Οπως ο Μπράντο, έτσι και ο Τομ Χάρντι περισσότερο μουρμουρίζει παρά μιλάει επί της οθόνης, ενώ σπανίως τον ακούμε να μιλάει εκτός οθόνης. Τον θυμάμαι πριν από μερικά χρόνια στις Κάννες, στη συνέντευξη Τύπου των «Παρανόμων» του Τζον Χίλκοουτ, όταν με το τσιγκέλι τού βγάλαμε μια-δυο κουβέντες. Τώρα, βέβαια, έχω την εντύπωση ότι λέω μεγάλο λόγο. Ο Μάρλον Μπράντο δεν είναι ένα όνομα που χρησιμοποιείται εύκολα σε συγκρίσεις. Ας είναι.
Ο Τομ Χάρντι δεν παύει να με έχει κερδίσει. Τον ξεχωρίζω άνετα από τη γενιά του (γεννημένος τον Σεπτέμβριο του 1977, κοντεύει τα 40). Μου αρέσει το κάπως απρόβλεπτο αλλά συγχρόνως μυστηριώδες στυλ υποκριτικής του, μέσω του οποίου σου δίνει την αίσθηση του πρωταγωνιστή σε δεύτερο πλάνο. Μου αρέσει που δεν έχει την απαστράπτουσα ομορφιά που είχαν στα νιάτα τους ο Μπραντ Πιτ και ο Τζόνι Ντεπ. Θυμάμαι να τον πρωτοβλέπω σε έναν πολύ μικρό ρόλο στη «Μαρία Αντουανέτα» της Σοφίας Κόπολα (ναι, σωστά διαβάσατε!) και να τον θαυμάζω ολοκληρωτικά πριν από έναν χρόνο στην ταινία «Σε λάθος χρόνο» του Στίβεν Νάιτ, γυρισμένη εξ ολοκλήρου επάνω του, όλη μέσα σε ένα αυτοκίνητο, με τον Χάρντι να μιλάει στο κινητό προσπαθώντας να λύσει τα μυριάδες προβλήματα που τον είχαν κυκλώσει. Ηταν αυτός, ο δρόμος και οι κάμερες. Και δεν μου επέτρεψε στιγμή να πάρω τα μάτια μου από πάνω του.
Εφέτος ο Τομ Χάρντι παίζει τρεις ρόλους σε… δύο ταινίες. Η μία είναι οι «Δίδυμοι θρύλοι» του Μπράιαν Χέλγκελαντ, όπου υποδύεται τους δίδυμους αδελφούς Ρέτζι και Ρόνι Κρέι (ο Ρέτζι ήταν μεγαλύτερος κατά δέκα λεπτά). Οι Κρέι γεννήθηκαν στο Λονδίνο το 1933 και έγιναν διαβόητοι κακοποιοί στην δεκαετία του 1960 διατηρώντας νυχτερινά κέντρα ως βιτρίνα. Με τρομερή κοινωνική και πολιτική επιρροή, όχι απλώς βασίλευαν στην περιοχή τους, είχαν στην κυριολεξία δικό τους το Λονδίνο. Μαφιόζοι-διασημότητες όπως αρκετά χρόνια πριν από την εποχή τους ο Τζον Ντίλιντζερ και ο Αλ Καπόνε στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού, όμοιοι σαν δυο σταγόνες νερό, ως χαρακτήρες ήταν εντελώς διαφορετικοί. Ο Ρόνι ομοφυλόφιλος και αρρωστημένα βίαιος (στα όρια της ψυχοπάθειας), ο Ρέτζι ετεροφυλόφιλος και ορθολογιστής – αν και εξίσου αυτοκαταστροφικός. Και αυτό κάνει τη δουλειά του ακόμα πιο δύσκολη, με το αποτέλεσμα να δικαιώνει την προσπάθειά του.
Γεννημένος στο Λονδίνο, ο Τομ Χάρντι κέρδισε για πρώτη φορά την προσοχή του κοινού το 2009, με την ερμηνεία του στο θρίλερ «Bronson» του Νίκολας Βίντινγκ Ρεφν, όπου έπλασε έναν εφιαλτικό κατάδικο. Εχει κάνει αρκετή τηλεόραση («Band οf Brothers», «The Reckoning», «Ανεμοδαρμένα ύψη») και πρόκειται να επιστρέψει στην μικρή οθόνη με τη σειρά «Taboo», που θα αρχίσει να προβάλλεται το 2016. Προσφάτως αντικατέστησε τον Μελ Γκίμπσον στον ρόλο του Μαντ Μαξ στο «Mad Max: Ο δρόμος της οργής» του Τζορτζ Μίλερ, στην οποία δρομολογείται ήδη μια συνέχεια, και πάλι με τον ίδιο.
Η δεύτερη ταινία στην οποία τον περιμένουμε φέτος έχει γίνει από μόνη της ήδη θρύλος. Με φόντο την αχαρτογράφητη, άγρια φύση της Βόρειας Αμερικής, η «Επιστροφή» του Αλεχάντρο Γκονζάλεθ Ινιαρίτου αναφέρεται στην ιστορία ενός κυνηγού ονόματι Χιου Γκλας (Λεονάρντο Ντι Κάπριο), ο οποίος τραυματισμένος και εγκαταλελειμμένος από ένα μέλος της ομάδας του, τον Τζον Φιτζέραλντ (Χάρντι), περιπλανιέται σε ένα εχθρικό περιβάλλον με μόνο όπλο του τη θέληση. Μέσα σε απάνθρωπες συνθήκες ενός απίστευτα σκληρού χειμώνα και περιτριγυρισμένος από εχθρικές φυλές, ο Γκλας, με μόνο στόχο την εκδίκηση και τιμωρία του Φιτζέραλντ, θα ζήσει μια αδιάκοπη περιπέτεια αναζήτησης και επιβίωσης. Το κεντρικό πρόσωπο εδώ είναι ασφαλώς ο Γκλας (Ντι Κάπριο). Κάτι μου λέει, όμως, ότι ο Χάρντι στον ρόλο του Φιτζέραλντ, για μία ακόμη φορά, θα μας εκπλήξει.
* Δημοσιεύθηκε στο ΒΗΜΑmen Νοεμβρίου 2015
