Οταν, το 2007, διέρρευσε ότι ο Τζον Εντουαρντς, διεκδικητής τότε του χρίσµατος των Δηµοκρατικών, είχε πληρώσει έως και 1.250 δολάρια για ένα κούρεµα, κάποιοι εξανέστησαν –και δικαίως ίσως. Τόσα χρήµατα για ένα κούρεµα από έναν άνδρα που ευαγγελιζόταν ότι θα έφερνε το τέλος της φτώχειας; Ο αµερικανός πολιτικός σίγουρα έχασε οπαδούς από την ιστορία αυτή. Κάποια στιγµή το περασµένο καλοκαίρι γράφτηκε ότι η Χίλαρι Κλίντον διέθεσε 600 δολάρια για ένα χτένισµα σε φηµισµένο κοµµωτήριο της Νέας Υόρκης. Την περασµένη εβδοµάδα ανώνυµες πηγές δήλωναν σε αµερικανικές εφηµερίδες ότι και η Αµάλ Κλούνεϊ αυτό το ποσό διαθέτει για να περιποιείται την πλούσια κόµη της.
Ο τρόπος με τον οποίο μεταφέρθηκε η είδηση ήταν πολύ διαφορετικός για κάθε περίπτωση. Ειρωνεία για τη Χίλαρι, κατανόηση για την Αμάλ. Εννοείται πως άλλο είναι να εμφανίζεσαι ως σπάταλη και ωραιοπαθής όταν διεκδικείς την προεδρική υποψηφιότητα και άλλο είναι να ξοδεύεις αφειδώς χρήματα για την εικόνα σου όταν είσαι σύζυγος ενός σταρ του Χόλιγουντ –ακόμη και όταν βασικά δραστηριοποιείσαι στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ομως θα ήταν υποκρισία να παριστάνουμε ότι δεν γνωρίζουμε πως πρόκειται για δύο επιτυχημένες, πολύ πλούσιες γυναίκες που έχουν κάθε δικαίωμα να διατηρούν μια ακριβοπληρωμένη εμφάνιση. Η υπόθεση μυρίζει σεξισμό και ageism. Και για την Κλίντον η κατάσταση μοιάζει lose-lose (χαμένη από χέρι δηλαδή): αν εμφανιστεί κάπου απεριποίητη τα media θα την ξεσκίσουν (ούτως ή άλλως τα κιλά και η ηλικία της σχολιάζονται διαρκώς και αδίκως), αν δίνει μεγάλη αμοιβή στον κομμωτή που πραγματικά της αρέσει τότε είναι ντροπή της. Και αν αναλογιστεί κανείς ότι ίσως στο τέλος χρειαστεί να αντιμετωπίσει ως αντίπαλο τον άνθρωπο με ένα από τα πιο κακόγουστα χτενίσματα στην ιστορία της αμερικανικής πολιτικής (τον Ντόναλντ Τραμπ με το «πισωδάνειό» του δηλαδή) δεν μπορεί παρά να του περάσει από το μυαλό η πικρή σκέψη πως τα 600 δολάρια ίσως να μην είναι αρκετά.
* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 10 Απριλίου 2016
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
