Φωτογραφίες: Stefan Maria Rother

Ηχηρή η παρουσία του 40χρονου έλληνα διεθνούς εικαστικού Ayis Zita στην πρόσφατη Κölner Liste της Κολωνίας (τη νεοφώτιστη φουάρ σύγχρονης τέχνης με έμφαση στην «ανακάλυψη νέων ταλέντων», που πλασάρεται ως το αδελφάκι της πιο στιβαρής Art Cologne, της παλαιότερης στον κόσμο· πραγματοποιούνται τις ίδιες ακριβώς ημέρες). Στην έκθεσή του με τίτλο «broken», επτά έργα (τρεις κατασκευές από γυαλί ή ξύλο και τέσσερις πίνακες που αλληλοσυμπληρώνονται) αντανακλούν ένα άκρως οικείο στα καθ’ ημάς zeitgeist. «Η έκθεση περιστρέφεται γύρω από την έννοια της θραύσης» λέει ο ίδιος στο BΗΜΑgazino. «Μια έννοια που έχει ευθεία αναφορά σε αυτό που περνάει η χώρα τα τελευταία επτά χρόνια. Ευθεία αναφορά υπάρχει και στα ίδια τα έργα, π.χ. δύο κατασκευές φτιαγμένες με θραυσμένο γυαλί, οι οποίες παραπέμπουν ευθέως σε σπασμένες τζαμαρίες, σπασμένες λάμπες, σπασμένα πιάτα που δεν έχουν φαγητό κ.ο.κ. Αλλά και οι τέσσερις ελαιογραφίες της έκθεσης, οι οποίες έχουν, αν θέλετε, μια πιο μεταφορική σύνδεση με το «σπάσιμο», με την έννοια του σπασμένου εγώ, της σπασμένης ταυτότητας».

Δίπλα, όμως, στην έννοια της θρυμματισμένης ταυτότητας, έρχεται και η ελπίδα της αναγέννησης, της επανασυγκόλλησης των θραυσμάτων. «Καταγράφοντας τις θραύσεις που βλέπω σ’ εμένα και έξω από μένα», τονίζει ο καλλιτέχνης που ζει στη μνημονιακή Αθήνα του 2016, «πηγαίνω στη συνέχεια σε ένα δεύτερο επίπεδο: «Τι κάνω με αυτές τις θραύσεις;»». Κάπου εκεί υπεισήλθε και το kintsugi, η αρχαία ιαπωνική τέχνη της επιδιόρθωσης κεραμικών σκευών (πιάτων, ποτηριών κ.τ.λ.) με ένα μείγμα από χρυσό, λευκόχρυσο και ρητίνη, έτσι ώστε να αναγεννηθούν (κάτι απόλυτα ασύμβατο με τη σημερινή κουλτούρα της μιας χρήσης: οτιδήποτε παρουσιάσει την παραμικρή ρωγμή πετιέται σαν σκουπίδι). «Παρότι η δουλειά μου είναι επηρεασμένη εδώ και χρόνια από πολλές εκφράσεις της Ιαπωνίας (μεταξύ αυτών και από τις πολεμικές τέχνες), το kintsugi ήταν κάτι που συνάντησα τυχαία μέσα από ένα share που μου έκανε ένας φίλος στο Facebook!» εξηγεί ο ίδιος. «Με κατέπληξε πόσο όλο αυτό συνέπιπτε με τη δική μου ενασχόληση με την έννοια του re-purposing (επανοηματοδοτείν). Η καταπληκτική αυτή μορφή ιαπωνικής τέχνης αγκαλιάζει τη θραύση και προσπαθεί να τη μεταποιήσει σε κάτι καινούργιο. Η ρωγμή και το σπάσιμο δεν συνεπάγονται το τέλος. Αντίθετα, μπορούν να σημαίνουν μια νέα αρχή, μια νέα χρήση, μια νέα κατεύθυνση».
Η έννοια της θραύσης διεισδύει αναπόφευκτα και στην επικοινωνία. Οπως σημειώνεται στην ιστοσελίδα της έκθεσης, ο Αyis Zita «οραματίζεται την επιστροφή στην ωμή, την αληθινή επικοινωνία και έκφραση, ως μέσο για το κτίσιμο καθαρών, άμεσων διαπροσωπικών σχέσεων σε ευθεία αντίθεση με την «comfort zone» των μέσων κοινωνικής δικτύωσης». Για το άμεσο μέλλον, ο 40χρονος εικαστικός (μεταξύ άλλων, με αρχιτεκτονικές σπουδές στην Αrchitectural Association του Λονδίνου, όπου είχε και μια μίνι αλλά μεστή θητεία δίπλα στη Ζάχα Χαντίντ, την οποία περιγράφει ως «γυναίκα που δεν σταματούσε ποτέ») έχει φορτωμένο πρόγραμμα. Μετά την επιτυχία της Κölner Liste (που εφέτος συγκέντρωσε 10.000 επισκέπτες), ετοιμάζεται τον ερχόμενο Σεπτέμβριο για την Berliner Liste 2016 (σε ένα κοινό booth με τη φιλανδή φωτογράφο Ανουσκα ντελ Μάσο) και τον Νοέμβριο για το Affordable Art Fair Hamburg 2016.
Η ατομική έκθεση «broken» του Αyis Zita (www.ayiszita.net) στην Kölner Liste 2016 πραγματοποιήθηκε με τη χορηγία της Aegean Airlines.

* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 5 Ιουνίου 2016

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ