Μια κατοικία όπου η παραδοσιακή αρχιτεκτονική θα ανακάλυπτε τους πιο διακριτικούς τρόπους να εμπλουτίσει το ύφος της. Με κύριο γνώμονα την αρμονική σύνθεση των αποχρώσεων στο φυσικό τοπίο, τα υλικά διατήρησαν την ταυτότητά τους χωρίς άλλες χρωματικές επεξεργασίες ή φινιρίσματα, αναπτύσσοντας έτσι έναν υπόγειο διάλογο με το περιβάλλον που αγκαλιάζει το σπίτι. Ισως η κατάκτηση αυτής της ισορροπίας να είναι και το μυστικό της αρμονικής εισβολής «νεοφερμένων» υλικών, όπως το γυαλί και το μέταλλο –όπου στο εσωτερικό πρωταγωνιστεί στη σκουριασμένη μορφή του -, αλλά και δομικών παρεκκλίσεων, όπως ο σχεδιασμός στενόμακρων γυάλινων σχισμών.
Η γοητεία των εναλλαγών στη μορφολογία του φυσικού τηνιακού τοπίου επιτυγχάνεται με τη χωροταξική επέκταση της κουζίνας στο καθιστικό αλλά και την αέρινη μεταφορά από το πρώτο στο δεύτερο επίπεδο: ο πάγκος εργασίας εξελίσσεται σε πολυλειτουργικό τραπέζι, ενώ η στιβαρή, τσιμεντένια σκάλα αντικαθίσταται με γυάλινα αιωρούμενα σκαλοπάτια. Μια σαφής προσπάθεια οι χώροι να απαλλαχθούν από τους αυστηρούς διαχωρισμούς ενός αστικού σπιτιού ενισχύοντας την ανεμπόδιστη επικοινωνία και κυκλοφορία. Οπως ακριβώς επιβάλλουν η μελετημένη λιτότητα και η ελευθερία που συναντά κανείς στη φύση.
* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2015
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
