Ο περιζήτητος έλληνας σεφ, αφού κέρδισε τον τίτλο του Master Chefστο τηλεοπτικό success της σεζόν, ξεκαθαρίζει τιςπροτεραιότητές του και εξηγεί ότι η κουζίνα είναι το γήπεδό του. Today’s Special
Οι άνθρωποι με σταματούν στον δρόμο για να μου δώσουν συγχαρητήρια για τη νίκη μου στο «Master Chef». Αρκετοί με φωνάζουν στον δρόμο με το μικρό μου όνομα. Στην αρχή τρομοκρατήθηκα. Ενιωσα φόβο μέσα σε αυτό «το σκηνικό», το οποίο ήταν πολύ μακριά από εμένα και το στυλ της ζωής μου. Ο μικρόκοσμός μου επικεντρωνόταν στις γεύσεις, στα χρώματα, στις μυρωδιές της κουζίνας. Αυτά. Τελικά, όμως, συνήθισα την αλλαγή που μου απέφερε η δημοσιότητα της τηλεόρασης και νιώθω μια χαρά. Κατάλαβα ότι οι αντιδράσεις του απλού κόσμου οφείλονται μόνο στην αγάπη και στον θαυμασμό. Είναι ωραίο να σε αγαπούν.
Πιστεύω ότι η δημοσιότητα – αν βέβαια την αξιοποιήσεις σωστά – ανοίγει πόρτες. Δεν θέλω να κάνω αποκλειστικά και μόνο καριέρα στην τηλεόραση. Εστω και αν αυτήν τη στιγμή απολαμβάνω τη συμμετοχή μου στο « Πρωινό mοu» (Mega). Η ουσιαστική επιθυμία μου είναι να δουλέψω σε ένα καλό εστιατόριο. Στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια γίνεται χαμός με τα εστιατόρια gourmet, τα οποία έχουν και κάτι από… sushi. Αυτό δεν συμβαίνει πουθενά στον κόσμο. Η ιαπωνική κουζίνα και το sushi έγιναν μόδα στη χώρα μας και πολλοί δημιουργούν εστιατόρια «πολυκουζίνας». Πουθενά στον κόσμο δεν υπάρχουν χώροι εστίασης των οποίων η κουζίνα σερβίρει γαλλικά, ιταλικά και μεσογειακά πιάτα, ενώ ταυτόχρονα υπάρχει και sushi μενού! Θεωρώ ότι με αυτήν τη μόδα της «πολυκουζίνας» έχουμε χάσει την μπάλα και πιστεύω ότι όσοι θέλουν να δοκιμάσουν τίμιο sushi υψηλών προδιαγραφών θα πάνε σε ένα εξειδικευμένο εστιατόριο, όπως το Nobu.
Οι προτάσεις που μου έχουν γίνει μέχρι τώρα δεν με ικανοποιούν. Είμαι όμως αισιόδοξος και έτοιμος για το καλύτερο.
Από τη Θεσσαλονίκη στην Μπελγκράβια
Βρέθηκα από τη Θεσσαλονίκη, όπου μεγάλωσα, στο Λονδίνο για να παρακολουθήσω σεμινάρια μαγειρικής και είμαι πραγματικά περήφανος για το γεγονός ότι κέρδισα το σημαντικό βραβείο «Advance», το No 1 στην υγιεινή τροφίμων. Το Λονδίνο είναι διαχρονικά μητρόπολη κορυφαίων εστιατορίων, όπως άλλωστε και η Νέα Υόρκη.
Αν ο Γκόρντον Ράμσεϊ δημιούργησε έναν μύθο γύρω από το όνομά του – υπερεκτιμημένος, πιστεύω, λόγω της τηλεοπτικής καριέρας του – εγώ αισθάνομαι μια χαρά για το γεγονός ότι εργάστηκα στο κλασικό εστιατόριο του ξενοδοχείου The Goring, στη γειτονιά Μπελγκράβια, δίπλα στο παλάτι του Μπάκιγχαμ. Το συγκεκριμένο εστιατόριο είναι διεθνώς γνωστό για την παραδοσιακή, αγγλική κουζίνα του. Ο σεφ του είχε εργαστεί για πολλά χρόνια στα Ανάκτορα και ήταν πραγματική μαγεία να μαθαίνεις κοντά του. Η δουλειά ήταν ιεροτελεστία. Η βασίλισσα Ελισάβετ επισκέπτεται εδώ και πολλά χρόνια το εστιατόριο για να απολαύσει τα πιάτα του.
Εχω ακούσει για τα μοδάτα, δημοφιλή και ακριβά εστιατόρια του Λονδίνου, όπως το Scott’s, με τα υπέροχα ψαρικά, το Wolseley και το Zuma. Οι οικονομικές μου δυνατότητες δεν μου επέτρεπαν ωστόσο να τα επισκεφθώ. Ισως αυτό συμβεί στο μέλλον, όταν θα έχω χοντρό πορτοφόλι.
Μου αρέσει η γαλλική κλασική κουζίνα και θαυμάζω τη δουλειά διακεκριμένων σεφ όπως ο Ζοέλ Ρομπυσόν. Αντίθετα η κουζίνα του El bulli και του Φεράν Αντριά με αφήνουν αδιάφορο. Δεν είμαι υπέρ της μοριακής κουζίνας, με τις χημείες και όλα τα σχετικά. Υπάρχουν ταβέρνες στην Ελλάδα που θέλουν να βάλουν πάνω από το κρέας αφρό από λεμόνι και δεν ξέρουν να φτιάξουν ένα κοκκινιστό ή αβγά τηγανητά. Η γαλλική κουζίνα είναι σπουδαία γιατί δεν συγχωρεί. Τα λάθη δεν διορθώνονται.
To ένστικτο, το σωστό μενού και οι γυναίκες
Η οικονομική κρίση κάνει καλό στους Ελληνες σε κάποιον βαθμό. Οι σωστοί επαγγελματίες, αυτοί που έχουν θέληση και όραμα, θα επιβιώσουν. Ισως και αυτοί που ρισκάρουν σε δύσκολες εποχές. Εγώ ρισκάρισα απίστευτα όταν εγκατέλειψα μια στρωμένη δουλειά στο Λονδίνο για να έρθω στην Ελλάδα με σκοπό να συμμετάσχω στο «Master Chef». Τελικά δεν έχασα. Στη ζωή μου με καθοδηγεί πάντα το ένστικτο. Λογική έτσι κι αλλιώς στις μέρες μας δεν υπάρχει. Αν θέλω να κάνω κάτι, θα το κάνω ακόμη και αν ο Θεός ο ίδιος είναι ενάντιος σε αυτό.
Αν έπρεπε να μαγειρέψω για τον καλοφαγά πρώην πρωθυπουργό κ. Κώστα Καραμανλή θα του ετοίμαζα ένα κοκκινιστό κοτόπουλο, με χαμηλά όμως λιπαρά. Στον πρωθυπουργό κ. Γιώργο Παπανδρέου θα έκανα πάλι κοκκινιστό κοτόπουλο, πικάντικο, με έντονη σάλτσα. Ο κ. Παπανδρέου θα μπορούσε να το αντέξει για μία και μοναδική φορά χωρίς να αισθανθεί τύψεις. Είναι τόσο fit άλλωστε.
Στο παρελθόν οι γυναίκες μού έριχναν πολλές χυλόπιτες. Απορούσα και εγώ με τις αποτυχίες μου στις γυναίκες. Μεγαλώνοντας κατάλαβα ότι στις περισσότερες αρέσουν οι άντρες με τα πολλά λεφτά, τα ακριβά αυτοκίνητα, τις πλατινένιες πιστωτικές κάρτες. Ισως και εγώ να χτυπούσα εκεί που δεν με έπαιρνε. Τώρα ΟΚ, υπάρχει έντονη κινητικότητα. Εντάξει, στα κοριτσάκια αρέσει η δημοσιότητα. Ερχονται και μου λένε ότι είμαι όμορφος και ότι θέλουν να πάμε βόλτα, ξέρεις, τα γνωστά. Είμαι όμως πολύ συγκρατημένος.
Μου αρέσουν μόνο οι μελαχρινές!
Δημοσιεύτηκε στο BHMAMEN, τεύχος 59, σελ. 82-85, Φεβρουάριος 2011.
