Οι Bokomolech εμφανίστηκαν από το πουθενά το 1995 και με το εμβληματικό για την ελληνική αγγλόφωνη σκηνή, Χero, κέρδισαν κατευθείαν τους μουσικόφιλους και τον Τύπο και μπήκαν στην ελίτ της ελληνικής ανεξάρτητης μουσικής. Η μελωδικότητα και ο κιθαριστικός θόρυβος των κομματιών τους ήταν τα μεγάλα τους ατού και το όπλο ήταν το ότι ήξεραν να γράφουν ωραία σουξέ για το indie κοινό. Στη συνέχεια συνεργάστηκαν για δύο κυκλοφορίες με τον μεγάλο παραγωγό Steve Albini και έδωσαν πολλές συναυλίες σε Ελλάδα και εξωτερικό. Δεκαεπτά χρόνια μετά το πρώτο τους άλμπουμ και εννιά μετά την τελευταία τους δισκογραφική προσπάθεια το Exit (trance), οι Bokomolech επιστρέφουν στη δισκογραφία, βγάζοντας το Mass Vulture από την Πατρινή ανεξάρτητη δισκογραφική Inner Ear. Το Mass Vulture είναι ένας ωραίος δίσκος που πατά λίγο στο σήμερα και πολύ στο χτες – τόσο πολύ που αν κυκλοφορούσε δέκα χρόνια πριν θα θεωρούνταν κλασικός. Τώρα απολαμβάνουν την επιτυχία του τελευταίου τους άλμπουμ και καταστρώνουν τα επόμενα τους σχέδια που περιλαμβάνουν τις λέξεις: «πολλές συναυλίες» και «επόμενος δίσκος».

Ποιο είναι το συναίσθημα του «μπαίνω στο στούντιο και γράφω καινούριο δίσκο»;

Κάθε φορά, η περίοδος αυτή των ηχογραφήσεων είναι μοναδική και ιδιαίτερα φορτισμένη, πάντα θετικά. Στη δική μας περίπτωση, το γεγονός ότι όταν μπαίνουμε στο στούντιο κουβαλάμε μαζί μας κατά βάση ιδέες, λογικές και όχι έτοιμα, ολοκληρωμένα κομμάτια, κάνει την όλη διαδικασία ακόμα πιο προκλητική. Στο τελευταίο άλμπουμ, το Mass Vulture, υπήρχε άλλος ένας παράγοντας που διαφοροποίησε αυτήν από τις προηγούμενες, η ύπαρξη των δύο νεότερων μελών του γκρουπ.

Πόσο ικανοποιημένοι είστε από το αποτέλεσμα;

Το αποτέλεσμα είναι αναμενόμενο να μας ικανοποιεί, όπως συνέβαινε βέβαια και τις προηγούμενες φορές, όποτε το ηχογραφημένο υλικό έφτασε μέχρι το τελικό στάδιο της κυκλοφορίας. Για να έρθουμε σε αυτό το σημείο, σημαίνει ότι τα κομμάτια που τελικά επιλέγονται, γιατί συνήθως υπάρχουν ηχογραφημένα και ενίοτε ολοκληρωμένα τραγούδια που δε φτάνουν τελικά μέχρι την κυκλοφορία, έχουν αγγίξει το επιθυμητό επίπεδο. Στο συγκεκριμένο άλμπουμ αξίζει να αναφερθούμε βέβαια και στο ότι αναλάβαμε οι ίδιοι εξ’ ολοκλήρου την παραγωγή και έτσι νιώθουμε ότι το αποτέλεσμα είναι ακόμα περισσότερο «δικό μας» από ότι άλλοτε.

Γιατί αργήσατε τόσο πολύ καιρό να γράψετε καινούρια μουσική;

Αυτό δεν ισχύει ακριβώς. Όλα τα προηγούμενα χρόνια γίνονταν τακτικά πρόβες, πραγματοποιούνταν επιλεγμένες εμφανίσεις και γράφονταν συνεχώς νέα κομμάτια. Κάποια από αυτά δεν έφτασαν βέβαια μέχρι το στάδιο της ηχογράφησης, αλλά ταυτόχρονα, πολλά από τα τραγούδια που περιλαμβάνονται στο Mass Vulture βασίζονται σε ιδέες που δουλεύονταν για πολλά χρόνια.

Πόσο είδατε να αλλάζουν τα πράγματα στην περίοδο που ήσασταν ανενεργοί;

Συνεχίζοντας από πριν και διευκρινίζοντας ότι οι Bokomolech ουδέποτε διέκοψαν την πορεία τους, θα λέγαμε ίσως ότι αυτή η «δισκογραφική ανάπαυλα» μπορεί και να αποτελεί μέρος της γενικότερης μερικής «αποσύνθεσης» της μουσικής σκηνής των 00s που θέλουμε να πιστεύουμε ότι αποτελεί μία παρένθεση και που βλέπουμε ότι έχει ήδη οδηγήσει σε μια πολύ υποσχόμενη, δημιουργικά, δεκαετία.

Τι μουσική ακούτε σήμερα;

Μερικές επιλογές που εκφράζουν κάποιους αποσπασματικά: Sharon van Etten – Tramp, Shabazz Palaces – Black Up, PNDC & Housework – Nothing In The Sky, Kelli Rudick, Wild Flag, The Corin Tucker Band, Dark Dark Dark, The Music Tapes, Amanda Palmer, The Octopus Project, Deerhoof, China Woman, κυκλοφορίες από την Tzadik Records του John Zorn και πολλά άλλα.

O κόσμος αντιμετώπισε πολύ θερμά την επιστροφή σας. Το περιμένατε;

Μέχρι τώρα έχουμε δεχθεί πραγματικά πολύ θερμή υποδοχή, τόσο από τους γνωστούς και φίλους μας, όσο και από το κοινό και τον τύπο. Η αλήθεια είναι ότι τον τελευταίο καιρό πριν από την κυκλοφορία, όταν πια αυτή είχε ανακοινωθεί, συνειδητοποιήσαμε ότι υπάρχει τόσο ένας ισχυρός πυρήνας από παλιούς και νεότερους ακροατές μας, όσο και ένας αρκετά ευρύς, τόσο μουσικά όσο και ηλικιακά, κύκλος που ανέμενε, κάποιες φορές «φανατικά», αυτή μας την «επιστροφή». Από την κυκλοφορία δε και μετά, είδαμε αυτόν το κύκλο να διευρύνεται, αλλά και να εκφράζεται με έντονο συναισθηματισμό, είτε προσωπικά είτε δημόσια, κάτι που τελικά αποτελεί και τη μεγαλύτερη ικανοποίηση για εμάς.

Την ελληνική αγγλόφωνη σκηνή του σήμερα την παρακολουθείτε; Ποιους ξεχωρίζετε;

Την παρακολουθούμε αρκετά, άλλοι πολύ και μερικοί λιγότερο. Ενδεικτικά αναφέρουμε μερικούς: Drog_A_tek, Gravitysays_I, Electric Litany, 2L8, Baby Guru, Bazooka, The Boy, Αγγελάκα.

Πόσο πιο δύσκολη έχει γίνει η ζωή σας από την κρίση;

Σίγουρα έχουμε επηρεαστεί όλοι από αυτή την κατάσταση, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό. Είμαστε όλοι εργαζόμενοι, κάποιοι με οικογένεια και παιδιά και έτσι ζούμε από πρώτο χέρι τις επιπτώσεις αυτής της πολιτικής, κοινωνικής αλλά και πρακτικά οικονομικής κατάρρευσης. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι θα βγούμε από αυτήν υγιείς και, αν το δούμε κάπως θετικά, «πλουσιότεροι» ως προς τις απαιτήσεις μας από τη ζωή.

Τι καθορίζει τον ήχο σας;

Ως συγκρότημα, λειτουργούμε σαν μία δεμένη ομάδα, συνθέτουμε πάντα διαδραστικά και πολλές φορές ανάλογα με τη ψυχολογική και συναισθηματική κατάστασή μας. Περνάμε πάντα με μεγάλη ειλικρίνεια αυτό που θέλουμε στη μουσική μας, ελπίζοντας πάντα ότι θα υπάρξει το κατάλληλο κοινό που θα αντιληφθεί αυτά που έχουμε να πούμε και που θα δεθεί συναισθηματικά με το περιεχόμενο της μουσικής μας. Το ότι η μουσική μας βρίσκει στην άλλη άκρη έντονη και ιδιαίτερα συναισθηματική ανταπόκριση αποτελεί ίσως το σημαντικότερο κίνητρο για να συνεχίσουμε να το κάνουμε.

Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;

Προς το παρόν κατά βάση «απολαμβάνουμε» τη νέα μας κυκλοφορία, οργανώνοντας τις επερχόμενες εμφανίσεις μας για το επόμενο διάστημα. Πέρα από αυτό όμως, το συγκρότημα βρίσκεται συνεχώς σε δημιουργική πορεία και δε λείπει από τις σκέψεις μας η επόμενη δουλειά, που ελπίζουμε ότι δε θα αργήσει όσο η τελευταία.

ΟιBokomolechείναιοι:

Δημήτρης Ιωάννου, Βλάσης Καραγιάννης, Χριστίνα Κασσεσιάν, Λίλα Κατερινάκη, Τάσος Πρωτόπαπας, Κώστας Ραγκούσης.

Το Mass Vulture κυκλοφορεί από την Inner Ear.