Caravan Project: Ενα καραβάνι ιστοριών στο Ηράκλειο

Ο κ. Γιάννης Κουκούμιαλος ψαρεύει κάθε μέρα εδώ και περίπου 70 χρόνια στο χωριό του, τη Λαγκάδα της Χίου. Είναι τυφλός και μονόχειρας, αλλά έχει τέτοια δύναμη ψυχής που δεν το κάνει θέμα. Η ζωή συνεχίζεται κανονικά παρ’ όλα τα εμπόδια. Το ντοκιμαντέρ «Ο τυφλός ψαράς» του Στρατή Βογιατζή και της Θέκλας Μαλάμου είναι μια από τις ιστορίες των «Ξεχωριστών ανθρώπων» που παρουσιάστηκαν στο Ηράκλειο της Κρήτης όπου έχει κατασκηνώσει το Caravan Project. Το παρακολουθήσαμε μέσα στις δύο μογγολικές σκηνές yurt που θα βρίσκονται στο Πάρκο Γεωργιάδη στο Ηράκλειο μέχρι τις 4 Απριλίου.

Ολα ξεκίνησαν το 2011, όταν ο Βογιατζής και η Μαλάμου πήραν ένα αυτοκινούμενο βανάκι για να ταξιδέψουν και να φωτογραφίσουν μικρές ή μεγαλύτερες ιστορίες. Ηρθαν τυχαία σε επαφή με τον κ. Κουκούμιαλο και όταν τελικά κινηματογράφησαν την καθημερινότητά του και αποφάσισαν να τη δείξουν σε πλατείες, σε χωριά, σε ιδρύματα, διαπίστωσαν ότι η ιστορία είχε μια θεραπευτική δύναμη.

«Οι ιστορίες είναι ένας τρόπος να κατανοήσουμε τον κόσμο γύρω μας. Θέλουμε να αναβιώσουμε μια παράδοση που έχει χαθεί σε μεγάλο βαθμό» εξηγεί ο Στρατής Βογιατζής. «Εστιάζουμε σε ανθρώπους που ζουν στις παρυφές αλλά έχουν χαράξει τον δικό τους δρόμο. Εμείς από την πλευρά μας δεν θέλουμε να τους παρουσιάσουμε ως ήρωες. Δεν πιστεύουμε στην εξιδανίκευση ενός ατόμου που λειτουργεί θεραπευτικά για κάποιον άλλον. Είναι άνθρωποι που απλώς φυσάει πολύς βοριάς μέσα τους» λέει ο Βογιατζής. Οπως ο γλύπτης που ζει τα τελευταία 35 χρόνια στο Καστελόριζο, ο αυτοδίδακτος τεχνίτης στην κατασκευή λύρας ή η δράση του Κοινωνικού Ωδείου, το οποίο παραδίδει δωρεάν μαθήματα σε ανθρώπους που δεν έχουν χρήματα και θέλουν να μάθουν μουσική.

Στο μεταξύ, η ομάδα άρχισε να μεγαλώνει και σε αυτή μπήκαν εικαστικοί, φωτογράφοι και κοινωνιολόγοι. Σύντομα η ομάδα είχε στη διάθεσή της 12 ντοκιμαντέρ μεσαίου και 30 μικρού μήκους, τα περισσότερα από τα οποία βραβεύτηκαν σε φεστιβάλ σε Ελλάδα και εξωτερικό, καθώς και φωτογραφικά λευκώματα. Είχε φτάσει η ώρα για τη δεύτερη φάση του πρότζεκτ. «Χαράξαμε ένα οδοιπορικό και χρησιμοποιήσαμε αυτά τα δύο yurts τα οποία συμβολίζουν τον νομαδικό χαρακτήρα του εγχειρήματος για να φιλοξενήσουμε τις ιστορίες, με τη μορφή φωτογραφικών εκθέσεων αλλά και προβολών» εξηγεί η Κατερίνα Αποστολοπούλου, υπεύθυνη επικοινωνίας του πρότζεκτ. Το οδοιπορικό έχει επτά σταθμούς και έναν μήνα διάρκεια σε καθέναν από αυτούς. Ξεκίνησαν με τη Μυτιλήνη, πήγαν στο Ηράκλειο, θα ακολουθήσουν τα Ιωάννινα, η Σύρος, η Καλαμάτα, η Θεσσαλονίκη και θα καταλήξουν τον Μάιο του ’16 στην Αθήνα, πιθανότατα στο Μπενάκη, όπου θα γίνει μια απολογιστική δράση του εγχειρήματος.

«Σε κάθε πόλη αναζητούμε καινούργιες ιστορίες. Δίνουμε βάρος στα εκπαιδευτικά προγράμματα. Οι μαθητές φέρνουν τις ιστορίες τους και μετά διοργανώνουμε εκθέσεις, αλλά υπάρχει εργαστήριο ιστοριών και για ενηλίκους. Διδάσκουμε μοντάζ, δημιουργική γραφή, σενάριο, σκηνοθεσία σε ανθρώπους που έχουν μια κλίση, μετά εκείνοι βγαίνουν στην πόλη και κινηματογραφούνται οι ιστορίες. Θέλουμε φεύγοντας να έχουμε αφήσει κάτι πίσω μας» καταλήγει η ίδια.