Συγκινήθηκα πολύ όταν μια κοινότητα αποφάσισε να μου δώσει μια αναμνηστική πλακέτα με την επιγραφή «Τιμής ένεκεν για την προσφορά του στην κρητική κουζίνα». Μια πλακέτα βαριά, αν σκεφτεί κανείς ότι προέρχεται από το κατεξοχήν γαστρονομικό χωριό της Κρήτης, την Κριτσά.

Ταξιδεύοντας στη Γαλλία, θα δει κανείς στην είσοδο μερικών χωριών μια τουριστική ταμπέλα «Γαστρονομικό Χωριό», γιατί εκεί υπάρχει ένα σπουδαίο εστιατόριο. Γιατί όχι στην Κριτσά και στον Κρουστά, όπου όλες οι γυναίκες που γνωρίζω είναι χρυσοχέρες; Οπου και να έχω φάει, τι σε ταβέρνα, τι σε σπίτια, ήταν καταπληκτικά. Το εφτάζυμο είναι πραγματικά το καλύτερο ψωμί σε όλη την Κρήτη, την άψογη τεχνική που χρειάζεται θα τη ζήλευε και ο καλύτερος boulanger (φούρναρης) της Γαλλίας. Να μιλήσω για τις μυζηθρόπιτες, τη σοφεγάδα, τους χοχλιούς, το αρνάκι με το σταμναγκάθι, τις αγκινάρες, τους γεμιστούς ανθούς; Υπόκλιση των απανταχού γευσιγνωστών μπροστά σε αυτή την τέλεια απλότητα.

Εμαθα τη μαγειρική στη Σχολή Τουριστικών Επαγγελμάτων της Αθήνας, έπειτα στη Γαλλία, αλλά θεωρώ τυχερό τον εαυτό μου επειδή, όταν γύρισα από το εξωτερικό, ήρθα στον Αγιο Νικόλαο και γνώρισα αυτές τις γυναίκες από την Κριτσά και τον Κρουστά, (αναφέρω ειδικά τη Μαρία). Αρχισαν να με μυούν στα μυστικά της κρητικής κουζίνας και των άγριων χόρτων, τα όποια αγάπησα. Οταν επέστρεψα στην Αθήνα, τα είχα πια υιοθετήσει στη μαγειρική μου. Αναγνωρίστηκα και πήρα πολλές διακρίσεις επειδή όλος αυτός ο θησαυρός με βοήθησε να βρω την προσωπικότητά μου σαν σεφ. Τα χόρτα έγιναν μόδα, άρχισαν να καλλιεργούνται και χαίρομαι που τα φώτα της δημοσιότητας στράφηκαν στην ελληνική κουζίνα και ειδικά στην κρητική. Παραμένω σταθερός στην αξία των βοτάνων και των άγριων χόρτων της Κρήτης, παρά τις κατά καιρούς μόδες της Fusion Cuisine, της μοριακής γαστρονομίας ή του σούσι. Και απαντώ σε αυτούς που λένε πως η ελληνική κουζίνα έγινε μόδα: όχι, δεν είναι μόδα, αντιθέτως, οι μόδες έρχονται κατά καιρούς στην ελληνική κουζίνα.

Παρόλο που η καταγωγή μου δεν είναι από την Κρήτη, όπως πιστεύουν πολλοί, αλλά από τη Μικρά Ασία, θεωρώ ότι «μαγειρικά» είμαι Κρητικός.

Ευχαριστώ Κρήτη, ευχαριστώ Κριτσά!