Πάνω από 300.000 εργαζόμενοι με πάνω από τριάντα χρόνια καταβεβλημένων ενσήμων κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς σύνταξη για δύο ως έξι από τα επόμενα χρόνια, σύμφωνα με δημοσιεύματα του ιταλικού Τύπου.

Πρόκειται για εργαζόμενους οι οποίοι μέχρι το τέλος του 2011 αποφάσισαν να επωφεληθούν από ειδικά προγράμματα εθελούσιας εξόδου, βασιζόμενοι στο ότι το πολύ μέσα σε ένα χρόνο θα μπορούσαν να βγουν στην σύνταξη.

Ωστόσο, μετά την μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού από την κυβέρνηση του Μάριο Μόντι, αυτοί οι πρώην εργαζόμενοι και μελλοντικοί συνταξιούχοι θα πρέπει να περιμένουν από 24 ως και 72 μήνες για να τους καταβληθεί η πρώτη τους σύνταξη.

Πρόκειται για «εργασιακά σύμφωνα» που υπεγράφησαν από επιχειρήσεις που εκπόνησαν πρόγραμμα για την μείωση του προσωπικού με πολλούς υπαλλήλους και ανώτερα στελέχη τους, βάσει νομοθεσίας που θεωρείται, πλέον, ξεπερασμένη.

Είναι ένα «ασύλληπτο μπέρδεμα που αφήνει εκτεθειμένους χιλιάδες ανθρώπους», γράφει η εφημερίδα της Ρώμης, Il Messagero.

Σύμφωνα με τους αναλυτές «η σημαντική αυτή αναβολή της συνταξιοδότησης, αφορά, κυρίως, πολίτες που γεννήθηκαν το 1952 και 1953. Μόνο στον τραπεζικό τομέα, ξεπερνούν τους είκοσι χιλιάδες».

Το πρόβλημα κατήγγειλε το κεντροαριστερό συνδικάτο Cgil.

Η κυβέρνηση του τεχνοκράτη πρωθυπουργού Μάριο Μόντι, αφού αρχικά είχε απαντήσει ότι «το πρόβλημα αφορά το πολύ 50.000 ανθρώπους», δεσμεύθηκε διά στόματος της υπουργού Εργασίας Έλσας Φορνέρο «να βρει λύση μέχρι τα τέλη Ιουνίου».

Συμμετέχοντας σε τηλεοπτική εκπομπή του ιδιωτικού καναλιού La7, ο υφυπουργός Οικονομικών, Τζανφράνκο Πολίλο, δήλωσε ότι «για τις συγκεκριμένες περιπτώσεις θα μπορούσε να αποφασισθεί η επιστροφή στις διάφορες επιχειρήσεις στις οποίες εργάζονταν, θεωρώντας, κατά συνέπεια, άκυρες τις παραιτήσεις τους».

Η υπουργός Εργασίας Φορνέρο άφησε να εννοηθεί όμως ότι είναι κάθετα αντίθετη: «η κυβέρνηση αναζητά μια λύση στο δραματικό αυτό πρόβλημα. Αλλά η λύση αυτή, δεν πρόκειται να ανακοινωθεί κάποιο απόγευμα από τηλεοράσεως», είπε η Φορνέρο.

Το αβέβαιο μέλλον των «θυμάτων της εθελούσιας εξόδου» και η ανάγκη άμεσης εξεύρεσης λύσης, πρόκειται να αποτελέσει ένα από τα κύρια σημεία αναφοράς και διεκδίκησης των μαζικών διαδηλώσεων που τα τρία μεγαλύτερα συνδικάτα της χώρας, Cgil, Cisl και Uil, οργανώνουν για τις επόμενες εβδομάδες.