτα μιλούν για «εργασιακό Μεσαίωνα».
Αξιολόγηση
«Ηγέτες ανάξιοι των θώκων τους»

Ο Ολάντ και η Μέρκελ «δεν είναι τόσο διαφορετικοί όσο πιστεύουμε» λέει μιλώντας τηλεφωνικά στο «Βήμα» από το Παρίσι η Αν-Μαρί Λε Γκλοανέκ, διευθύντρια Ερευνών στη Σχολή Πολιτικών Επιστημών του Παρισιού (Sciences Po Paris).

Τι συνέβη και οι γαλλογερμανικές σχέσεις είναι τόσο τεταμένες;
«Αυτό που συμβαίνει τελευταία δεν είναι κάτι καινούργιο, αφού υπήρχε πάντα στην ατμόσφαιρα μια υποψία ενόχλησης της μιας πλευράς προς την άλλη, που συχνά έφτανε στα όρια της απέχθειας. Την εποχή της επανένωσης των δυο Γερμανιών, πριν από 20 χρόνια, η πιο συντηρητική πολιτική γενιά της Γαλλίας έφερνε αντιρρήσεις για εκείνο το ενδεχόμενο, κάτι που είχε δηλητηριάσει από τότε τις μεταξύ μας σχέσεις».
Τι άλλο δηλητηριάζει αυτή την «ξεχωριστή» σχέση;
«Η διαφορετική νοοτροπία. Οι Γάλλοι πάντα θεωρούσαν τους Γερμανούς στρυφνούς, ενώ οι Γερμανοί ανέκαθεν πίστευαν πως «το Παρίσι θέλει να μας πάρει τα λεφτά μας» και θεωρούν τους Γάλλους αναξιόπιστους. Ομως κοιτάξτε: ο Ολάντ και η Μέρκελ δεν είναι τόσο διαφορετικοί όσο πιστεύουμε. Αμφότεροι έχουν μάθει να απαιτούν συνεχώς, χωρίς απαραίτητα να είναι αντάξιοι των αξιωμάτων, των θώκων τους. Απεχθάνονται ασφαλώς ο ένας τον άλλον, αλλά αναγκάζονται να κάνουν την καρδιά τους πέτρα και να συνεργάζονται, γιατί αυτό επιβάλλουν οι συνθήκες».
Πώς κρίνετε τον πρώτο χρόνο της προεδρίας Ολάντ;
«Η θητεία του μέχρι στιγμής έχει στεφθεί από αποτυχία. Είναι ένας άνθρωπος χωρίς κάποιο ιδιαίτερο πολιτικό κύρος και φαντάζει πολύ λίγος για τη θέση που κατέχει».

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ