Στις 10 (σήμερα) και στις 17 Ιουνίου η γαλλική Αριστερά ετοιμάζεται να ολοκληρώσει τη νίκη της 6ης Μαΐου, ανακτώντας την πλειοψηφία και στο Κοινοβούλιο. Η κυβέρνηση του πρωθυπουργού Ζαν Μαρκ Ερό, την οποία όρισε προσωρινά ο πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ, θα έχει πλέον τα χέρια της ελεύθερα για να εφαρμόσει την πολιτική της. Τι περιμένουν από αυτήν οι Γάλλοι; Οσα υποσχέθηκε ο σοσιαλιστής Ολάντ και λίγα παραπάνω, είναι η απάντηση, όπως προκύπτει από γάλλους πολίτες με τους οποίους συνομίλησε «Το Βήμα». Ανάκληση των πολιτικών του Νικολά Σαρκοζί για την εργασία και τις συντάξεις, αλλαγή του τρόπου λήψης των αποφάσεων και των προτεραιοτήτων στην Ευρώπη, μαζί με τον στόχο αναχαίτισης της Ακροδεξιάς, δεν είναι και λίγα εν μέσω των θυελλωδών ανέμων που πνέουν λόγω της κρίσης στην ευρωζώνη. Επόμενο λοιπόν να μη λείπουν και οι απαισιόδοξοι.
«Οι βουλευτικές εκλογές στη Γαλλία δεν έχουν κανένα νόημα. Ωσπου να αλλάξουν τον νόμο, είχαν τον χαρακτήρα ενδιάμεσων εκλογών, υπήρχε η δυνατότητα να καταψηφισθεί το κόμμα του προέδρου και να πάμε σε συγκατοίκηση Αριστεράς – Δεξιάς. Από τη στιγμή που έβαλαν τις βουλευτικές εκλογές να γίνονται αμέσως μετά τις προεδρικές, το μοναδικό τους νόημα είναι να προσφέρουν δώρο στον Ολάντ την κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Αυτό είναι απολύτως αντιδημοκρατικό, εφόσον οι Γάλλοι τα τελευταία 30 χρόνια, όποτε ψήφισαν, έδειξαν ότι προτιμούν τη συγκατοίκηση. Εγώ δεν πρόκειται να πάω να ψηφίσω για την αυλή του βασιλιά» μας λέει ο δημοσιογράφος Γκιγιόμ Νταβράνς, 35 ετών.
Δεν δείχνει πολύ ενθουσιασμένος με το γαλλικό πολιτικό σύστημα και σίγουρα ο λόγος δεν είναι μόνο ο χρόνος διεξαγωγής των εκλογών. «Ετσι κι αλλιώς, μας καλούν να επιλέξουμε ανάμεσα σε διαφορετικά προγράμματα λιτότητας και στην ουσία το ποια θα εφαρμοστεί θα αποφασιστεί στις Βρυξέλλες και όχι στο γαλλικό Κοινοβούλιο» εξηγεί.
Ο Νταβράνς δεν είναι αισιόδοξος για το αν η νίκη της γαλλικής Αριστεράς μπορεί να αλλάξει το κλίμα στην Ευρώπη: «Εχουμε φτιάξει μια Ευρώπη των γραφειοκρατών. Οποτε ερωτώμαστε για κάτι στη Γαλλία, ό,τι κι αν απαντάμε γίνεται το αντίθετο. Το 2005 είπαμε «Οχι» στη Συνθήκη του Ευρωσυντάγματος, αλλά υπέστημεν όλες τις πολιτικές της. Τώρα ο κόσμος ψήφισε Αριστερά, ζητώντας πολιτικές κυρίως για την προστασία της εργασίας. Αν όμως δεν αλλάξει η δομή των αποφάσεων στην ΕΕ, η γραφειοκρατία των Βρυξελλών δεν θα δεχθεί την εφαρμογή τους».
Για τον ιδιωτικό υπάλληλο Ζυλιέν Γκριφούλ, 36 ετών, αντίθετα, το αποτέλεσμα των επικείμενων βουλευτικών εκλογών μπορεί να βοηθήσει στην ολοκλήρωση της αλλαγής που συντελέστηκε στις 6 Μαΐου. «Μετά τις 17 Ιουνίου, για πρώτη φορά στην ιστορία της Γαλλίας, η Αριστερά θα ελέγχει τα πάντα. Τα πάντα! Την Προεδρία της Δημοκρατίας, την κυβέρνηση, τη Βουλή, τη Γερουσία, τις περιφέρειες. Πλέον δεν θα έχει καμία δικαιολογία, μπορεί να ασκήσει την πολιτική της χωρίς πίεση» λέει.
Και ποια είναι αυτή η πολιτική; «Ο Σαρκοζί επιτέθηκε σχεδόν σε όλα: στις συντάξεις, στους μισθούς, στον δημόσιο τομέα, στην εκπαίδευση. Χρειάζεται αποκατάσταση». Ο Γκριφούλ δεν δέχεται ότι αυτό είναι αδύνατον εν μέσω κρίσης: «Ολη αυτή η συζήτηση για τα δημοσιονομικά, εδώ στη Γαλλία, μυρίζει σαν γερμανική μπίρα. Η ψήφος στις προεδρικές εκλογές έδειξε ότι ο κόσμος δεν την πιστεύει και δεν τη θέλει. Εχουμε άλλες προτεραιότητες». Κατά τη γνώμη του, για να μη λυγίσουν σε αυτή τη συζήτηση οι Σοσιαλιστές χρειάζεται πίεση από τους συμμάχους τους. «Θα προτιμούσα να μην έχουμε μια κυβέρνηση και μια Βουλή υπό αποκλειστικό σοσιαλιστικό έλεγχο. Η Ιστορία δείχνει ότι αυτό δεν αποδίδει. Χρειάζονται και οι Πράσινοι και το Αριστερό Μέτωπο για να πιέζουν για μεταρρυθμίσεις και την αλλαγή πολιτικής» εκτιμά.
Η φιλόλογος και καθηγήτρια Λυκείου Κορίν Μενιάν, 42 ετών, ανησυχεί για μια πιθανή αλλαγή σκυτάλης στον χώρο της Δεξιάς: «Η παραδοσιακή Δεξιά τα τελευταία χρόνια ήταν υπερβολικά αφοσιωμένη στη φιγούρα του Σαρκοζί. Η αποχώρησή του την έχει αφήσει χωρίς κανέναν προσανατολισμό. Αν θυμηθούμε ότι η Μαρίν Λεπέν πήρε 18% στις τελευταίες εκλογές, είναι η κατάλληλη στιγμή για την επίθεση του Εθνικού Μετώπου στο UMP».
Το ενδεχόμενο να βρεθεί η Ακροδεξιά με έδρες στο γαλλικό Κοινοβούλιο για πρώτη φορά ύστερα από 24 χρόνια, παρά έναν εκλογικό νόμο που έχει θεσπιστεί ακριβώς για να αποφεύγεται αυτό το ενδεχόμενο, δεν είναι ό,τι τρομάζει περισσότερο τη Μενιάν. «Αυτό κάποια στιγμή θα συνέβαινε και όσα χρόνια δεν συνέβη δεν μας γλίτωσε από πολλά πράγματα. Το ανησυχητικό θα είναι να δούμε μια μαζική μεταφορά κοινοβουλευτικών ψήφων από τη δημοκρατική Δεξιά προς το Εθνικό Μέτωπο. Και ακόμη πιο ανησυχητικό αν δούμε υποψηφίους της δημοκρατικής Δεξιάς να συνεργάζονται ανοιχτά με το Εθνικό Μέτωπο για να σώσουν το «πολιτικό τομάρι» τους. Αν συμβεί αυτό, θα αποκτήσουμε μεγάλο πρόβλημα για πολλά χρόνια» καταλήγει.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
