«Πού θα τσικνίσουμε εφέτος;» ρώτησε το αγαπημένο μου έτερον ήμισυ που αρέσκεται στον έγκαιρο προγραμματισμό και εγώ που δεν είχα συνειδητοποιήσει πόσο γρήγορα είναι εφέτος το Πάσχα και φυσικά οι Απόκριες την κοίταξα απορημένος. Ωστόσο, η απάντηση στο ερώτημά της μου ήρθε εντελώς αβίαστα: «Στον Καραβίτη, φυσικά! Πού αλλού;».
Πρέπει να ομολογήσω ότι εξαιτίας των ταξιδιών μου τα τελευταία δύο χρόνια δεν έχουμε περάσει Τσικνοπέμπτη στην Ελλάδα, αλλά θεώρησα το ερώτημα της συζύγου μου εντελώς περιττό. Από φοιτητές περνάμε τις Τσικνοπέμπτες στην ιστορική ταβέρνα του Παγκρατίου που κοντεύει πια τα ενενήντα! Και όχι μόνο τις Τσικνοπέμπτες: ο κήπος του τα καλοκαίρια σε κάνει να ξεχνάς ότι σε δευτερόλεπτα είσαι στο άγαλμα του Τρούμαν και στην πολύβουη λεωφόρο Β.Κωνσταντίνου, ενώ τους χειμώνες η χαμηλοτάβανη σάλα με τη χαρακτηριστική σειρά των κρασοβάρελων σε μεταφέρει σε μια Αθήνα που γνωρίζουμε από τις διηγήσεις των γονιών και των παππούδων μας. «Εξοχή ήταν ο Ευαγγελισμός το 1926 που άρχισε να δέχεται τους πελάτες της η ταβέρνα εδώ στο Βατραχονήσι» μου είχε διηγηθεί ένας ηλικιωμένος θαμώνας όταν νεαρός είχα αρχίσει να συχνάζω κι εγώ στο αγαπημένο στέκι πολιτικών και διανοουμένων. «Το Βατραχονήσι;» είχα ρωτήσει, για να πάρω την εξής απάντηση: «Ναι, έτσι έλεγαν την περιοχή εδώ και δεν απείχε πολύ από αυτό που υπαινίσσεται το όνομα. Σκέψου ότι τότε ο Ιλισός είχε ακόμη πολύ νερό και όταν ξεχείλιζε δημιουργούσε νησίδες. Φυσικά τότε αφθονούσαν και οι βάτραχοι και… να το το όνομα». Τέτοιες και άλλες ιστορίες έχω ακούσει στου Καραβίτη, όπου οι παρέες εύκολα ενώνονται, οι συζητήσεις ανάβουν και τα τραγούδια ξεκινούν εύκολα και αβίαστα. Και είναι ακριβώς για αυτή την ατμόσφαιρα παλιάς Αθήνας που επιμένουμε να ψηφίζουμε Καραβίτη κάθε Τσικνοπέμπτη. Φυσικά και για το φαγητό του. Βλέπετε, οι αδελφοί Λινάρδου (που, αξίζει να σημειωθεί, γεννήθηκαν στο πίσω τμήμα της ταβέρνας που ήταν ακόμη σπίτι τους) έχουν κάνει τη σοφή επιλογή ο κατάλογός τους να είναι τόσο μεγάλος όσο να μπορούν να τον υπηρετήσουν με συνέπεια. Ο,τι φάτε εδώ θα είναι τίμιο και καλομαγειρεμένο: τα κρέατα αριστοτεχνικά ψημένα, οι πατάτες σπιτικές, οι μεζέδες σκέτη απόλαυση. Συνδυάστε τα τηγανητά κολοκυθάκια τους με τη σπάνια τυροκαυτερή τους και μη φύγετε χωρίς να παραγγείλετε τα διάσημα κεφτεδάκια τους (τραγανά απ’ έξω και μαλακά μέσα) και τον μπεκρή μεζέ. Φυσικά θα τα συνοδεύσετε όλα με το κρασί του καταστήματος. Και αν είστε τυχεροί μπορεί κάποιος να αρχίσει το τραγούδι… {{{ moto }}}
*Δημοσιεύθηκε στο BΗΜΑ GOURMET την Κυριακή 8 Φεβρουαρίου 2015.
