Οι Ταλιμπάν των Αθηνών

Oταν ο ISIS ανατινάσσει την Παλμύρα ή όταν οι Ταλιμπάν του Αφγανιστάν ισοπεδώνουν τα μνημεία του Βούδα, το γεγονός δεν είναι απλώς μια πράξη απόρριψης της Ιστορίας και του παρελθόντος. Δεν είναι ένα επεισόδιο φρενίτιδας κάποιων βάνδαλων και απολίτιστων. Είναι κάτι βαθύτερο και ισχυρότερο. Είναι μια κεντρική πολιτική πράξη, ιδιαίτερα επεξεργασμένη, που στόχο έχει να καταδείξει πως μια νέα εξουσία είναι τόσο εύρωστη και ισχυρή, που μπορεί να διαλύσει σαν οδοστρωτήρας όλα τα προγενέστερα σύμβολα της ισχύος. Το νόημα της καταστροφής και της δολιοφθοράς είναι πολιτικό. Αποκρυσταλλώνει την επιβολή μιας νέας τάξης πραγμάτων. Η παραδειγματική καταστροφή όσων συμβόλων ενσωματώνουν το προηγούμενο πλέγμα εξουσίας με τις ηθικές, τις ιδεολογικές και τις αισθητικές του συντεταγμένες είναι προϋπόθεση για να επιβληθεί ένα νέο δόγμα. Και με τον ίδιο τρόπο πρέπει να ερμηνευθεί όχι μόνο η απαξίωση του δημοσίου χώρου σχεδόν σε όλο το (τριτοκοσμικό πλέον) κέντρο της Αθήνας, όχι απλώς η θραύση αγαλμάτων και η μαζική εξαφάνιση προτομών, αλλά ακόμη και μια επιδεικτική παρανομία όπως το τσιγαράκι του υπουργού Πολάκη. Oλα εντάσσονται στην ομόθυμη επιθυμία πολλών ετερόκλητων ακραίων να «πείσουν» το άνευρο, άμορφο και πεπλανημένο πλήθος πως όλα αυτά που ήξερε ως συντεταγμένες και ως παραδοχές του μεταπολεμικού αστικού προτύπου δεν έχουν πια καμία δύναμη, καμία συνοχή, και γι’ αυτό καταρρέουν εύκολα και οριστικά. Δεν πρόκειται, δηλαδή, για μερικά τρελόπαιδα που κάνουν δέκα ζημιές ή για μια χούφτα κλέφτες που άρπαξαν τις ορειχάλκινες κεφαλές των επιφανών για να τις πουλήσουν προς 120 ευρώ σε παράνομα χυτήρια της Αττικής. Είναι ιδεολογία. Είναι τεχνολογία επιβολής μιας νέας εξουσίας. Είναι πολιτική πράξη. Που βρίσκει ανοχή (και συχνά και συνενοχή…) στους κύκλους του αλλοπρόσαλλου καθεστώτος που έχει εγκαθιδρυθεί ως «κυβέρνηση» μιας ελληνικής κοινωνίας, η οποία παραπαίει «εγκλωβισμένη» μέσα στην Ευρώπη. Αν υπάρχουν ακόμη υγιείς δυνάμεις, ας ξυπνήσουν.

* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 5 Ιουνίου 2016