Mε «καθοδηγητή» και βασικό σύμβουλο τον Μάρκους Γουέρινγκ, σεφ βραβευμένο με αστέρια Michelin και παρουσιαστή της πετυχημένης εκπομπής του BBC «Master Chef», η ταινία «Ο σεφ που έπαιζε με τη φωτιά» του Τζον Γουέλς ρίχνει μια κλεφτή ματιά στο περιβόητο (αλλά κρυμμένο από το ευρύ κοινό) παρασκήνιο των διάσημων εστιατορίων.
Το ότι είσαι ένας από τους πιο εμπνευσμένους σεφ της γενιάς σου δεν σημαίνει τίποτε αν δεν έχεις αυτοέλεγχο και στυλ, μας λέει το φιλμ που εστιάζει στην περίπτωση του Αμερικανού Ανταμ Τζόουνς (Μπράντλεϊ Κούπερ), ο οποίος, παρά τα δύο αστέρια Michelin που έχει κατακτήσει, ως και στη φυλακή βρέθηκε καταδικασμένος από τα πάθη του. Αλαζόνας, νάρκισσος και απελπιστικά αυτοκαταστροφικός, ο Ανταμ αναζητεί την τελευταία ευκαιρία του στη μεγαλούπολη του Λονδίνου, όπου μεγάλοι σεφ δημιουργούν γεύσεις τού αύριο με την ώθηση που τους δίνει η απόλυτη αφοσίωση στην τέχνη τους αλλά και η φιλοδοξία να πρωτοπορήσουν. Η τελευταία ευκαιρία μεταφράζεται σε ένα τρίτο αστέρι Michelin.
Η ταινία διαχειρίζεται πολύ καλά ένα χαρακτηριστικό της εποχής μας: την ανάδειξη του φαγητού σε lifestyle εμμονή που μπορεί ακόμη και να αποθεωθεί από τους λεγόμενους foodies (λάτρεις των γκουρμέ γεύσεων). Και, ναι, μας θυμίζει ότι οι σεφ μπορούν να χαρίσουν μοναδικές στιγμές οπτικής και γευστικής απόλαυσης, ανταγωνιζόμενοι πλέον τους μουσικούς και κινηματογραφικούς αστέρες σε διασημότητα.
Ενδιαφέρον όμως έχει και η ερμηνεία του Κούπερ που έχτισε τον ρόλο του μελετώντας σχολαστικά όχι μόνον τον Γουέρινγκ αλλά και διάσημους σεφ όπως ο Μάρκο Πιερ Γουάιτ, ο Γκόρντον Ράμσεϊ και η Κλερ Σμάιθ. Ο ίδιος ο ηθοποιός άλλωστε παραδέχθηκε ότι δεν ξεκίνησε από το μηδέν, αφού η σχέση του με το φαγητό ήταν κάτι παραπάνω από στενή: «Οταν ήμουν παιδί, μαγείρευα με τη γιαγιά μου συχνά. Καταγόμαστε από την Ιταλία, οπότε το μαγείρεμα ήταν μεγάλο κομμάτι της καθημερινότητάς μας. Μιλούσαμε για το τι θα φάμε, για το τι φάγαμε μόλις και για το τι θα βάζαμε στο ψυγείο για να φάμε την επόμενη μέρα! Η κουζίνα ήταν το επίκεντρο όλης της δράσης. Ολα συνέβαιναν εκεί: οι καβγάδες, τα αστεία, όλη μας η ζωή. Τώρα, το να περιτριγυρίζομαι από τόσο φαγητό μού είναι πολύ οικείο, μου θυμίζει την παιδική μου ηλικία».
*Δημοσιεύθηκε στο BΗΜΑ GOURMET την Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2015.
