Ενας χρόνος πέρασε από την ημέρα που το πρώτο αντίσκηνο στήθηκε στο πάρκο Ζουκότι στο κέντρο της Νέας Υόρκης και δέκα μήνες από την ημέρα που το τελευταίο αντίσκηνο ξηλώθηκε βίαια από την αστυνομία. Αν και η κατάληψη της Γουόλ Στριτ έχει λήξει προ πολλού, οι διαδηλωτές του κινήματος «Καταλάβετε τη Γουόλ Στριτ» διακηρύσσουν ότι το κίνημα κάθε άλλο παρά ξοφλημένο είναι. Χρησιμοποιώντας πλέον νέες μορφές οργάνωσης στο Διαδίκτυο, στις γειτονιές και σε θεματικές ομάδες εργασίας που συναντιούνται τακτικά, φιλοδοξούν να επεκτείνουν το μήνυμά τους σε τομείς πολύ ευρύτερους από την απλή αποκήρυξη του καπιταλιστικού συστήματος. «Το 99% δεν είπε την τελευταία του λέξη!» επιμένουν. Ετσι την περασμένη Δευτέρα, όταν περίπου 2.000 άτομα συγκεντρώθηκαν στο πάρκο Ζουκότι για να γιορτάσουν την επέτειο ενός χρόνου από την ημέρα που οι πρώτοι διαδηλωτές το κατέλαβαν, τα πλακάτ και οι σημαίες που κυμάτιζαν περιελάμβαναν συνθήματα για κάθε πτυχή του δημόσιου βίου, από τη φορολογία ως τη μεταναστευτική πολιτική και από το περιβάλλον ως τη δημόσια υγεία.

Οπως έγινε φανερό στις λαϊκές συνελεύσεις που διοργανώθηκαν στο πάρκο, στις οποίες κάθε πολίτης είχε δικαίωμα συμμετοχής, οι «καταληψίες της Γουόλ Στριτ» έχουν πλέον στραμμένο το βλέμμα στο μέλλον. Εν όψει των εκλογών του Νοεμβρίου και με όχημα το σύνθημα «Είμαστε το 99%», που εξελίχθηκε σε σήμα κατατεθέν του κινήματος, αναζητούν τρόπους να αυξήσουν την απήχησή τους και να επηρεάσουν τους όρους του πολιτικού διαλόγου.

«Πριν από έναν χρόνο ήμασταν ένα συνονθύλευμα αγνώστων που μαζεύτηκαν στο πάρκο με έναν κοινό «εχθρό», τη Γουόλ Στριτ. Σήμερα ρίξτε μια ματιά γύρω σας. Η πολυσυλλεκτικότητα των αιτημάτων είναι ένδειξη δύναμης για το κίνημα. Τα ΜΜΕ ισχυρίζονται ότι αν δεν υπάρχουν επί μονίμου βάσεως σκηνές σε ένα πάρκο, το κίνημα έχει πεθάνει! Κι όμως, όλους αυτούς τους μήνες, από τυχαίο σύνολο ανθρώπων μετατρεπόμαστε σταδιακά σε οργανωμένο σύνολο ομάδων» αναφέρει μιλώντας στο «Βήμα» η Λίνεα Πάλμερ Πάτον. Οπως εξηγεί η 24χρονη γραφίστρια που συμμετείχε στο κίνημα από την πρώτη ημέρα, πλέον υπάρχουν ομάδες εργασίας σε τομείς όπως η δημόσια παιδεία, τα χρεωμένα νοικοκυριά, η στεγαστική κρίση και το περιβάλλον. «Εχουμε συνάψει στρατηγικές συνεργασίες, όπως αυτή με τον Εθνικό Δικηγορικό Σύλλογο (National Laywers Guild) που μας παρέχει δωρεάν νομική αρωγή. Εχουμε ιδρύσει ένα ειδικό ταμείο οικονομικών συνεισφορών με πλήρη διαφάνεια και χρησιμοποιούμε τα χρήματα για να παράγουμε εκπαιδευτικό υλικό στην υπηρεσία των πολιτών, όπως το «Εγχειρίδιο Αντίστασης στα Χρέη» (Debt Resistor’s Operation Manual)» προσθέτει. Μάλιστα η ίδια ανέλαβε την πρωτοβουλία να εκδώσει ένα φυλλάδιο ονόματι «The Occupy Wall Street Songbook», δηλαδή ένα βιβλίο με τραγούδια σατιρικού χαρακτήρα με θέμα την… κατάληψη της Γουόλ Στριτ.
Ο Μπράντον Κούραν, καλλιτέχνης από τη Βοστώνη, ταξίδεψε ως τη Νέα Υόρκη αποκλειστικά για την επέτειο του κινήματος. Οπως λέει στο «Βήμα», ο τομέας στον οποίο δραστηριοποιείται εντός του κινήματος είναι η προστασία του περιβάλλοντος, διότι πιστεύει ότι «η νοοτροπία της Γουόλ Στριτ συνοψίζεται ως εξής: καταστρέφουμε τον πλανήτη στον βωμό του κέρδους». «Οι νοσηρές πρακτικές της Γουόλ Στριτ είναι άμεσα συνδεδεμένες με την οικολογική καταστροφή, όμως μέχρι πρότινος κανένας δεν μιλούσε γι’ αυτό. Υπό αυτή την έννοια, βρισκόμαστε σε μια πολύ κρίσιμη στιγμή της Ιστορίας. Εχουμε πλέον τη δύναμη να πούμε στους πολίτες: «Ή θα οργανωθούμε ή θα καταστραφούμε»» προσθέτει ο ίδιος.
Ο 28χρονος Νέιθαν Λέι, από την άλλη, συνδέει τη Γουόλ Στριτ με την «υποκριτική», όπως τη χαρακτηρίζει, μεταναστευτική πολιτική των ΗΠΑ. «Ολες αυτές οι πολυεθνικές θησαυρίζουν εκμεταλλευόμενες το φτηνό εργατικό δυναμικό των παράνομων μεταναστών. Στη συνέχεια χρηματοδοτούν τους πολιτικούς που θεσπίζουν μεταναστευτικά μέτρα τα οποία κρατούν τους παράνομους μετανάστες σε καθεστώς ομηρείας εσαεί. Και την ίδια στιγμή δαιμονοποιούν τους μετανάστες στα μάτια της κοινής γνώμης, ώστε να στρέψουν εκεί την προσοχή του λαού. Η Αμερική ήταν κάποτε η χώρα των μεταναστών και σήμερα έχει γίνει μια χώρα που μισεί τους μετανάστες. Αυτό πρέπει να αλλάξει και γι’ αυτό βρίσκομαι σήμερα εδώ» καταλήγει ο ίδιος.
Γουόλ Στριτ
«Και η Ελλάδα θύμα της προπαγάνδας»
Για τον 54χρονο δημόσιο υπάλληλο Μπράιαν Ο’ Χέιρ η Γουόλ Στριτ αντιπροσωπεύει την «προπαγάνδα του καπιταλιστικού συστήματος», η οποία, όπως λέει, συχνά στρέφεται ενάντια σε ολόκληρους λαούς. «Σου μαθαίνουν να ανταγωνίζεσαι τον διπλανό σου και σου λένε «κοίτα, αυτός έχει ένα δολάριο περισσότερο από εσένα». Και εσύ στρέφεσαι ενάντια στον διπλανό σου για το ένα δολάριο, τη στιγμή που αυτοί έχουν δισεκατομμύρια» αναφέρει. «Το ίδιο κάνουν άλλωστε και με το θέμα της Ελλάδας. Τα αμερικανικά ΜΜΕ λοιδορούν διαρκώς τους έλληνες εργαζομένους, τους παρουσιάζουν σαν την αιτία του κακού, σαν αυτοί να προκάλεσαν την ευρωπαϊκή κρίση λόγω του τρυφηλού βίου τους και της έλλειψης πειθαρχίας. Ετσι αναλωνόμαστε στο να κατηγορούμε τους Ελληνες αντί να αναζητούμε τις αληθινές ρίζες του προβλήματος» καταλήγει.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ