Οι γερμανικές εκλογές θα είναι πολύ πιο σημαντικές

Είναι Γάλλοι που ζουν μόνιμα στην Ελλάδα. Την Κυριακή είτε θα ταξιδέψουν για τη χώρα τους είτε θα πάνε ως το Γαλλικό Προξενείο για να καταθέσουν την ψήφο τους. Ζώντας όμως εδώ έχουν – υποστηρίζουν – μια πιο καλή εικόνα από τους συμπατριώτες τους για το μέγεθος της οικονομικής κρίσης. Αυτό δεν τους κάνει να συμφωνούν μεταξύ τους – κάθε άλλο. Μιλήσαμε με τρεις από αυτούς για το διακύβευμα των σημερινών εκλογών στη Γαλλία – όπως και των επαναληπτικών σε 15 ημέρες – και τις συνέπειες που μπορεί να έχουν για την Ελλάδα.

O κ. Αλέξης Αβέρωφ, 38 ετών, Γάλλος ελληνικής καταγωγής, εγκατεστημένος εδώ και κάποια χρόνια στην Ελλάδα, θα ήθελε να δει τον Νικολά Σαρκοζί να επανεκλέγεται. Ωστόσο δεν είναι πολύ αισιόδοξος: «Οι Γάλλοι, δυστυχώς, δεν έχουν ακόμη καταλάβει το μέγεθος της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και της κρίσης χρέους. Ο Σαρκοζί είναι ο μόνος υποψήφιος που την έχει καταλάβει, γι’ αυτό και έχει παρουσιάσει ένα σωστό πρόγραμμα περικοπών. Αυτό τελικά τον κάνει αντιπαθή». Η Ελλάδα μοιάζει στους Γάλλους πολύ μακριά από τη Γαλλία: «Οταν τους λέω ότι ζω στην Ελλάδα βάζουν τα γέλια» λέει. Ούτε ο ίδιος όμως συμμερίζεται τον φόβο ότι η Γαλλία θα μπορούσε να γίνει Ελλάδα: «Η Ελλάδα είναι περίπτωση. Αν ο Ολάντ εφαρμόσει το πρόγραμμά του, βέβαια, θα έχουμε προβλήματα. Ωστόσο, δεν πρόκειται να το κάνει. Αν βγει, θα αναγκαστεί να εφαρμόσει το πρόγραμμα του Σαρκοζί».

Η κάπως πιο αυστηρή στάση του Σαρκοζί έναντι της Ελλάδας σε σχέση με εκείνη του Ολάντ δεν τον προβληματίζει: «Ο Ολάντ είναι ίσως πιο ανεκτικός, όντως, αλλά ο Σαρκοζί είναι ρεαλιστής» μας λέει.

Η κυρία Αμελί Πουανσό, δημοσιογράφος και ανταποκρίτρια αρκετών γαλλικών ΜΜΕ στην Αθήνα (RSI, Media-Part), συμφωνεί ότι το ζήτημα της κρίσης χρέους και της οικονομικής κρίσης δεν απασχόλησε όσο θα έπρεπε τους Γάλλους σε αυτές τις εκλογές. «Αν και λόγω δουλειάς ασχολήθηκα περισσότερο με τις ελληνικές παρά με τις γαλλικές εκλογές» μας λέει γελώντας «έχω την αίσθηση ότι η καμπάνια αυτή υπήρξε πολύ γαλλο-γαλλική, ιδιαίτερα από την πλευρά του Ολάντ». Οπως και ο κ. Αβέρωφ, δεν πιστεύει ότι ο υποψήφιος των Σοσιαλιστών πρόκειται να τηρήσει το πρόγραμμά του. Παρ’ όλα αυτά, επιθυμεί την ήττα του Σαρκοζί: «Υστερα από δέκα συνεχόμενα χρόνια της Δεξιάς στην εξουσία (σ.σ.: δεκαεπτά στην προεδρία), θέλουμε να τον δούμε να χάνει. Ωστόσο, βλέποντας και την πολιτική που ακολούθησε το ελληνικό Σοσιαλιστικό Κόμμα, δεν περιμένω να σταματήσει η πολιτική της λιτότητας. Ισως αν ο Μελανσόν πάρει ένα μεγάλο ποσοστό να μπορέσει να πιέσει προς αυτή την κατεύθυνση».

Αντίστοιχα απαισιόδοξη είναι και ως προς το ενδεχόμενο η εκλογή Ολάντ να σηματοδοτήσει αλλαγή στις πολιτικές για την Ελλάδα. «Ο,τι κι αν λέει ο Ολάντ για νέες διαπραγματεύσεις, στην πραγματικότητα πραγματική αλλαγή μπορεί να υπάρξει μόνο αν αλλάξει η κυβέρνηση στη Γερμανία. Οι γερμανικές εκλογές θα είναι πολύ πιο σημαντικές για την Ελλάδα από όσο οι γαλλικές».

Ο Χαΐκ Απαμιάν, 65 ετών, υποστηρικτής του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος και εγκατεστημένος στην Ελλάδα από το 2006, έχει αντίθετα κάθε λόγο να είναι αισιόδοξος. «Η υποψηφιότητα του Ζαν-Λυκ Μελανσόν άλλαξε αυτές τις εκλογές» μας λέει. «Γιατί κατόρθωσε να δώσει τον λόγο στη βάση και να ενώσει κοινωνικά και συνδικαλιστικά κινήματα σε έναν ξεκάθαρο πολιτικό λόγο. Το Αριστερό Μέτωπο λέει ότι για να αλλάξουν οι πολιτικές για το χρέος πρέπει να αλλάξει ο τρόπος δανεισμού. Εγινε σημαντική δουλειά από αρκετούς οικονομολόγους και προτάθηκε να δανείζονται τα κράτη απευθείας από την ΕΚΤ και να δημιουργηθεί ένα ευρωπαϊκό κοινωνικό ταμείο. Αυτή είναι η πραγματική λύση απέναντι στις πολιτικές λιτότητας». Υποστηρίζει μάλιστα ότι αυτή την ιδέα θα ήθελε να την άκουγε και από τα κόμματα της ελληνικής Αριστεράς αντί για τη συζήτηση για επαναδιαπραγμάτευση του χρέους. Ο κ. Απαμιάν πιστεύει ότι η δυναμική του κ. Μελανσόν δεν έχει όριο, αλλά κατ’ αρχάς θα ήθελε να τον δει να περνά την ακροδεξιά Μαρίν Λεπέν – αν αυτό συμβεί, θα σπάσει μια δυσμενή παράδοση 24 ετών. «Αν οι ιδέες του Αριστερού Μετώπου έχουν απήχηση, αυτό μόνο καλό νέο είναι για την Ελλάδα» τονίζει. Οσο για τον δεύτερο γύρο, θα ψηφίσει «όχι υπέρ του Ολάντ αλλά εναντίον του Σαρκοζί», όπως χαρακτηριστικά λέει.