Μια κλειστή όψη, με ογκοπλαστική προσέγγιση, που προστατεύει από τις «επιθέσεις» του βοριά αλλά και από τα αδιάκριτα βλέμματα. Η άλλη όψη αυτής της διώροφης κατοικίας είναι δικαίως πιο εξωστρεφής καθώς βλέπει προς τις καλλιεργημένες εκτάσεις της περιοχής, με τα μεγάλα ανοίγματα να αποκαλύπτουν τη θέα και να επιτρέπουν τη διάχυση του φυσικού φωτός. Ο διάλογος εξωτερικού και εσωτερικού περιβάλλοντος ενισχύεται και με τον σχεδιασμό της εσωτερικής, στρωμένης με χαλίκια, αυλής – όπως στα παλιά σπίτια – στην οποία δεσπόζει μια ελιά. Ο,τι συναντά ο επισκέπτης μέχρι να φτάσει στην πόρτα αυτής της κατοικίας το ξαναβλέπει ανοίγοντάς την.
Ενα στοιχείο που επιβεβαιώνει τον στόχο των αρχιτεκτόνων: το κάτι διαφορετικό να μην αποκλείει το διαχρονικό, τόσο μέσα από χωροταξικές όσο και μέσα από διακοσμητικές επιλογές. Αλλωστε, αυτές οι δεύτερες αναγνώσεις είναι που καθιστούν το τολμηρό απόλυτα αποδεκτό. Ακόμη και από τους μικρούς ενοίκους, οι οποίοι έχουν γεμίσει το σπίτι με τα παιχνίδια και τα γέλια τους.
* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2015
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ