Μαζευτήκαμε μια μεγάλη παρέα παλιών συμφοιτητών και αποφασίσαμε να πάμε στον «Θαλασσινό» στις Τζιτζιφιές για ψάρια και μεζέδες. Ενθυμούμαι πως η πρώτη φορά που πέρασα την πόρτα του ήταν το 1989. Τότε στους γύρω δρόμους συναντούσες τα άλογα του γειτονικού ιπποδρόμου να κάνουν βόλτες επιστρέφοντας από τον πεταλωτή τους. Δύσκολα μπορούσε να επιλέξει κάποιος την περιοχή για να ανοίξει εστιατόριο. Αλλά η Ντίνα και ο Γιώργος Λουκής πήγαν κόντρα στο ρεύμα και δικαιώθηκαν. Δεν υπάρχουν πολλά εστιατόρια-σταθερές αξίες.
Μετά τον σεφ Γιάννη Καβαλάρη, που χάραξε πολίτικη κατεύθυνση όντας Πολίτης και ο ίδιος, την κουζίνα του «Θαλασσινού» έχει αναλάβει ο Ξενοφώντας Κατσιμαγκλής, τον οποίο παρακολουθούσαμε να ετοιμάζει τα πιάτα του πάνω στον πάγκο, μπροστά στα μάτια μας. Δίπλα, στη στόφα, ψηνόταν ψωμί. {{{ moto }}}
Πήραμε μια ποικιλία από αλίπαστα της οικογένειας Πασχαλίδη από την Κομοτηνή, συνεχίσαμε με καρπάτσιο λαβράκι, μπρουσκέτες με μύδια τηγανητά, όστρακα, μανιτάρια στο μαντέμι με δενδρολίβανο, πατατούλες στον ξυλόφουρνο με πούδρα από αβγοτάραχο, χταπόδι με μέλι και καραμελωμένα κρεμμύδια, γαριδοσαλάτα, γαύρο και σαρδέλα στα κάρβουνα με μπούκοβο και χονδρό αλάτι, σκορδοπιτάκια με γαρίδες. Ακολούθησε μια μακαρονάδα με σουπιά ψημένη στο μελάνι της που έφερνε στη μύτη όλα τα αρώματα της θάλασσας. Επειτα ήρθε μια ποικιλία από ψάρια, ολόφρεσκα, από τη Μάνη, ψημένα με μαεστρία έτσι ώστε να μείνουν ζουμερά από μέσα και κρουστά εξωτερικά.
Ξέρω τι θα σκέφτεστε, αλλά σας διαβεβαιώ ότι οι τιμές στον «Θαλασσινό» φαίνεται πως έμειναν ίδιες από τότε που άνοιξε! Αφήστε που στην πραγματικότητα είχαμε χορτάσει ήδη με τους ψαρομεζέδες. Πάντως αυτό δεν μας εμπόδισε να γλυκαθούμε προτού φύγουμε. Πήραμε κυδώνι ψητό με κρέμα γιαουρτιού και ένα κιουνεφέ με παγωτό καϊμάκι εξαιρετικό.
*Δημοσιεύθηκε στο BΗΜΑ GOURMET την Κυριακή 9 Μαρτίου 2014.
