Tι κοινό έχουν άραγε τρεις ευειδείς νέοι που ποζάρουν στο ετοιµόρροπο µπαλκονάκι του πολυχώρου TAF; Αφενός κάνουν θέατρο, συγκεκριµένα σκηνοθετούν, και µάλιστα τα τελευταία έργα τους παίχτηκαν στο Φεστιβάλ Αθηνών, αποσπώντας πολύ θετικά σχόλια και ευνοϊκές κριτικές: «Γιοι και κόρες» ο 38χρονος Γιάννης Καλαβριανός, «Ερωφίλη 3» ο 39χρονος Σίµος Κακάλας και «Ο µικρός Εγιολφ» ο 25χρονος ∆ηµήτρης Καραντζάς, βενιαµίν της παρέας. Αφετέρου, µέσα από τις θεατρικές οµάδες τους, τη Sforaris για τον Καλαβριανό, τον Χώρο για τον Κακάλα και την Grasshopper για τον Καρατζά, καταθέτουν θεατρικές προτάσεις που διαφέρουν, αποδοµούν, κεντρίζουν, έχουν χιούµορ και ενίοτε προκαλούν.
Ματιές διαφορετικές, αλλά πολύ, µα πολύ, ιδιοσυγκρασιακές. Οπως η παρθενική εµφάνιση του Καλαβριανού στα θεατρικά δρώµενα µε το «Εγώ είµαι το Θείο Βρέφος», το 2006, το οποίο είχε προκαλέσει την οργή ορισµένων εύθικτων θρησκόληπτων. Οι κατάρες τους, όµως, δεν έπιασαν τόπο. Η οµάδα Sforaris είναι ακόµη εδώ, στήνει παραστάσεις από πρωτόλειο υλικό, το οποίο γράφει (ή συνθέτει ανατρέχοντας και σε άλλα κείµενα) ο Γιάννης Καλαβριανός (µεσαίος στη φωτογραφία). Πενία τέχνας κατεργάζεται: «Οταν ξεκινήσαµε ως οµάδα, δεν είχαµε τη δυνατότητα να πληρώνουµε δικαιώµατα για τα έργα. Εκ των πραγµάτων, λοιπόν, έπρεπε να οργανωθούµε µε βάση αυτά που έχουµε. Αισθάνοµαι σαν µεταποιητής και µου είναι δύσκολο πλέον να φανταστώ έναν κόσµο από το µηδέν, πάντα βρίσκοµαι κάπου και προσαρµόζοµαι» εξηγεί ο Καλαβριανός, ο οποίος, σηµειωτέον, ξεκίνησε να φοιτά στο εργαστήρι υποκριτικής της Πειραµατικής Σκηνής Θεσσαλονίκης προκειµένου να αποσυµπιέζει «την ένταση που προέκυπτε από τα µαθήµατα της Ιατρικής», στην οποία ήταν επίσης φοιτητής.
Ο Σίµος Κακάλας (αριστερά) φοίτησε όπως ο Καλαβριανός στην Πειραµατική Σκηνή, είναι αµφότεροι από τη Θεσσαλονίκη και επιµένουν και οι δύο ελληνικά: «Γκόλφω», «Ερωφίλη» και προσεχώς «Ορέστης». «∆εν έχω κάποιο κόλληµα» εξηγεί ο Κακάλας. «Απλώς τα συγκεκριµένα έργα είναι κοµµάτι ενός πρότζεκτ που έθεσε ως στόχο η οµάδα Χώρος: να διατρέξουµε τον κοινό άξονα που τα συνδέει, αυτό που θα µπορούσαµε να αποκαλέσουµε «θεατρική παράδοση στην Ελλάδα»». Ενδιάµεσα παρεµβλήθηκε το «Λιωµένο βούτυρο» του Σάκη Σερέφα, το οποίο απέφερε τα βραβεία Κάρολος Κουν και Μελίνα Μερκούρη στην οµάδα που αγαπά να εµβαθύνει στα έργα που ανεβάζει (εξού και το φετινό «Λιωµένο βούτυρο revisited» ή η τρίτη εκδοχή της «Ερωφίλης»), αλλά και να χρησιµοποιεί µάσκες. «Το πρόσωπό µας είναι η ταυτότητά µας. Η µάσκα, όµως, σου δίνει τη δυνατότητα να ενσαρκώσεις έναν χαρακτήρα χωρίς να σε περιορίζει η ηλικία σου το φύλο σου, το ποιος είσαι» εξηγεί ο Κακάλας.
Ο ∆ηµήτρης Καραντζάς (δεξιά) από την άλλη, δεν επιµένει απαραίτητα ελληνικά. «Τα σύγχρονα ελληνικά έργα δεν µε ενδιαφέρουν, µου φαίνονται ηµιτελή» θα πει. ∆εν αναφέρεται, βέβαια, στον «Οδυσσεβάχ» της Ξένιας Καλογεροπούλου, την παιδική παράσταση που σκηνοθέτησε µε µεγάλη επιτυχία τη χρονιά που µας πέρασε. Εξάλλου, χωρίς να το επιδιώκει, το παιδικό θέατρο µε κάποιον τρόπο τον καταδιώκει. Την ερχόµενη σεζόν θα σκηνοθετήσει για τη Λυρική Σκηνή την «Κοκκινοσκουφίτσα», µια «όπερα για παιδιά» που σίγουρα θα σπεύσουν να ευχαριστηθούν και πολλοί ενήλικοι. Οπως και ο Καλαβριανός, και ο Καραντζάς είναι «διπλοθεσίτης» στις σπουδές του. Φοιτητής, αλλά απ’ ό,τι προµηνύεται αιώνιος, στα ΜΜΕ, σπούδασε και υποκριτική στο «Εµπρός». Εννοείται ότι νίκησε το θέατρο. «Θαυµάζω τους ηθοποιούς, γιατί πρέπει να είναι πολύ ακριβείς, αλλά µου είναι πιο εύκολο να ζητάω από τους άλλους, εγώ δεν µπορώ να το κάνω. Με τη σκηνοθεσία, έχεις εσύ την τελική ευθύνη του θεάµατος που παρουσιάζεται στο κοινό».
∆ΕΙΤΕ ΠΡΟΣΕΧΩΣ
Η παράσταση «Γιοι και κόρες» θα ανέβει στο Bios από 22 Νοεµβρίου. Η «Ερωφίλη 3» περιόδευσε στην Ελλάδα από το τέλος Αυγούστου. «Ο µικρός Εγιολφ» του Ερρίκου Ιψεν θα ανέβει στη Μικρή Πόρτα από τις 20 Σεπτεµβρίου.
