Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
Πράσινα και εαρινά είναι όλα γύρω μας. Αναρωτιέμαι πώς θα βίωνε κάποιος αυτή την εποχή εάν δεν υπήρχαν οι μυρωδιές. Τι είναι το Πάσχα χωρίς το άρωμα του τσουρεκιού, πώς ξυπνάς ένα ανοιξιάτικο πρωινό όταν τα αχνιστά συννεφάκια του καφέ δεν σου γαργαλούν τη μύτη, γιατί να βγεις βόλτα εάν δεν πλημμυρίζεις ευδαιμονία καθώς περνάς δίπλα σε ανθισμένους κήπους; Νομίζω πως τα αρώματα κάνουν τους ανθρώπους να θυμούνται, να αισθάνονται και να ονειρεύονται. Και με τη δριμεία μυρωδιά του ξιδιού στις φακές της Μ. Παρασκευής να προσδοκούν την ανάσταση, την ανάταση και την ανανέωση. Με μια βαθιά εισπνοή κλείνω μέσα μου την άνοιξη και ανοίγομαι σε νέες εμπειρίες και γεύσεις.
Η Σοφία, η Ελένη και η Γιώτα είναι φίλες από παλιά αλλά η ιδέα για τα τσάγια Oreanthi (www.oreanthi.com) τούς ήρθε πριν από περίπου ενάμιση χρόνο, όταν αποφάσισαν να φτιάξουν κάτι νέο με άρωμα ελληνικό. Αρχισαν λοιπόν την παραγωγή αφεψημάτων με τοπικά βότανα και λουλούδια και με τη βοήθεια ενός ειδικού στις μείξεις δημιούργησαν μια συλλογή από πέντε γευστικά χαρμάνια. Από το Energy, το Relax, το Detox, το Light+Lean και το Harmony, προτιμώ το πρώτο, με φύλλα ελιάς, τσάι του βουνού, ροδοπέταλα και λουίζα, ίσως γιατί εκεί κατά το απόγευμα με τονώνει ευχάριστα.
Την ίδια ώρα θέλω κι ένα σνακ. Δοκίμασα λοιπόν το κέιλ, δηλαδή τη λαχανίδα, της Troo Food Liberation (www.troofoodliberation.com), η οποία είναι μια κολεκτίβα ατόμων με την ίδια φιλοσοφία και στάση ζωής σχετικά με τη διατροφή και πώς αυτή μας επηρεάζει σε όλα τα επίπεδα. Είναι υπέρμαχοι της ωμοφαγίας και στην κουζίνα τους δεν χρησιμοποιούν καμιά επεξεργασμένη τροφή. Δεν μαγειρεύουν τίποτε πάνω από τους 48° C έτσι ώστε τα τρόφιμα να μη χάνουν κανένα από τα θρεπτικά τους στοιχεία. Διοργανώνουν σεμινάρια πάνω στην ιδέα «ένας άλλος τρόπος να τρέφεσαι» και από το εργαστήριο της Troο Food βγαίνουν ενδιαφέροντα πράγματα. Η λαχανίδα λοιπόν, σε μορφή σνακ, μου άρεσε πολύ έτσι όπως μπλέκεται με ωμά κάσιους, ελαιόλαδο από τη Μεσσηνία, ροζ ορυκτό αλάτι και ηλιόσπορους.
Σε ένα άλλο αρωματικό διάλειμμα, ωστόσο, πήγα στο ζαχαροπλαστείο Φύσις. Εδώ το τσουρέκι φτιάχνεται με βιολογικό αλεύρι χωρίς διογκωτικές ύλες και για να φουσκώσει μένει πολλές ώρες στη στόφα. Αφράτο, με πλούσια αρώματα από μαστίχα και μαχλέπι, σου ανοίγει την ψυχή και είναι πολύ πολύ νόστιμο, όπως και τα χειροποίητα πασχαλινά κουλουράκια, με βιολογικό μέλι και γάλα, τα οποία υπάρχουν και σε άλλες εκδοχές, χωρίς ζάχαρη, αλλά και χωρίς γλουτένη. Πήρα και ένα σοκολατένιο αβγό για το παιδί που κρύβω μέσα μου.
Μια γερή δόση αρωμάτων πήρα και στην αγορά της Αθηνάς. Περνώντας από Το Παντοπωλείον της Μεσογειακής Διατροφής ανακάλυψα μια ιδιαίτερη κέτσαπ. Φτιάχνεται από τη ΥΙΑΜ (yiam.gr) και είναι η ελληνική απάντηση στην αμερικανική κατακόκκινη κέτσαπ. Περιέχει πράσινες άγουρες ντομάτες, πιπερόριζα, κόλιαντρο, βαλσαμικό ξίδι, πράσινο πιπέρι και ελαιόλαδο. Ταιριάζει με όλα τα κρεατικά της σχάρας, στα τηγανητά καλαμαράκια απογειώνεται, σε σάντουιτς με αλλαντικά δίνει άλλη διάσταση και είναι ωραίο ντιπ για νάτσος.
Καθώς ήμουν στη γειτονιά του κέντρου, πέρασα και από τον Λουμίδη και ανακάλυψα ένα δικό του λικέρ καφέ. Εχει λεπτό άρωμα καφέ και μεστή γεύση, και είναι θαυμάσιο επιδόρπιο σερβιρισμένο μαζί με πάγο. Σπάει αμέσως τη λιπαρότητα του φαγητού και τελειώνει το δείπνο με φινέτσα. Λικεράκι και καφεδάκι μαζί δηλαδή. Στην υγειά μας και να ’χουμε μια μυρωδάτη Ανάσταση.
*Δημοσιεύθηκε στο BΗΜΑ GOURMET την Κυριακή 5 Απριλίου 2015.
